Fálkinn - 03.04.1963, Blaðsíða 29

leitrar sandbreiðunnar og varð hluti af
henni. En Schalk du bois hafði séð
þau vegna þess, að hann hafði verið
að svipast um eftir þeim í kíki. Þau
vissu ekkert um slíka hluti. Með auga
á þeim stað, sem Búskmennirnir höfðu
horfið, reið Schalk hægt í átt þangað,
vestur mót lækkandi sól.
Hann var um klukkustund á leiðinni
til klettsins. Hann hlóð riffilinn sinn —
þú veizt aldrei, hvar þú hefur Búsk-
mennina — og hélt hægt áfram för
sinni, og lét taumana lifa fram á makka
hestsins. Skilinn eftir þannig, mundi
hesturinn standa tímunum saman, eins
og hann var þjálfaður í.
Jú, þarna voru vegsummerkin. Þeir
höfðu verið aðeins tveir. Hann sá, hvar
konan hafði kropið; hann sá litlu hol-
una, sem hún hafði grafið til að sjúga
upp vatnið, og sneri aftur til hestsins
til að sækja spaðann, er hann hafði í
hnakktöskunni.
Á fets dýpi fann hann rakan jarðveg.
Hann beið og holan fylltist rólega. Það
var nógu gott. Úr því að vatnið steig
svona ört á þessu þurra svæði, hlaut
krafturinn að vera mikill. Það var ein-
hvers staðar skekkja. Neðanjarðarvatn-
inu var þrýst upp á yfirborðið. Aðeins
eitt var eftir — að bragða á því. Búsk-
menn drykkju hvað sem væri. Andar-
tak hikaði hann, smeykur um að það
væri salt; síðan fékk hann sér slurk í
lófann. Það var sætt, eins og sætt vín.
Hann gat ekki varizt hlátri. Maður hugs-
aði hann, þú hefur gert það aftur. Á
leiðinni heim til Brandts skaut hann
annan tarf handa þeim.
,,Jæja,“ sögðu þeir, þegar hann kom
aftur, „hvað er í fréttum? Hvað hefurðu
séð?“
,,Séð?“ sagði hann. „Ekkert. Aðeins
auðn.“
„Já,“ sagði Jan Brandt, „það er gall-
inn. Auðn. Góð beit, en engin upp-
spretta, ekki dropi, ekkert. Og hvað
ætlarðu að gera nú?“
„Ekkert. Ef til vill reyna annars
staðar,“ sagði Schalk.
En daginn eftir fór hann til yfirvalds-
ins í þorpinu og keypti tíu þúsund
hektara lands fyrir gjafverð.
Yfirvaldið reyndi að telja honum hug-
hvarf. „Það er ágætis land,“ sagði hann,
„og ódýrt á pappírnum en í rauninni
dýrt, því að ekkert getur lifað þarna
án vatns.“
„Já,“ sagði Schalk, „það er rétt hjá
þér, Meneer. Það er þurrt, að vísu
en . . .“
„Ef til vill ertu á höttum eftir góð-
málmum,“ sagði yfirvaldið. „Þú fengir
umráð yfir þeim, en það hefur verið
leitað.“
„Já,“ sagði Schalk, „ég er viss um
það. Það hefur verið leitað að málmum
um mestalla Afríku.“
„En hvað þá?“
„Ég veit ekki,“ sagði Schalk. „Ég er
Búi og vil hafa rúmt um mig. Ég vil
lifa einn í heiminum og eiga allt, sem
ég sé. Það er eðli mitt.“
Kæri Astró.
Nú er ég alveg að springa úr for-
vitni um framtíðina. Ég er fædd
klukkan tíu mínútur fyrir sjö að
kvöldi. Hvað um ástamálin, heilsufar-
ið og yfirleitt framtíðina. Vinsam-
lega sleppið fæðingardegi, mánuði
og ári. Með kæru fyrirfram þakklæti.
Stjarna. ...
Svar til Stjörnu.
Ég geri ráð fyrir að þú hafir ritað
bréf þitt út af sambandi þínu við pilt,
sem er nokkru eldri heldur en þú.
Ég vil þá segja að heillavænlegra
væri fyrir þig að bíða í eins og tvö
ár til viðbótar því þitt bezta ástar-
samband myndast ekki fyrr heldur
en þú ert um 23 ára, og betri mögu-
leika eignastu ekki. Ástasambönd
þín koma ekki undir sterk áhrif af
plánetunni Úranus fyrir giftinguna
og þess vegna hefurðu tilhneigingu
til að verða skyndilega hrifin og
jafnframt slitnar jafn skjótt upp úr
kunningsskapnum eins og til hans
var stofnað. Þér er því brýn nauðsyn
að bindast ekki of sterkum böndum
við einhvern pilt heldur bíða og sjá
til hvort hrifningin helzt. í sjöunda
húsi finnum við bæði Júpíter og Ven-
us og eru það miklar heillastjörnur
á sviði hjónabandsins fyrir þig.
Júpíter bendir til þess að hann færi
þér mikið efnalegt öryggi. Einnig
að makinn gæti verið trúarlega eða
heimspekilega sinnaður. Venus í þess-
um hluta himinsins bendir til þess
að samstilling þín og maka þíns verði
óvenju góð og samstarf gott. Miklar
líkur benda til þess að ástarþel hald-
ist óskert milli ykkar er tímar líða,
„Þú verður einn, allt í lagi,“ sagði
yfirvaldið.
Mánuði síðar kom Schalk aftur til
Brandts Hoek með asnavagn, þrjá
Kaffa og tvo stóra, kafloðna Búa-hunda.
Jan Brandt sagði: „Hvað nú? Ertu að
fara á veiðar?"
„Já, ég er að fara á veiðar. Má ég
fylla vatnsgeyminn minn úr brunninum
þínUm?“
„Auðvitað," sagði Jan. Síðan bætti
hann við: „Ég heyrði orðróm þess efnis,
að þú hefðir keypt land hér nærri. Er
það rétt?“
„Það er rétt.“
„Og hvað ætlarðu að gera til að ná
í vatn?“
„Ég vonast til að finna það,“ sagði
Schalk.
Næsta dag komu þeir að klettinum
og piltarnir tóku til spaðana og byrjuðu
að grafa. Um sólsetur átti hann brunn.
Á þriggja feta dýpi urðu þeir að hætta,
þar sem vatnið flæddi of ört. Hund-
arnir voru ekki seinir á sér að lepja
vatnið. Asnarnir stóðu kringum brunn-
inn eins og stórar mýs með löng eyru
í stað þess að dvína eins og venja
er. Heimilið getur einnig orðið nokk-
ur vettvangur félagslífs þess, sem
þið kunnið sérstaklega að hafa tengst.
Sólin í áttunda húsi bendir oft til
þess að fólk hafi mikinn áhuga á dul-
rænum fræðum og sé óvenju næmt
fyrir því sem kann að gerast í fram-
tíðinni. Draumar þess eru og furðu
líkir því sem síðar kann fram að
koma. Hér er einnig Merkúr og hann
bendir til þess að lesáhugi þinn bein-
ist inn á brautir dulræns eða dular-
fulls eðlis. T. d. leynilögreglusögur
og annað þess háttar eða jafnvel eitt-
hvað af bókmenntum um andahyggju
eða dulhyggju. Einnig eru í þessum
geira himinsins Neptún og Máni og
styrkja þeir ofangreindar tilhneig-
ingar þínar í sambandi við áttunda
húsið.
Nokkurrar varfærni er þér nauð-
synlegt að gæta í sambandi við heilsu-
farið þar eð Satúrn hefur talsverð
áhrif í því tilliti. Hann er merki Tví-
buranna í sjötta húsi og bendir þarna
til veilu í lungum og að þér hætti til
langvinnra kvefkvilla, sem gætu
orðið króniskir, ef þú gætir heilsunn-
ar ekki vel þegar kvefsóttir ganga
yfir. Einnig koma þessi áhrif að
nokkru leyti fram á taugakerfinu og
þá ráðlegt áð forðast langvarandi
taugaspennu eða slíkt yfirleitt.
meðan Schalk sótti járntrog mikið i
vagninn, og þá drukku þeir. Hann
skeytti hvorki um að tjóðra þá né hest-
inn. Þeir mundu ekki fara langt frá
brunninum um nóttina.
Piltarnir kveiktu bál og hann settist
niður með þeim til að snæða máltíð,
mjölgraut og nýtt kjöt. Meðan hann
snæddi hugsaði hann um nafnið, sem
hann ætlaði að gefa staðnum. Sterk-
fontein — sterki brunnur.
Og þannig byrjaði það. Á mánuði
hrófluðu þeir upp kofa, skýli fyrir pilt-
ana hans og 300 karakúl-kindur, sem
voru á beit og fitnuðu á ræksnislegum
runnum, sem stungu sér upp úr slétt-
unni.
Tvisvar höfðu Búskmennirnir komið
aftur að nóttu til og tvisvar hafði hann
stuggað þeim á braut með hundunum.
Eftir það vissi hann, að hundarnir
myndu sjá um það upp á eigin spýtur.
ÞAÐ tók litlu Búskkonuna tvo mán-
uði að deyja. Tunglið er mjög mikil-
vægt í augum Búskmannanna. Hún dó
Framh. á bls. 36.
FÁLKINN 29