Fálkinn - 31.08.1964, Blaðsíða 19

séra Emanuele Canatarinicchia hefði ekki heitið mér því að
leiða mig í allan sannleika um eðli Mafiunnar og starfshætti.
Þegar ég hitti prestinn síðast hafði hann látið sér nægja að
gefa mér ýmislegt í skyn: „Nýja sjúkrahúsið í Corleone er
eitthvert það fegursta í allri Sikiley. Þar eru hundrað rúm, það
ér nýtýzkulega innréttað og búið öllum nýjustu lækningatækj-
um. Læknar og hjúkrunarkonur eru reiðubúin, það er enginn
hörgull á starfsliði“
„Þá held ég allt sé í sómanum,“ sagði ég.
„Ekki aldeilis. í þessu fagra nýtízkulega sjúkrahúsi eru ekki
einu sinni hægt að láta taka úr sér botnlanga."
„Hvursu víkur því við?“ spyr ég öldungis hlessa.
„Sjúkrahúsið hefur ekki getað tekið til starfa enn þá.“
„Ekki getað tekið til starfa?“
Séra Emanuele fórnaði höndum: „Sjúkrahúsið var tilbúið
fyrir sex árum, en hefur ekki getað tekið til starfa vegna þess
að vatnslögn og skólpleiðslu vantar. Sex ár!“
„Það er stórfurðulegt að ekki skuli hægt að koma fyrir
vatnslögn og skólpleiðslum,“ sagði ég.
Presturinn andvarpaði sáran: „Aðeins fyrir nokkrum dög-
um varð barn að fara fótgangandi sextíu kílómetra til Palermo
til að heimsækja föður sinn þar á sjúkrahúsi. Barnið átti ekki
fyrir fargjaldi. Þeir sem lengst eru leiddir verða að leita
sjúkrahúsvistar í Palermo."
„Lengst leiddir? Er þá annað sjúkrahús í Corleone?"
Presturinn hló biturlega: „Ef þér getið kallað það því nafni,
daunilla og skítuga svínastíu. Það er hið svonefnda „gamla
sjúkrahús," sem „Hvíta bræðralagið" rekur. Um hreinlæti er
ekki að ræða, þá er betur gengið um sláturhús þorpsins.“
„Þetta er kynlegt,“ sagði ég.
Presturinn kinkaði kolli og sagði mér að hér væri Mafian
að verki. Hann skoraði á mig að koma til Corleone og kynna
mér ástandið. Ég varð við þeirri áskorun hans og leitaði hann
uppi fyrsta dag minn í þorpinu. Ég fann hann að vísu, en hann
var þá allur annar maður en fyrst er við sáumst. Hann fór
undan í flæmingi og hvíslaði að mér að bezt væri að við töl-
uðum sem minnst saman. Og þar með var hann þotinn brott
í bifreið sinni.
Samt sem áður tókst mér að komast til botns í málinu. Ég
get ekki nefnt nafn mannsins, sem skýrði mér frá öllu og sagði
mér hvernig var í pottinn búið, með því móti mundi ég stuðla
að því að sá hinn sami yrði sá 244. í kirkjugarðinum í Corleone.
Áður en ég kynntist þessum manni fyrir einskæra tilvilj-
un, hafði ég heimsótt bæði sjúkrahús þorpsins. Gamli spítal-
inn var ömurlegt hreysi og þar virtist engum manni bati bú-
inn. Og nýi spítalinn, auður og hljóður með hvíta veggi, minnti
Enginn hefur séð neitt og enginn heyrt neitt; í hinum undurfagra kirkjugarði í Corleone eru grafnir 243 myrtir.
FÁLKINN 19