Fálkinn - 08.06.1964, Síða 38

VARIÐ YKKUR Á' „ÞRENNINGUNNI41
Hofmeistarinn stanzaði í dyrum hásætissalarins og stappaði staf
sínum í gólfið. „Fáfnir frá Hrafnab.iörgum," tilkynnti hann.
Fáfnir gekk inn og féll á kné fyrir framan konunginn. Hann
laut höfði og sagði: „Tryggur þ.iónn yðar hátignar, Fáfnir frá
Hrafnab.iörgum.“ Sigurður stóð dálítið fyrir aftan Fáfni, meðan
hann með leyfi konungsins útskýrði ástæðuna fyrir viðtals-
beiðninni. „Og gagnstætt fyrirskipunum yðar hátignar hefur
Ottó i Arnarkastala lagt til orrustu við gesti vora, Norðmenn-
ina,“ sagði hann að lokum. „Ég krefst harðrar refsingar vegna
dráps manna minna,“ bætti Sigurður ógnandi við.
Svo kom löng þögn. Engin tignarmerki né skraut gátu dulið
veikindi og veikleika hins gamla konungs. „Yðar hátign verður
að gefa ákveðið fordæmi," sagði Fáfnir loks. „Það væri hyggi-
legast að skipa Klæng að yfirgefa Arnarkastala. Ef um mót-
spyrnu yrði að ræða skal ég með ánægju taka kastalann me
hervaldi." „Ég mun leggja menn til aðstoðar," bætti Sigurður
við, honum til stuðnings. Krónprinsinn stökk á fætur. „Síðan
hvenær“ mótmælti hann reiðilega, „erum við farnir að ákæra
og dæma aðalsmenn vora, án þess að gefa þeim tækifæri til
að svara fyrir sig.“
Nú stóð Sigurður feti framar. „Er það siður í þessu landi að
misþyrma eða jafnvel drepa ferðamenn?" sagði hann með upp-
gerðarfyrirlitningu. „Sé svo verða útlendingar hér að gæta
hagsmuna sinna sjálfir." „Það er þá í fyrsta sinn, sem Norð-
mennirnir eru ekki einfærir um að „gæta hagsmuna sinna
sjálfir," sagði prinsinn háðslega. „Hingað til hefur því verið
öfugt farið.“ En nú reis konungurinn á fætur. „Blanda þú þér
ekki í þetta, Alfreð," skipaði hann syni sínum veikri röddu.
Ósjálfráðir kippir í vinstri helming andlits hans komu í veg
fyrir frekari orðræður hans til krónprinsins. „Við munum rann-
saka þetta mál mjög gaumgæfilega," sagði hann hvíslandi
röddu við Fáfni. „Þér munuð verða látnir vita um ákvarðanir
vorar. Viðtalinu er lokið.“ Að svo mæltu studdist konungurinn
við son sinn út úr hásætissalnum.
FÁLKINN