Fálkinn - 31.08.1964, Blaðsíða 26

Næst héldum við út í Örfirs-
eyju. Þar voru mannvirki
rammlega girt með gaddavír og
vírneti og engan að sjá.
Við kölluðum nokkrum sinn-
um, en það fékkst ekkert svar.
í skurði þarna skammt frá
fundum við góðan planka og
klifruðum upp hann og inn
yíir girðinguna. Við gengum
að húsi þarna innan girðingar
og urðum einskis varir. Og þá
var að komast aftur út úr girð-
ingunni. Það ætlaði ekki að
takast vel, en tókst þó að lok-
um með ýmsum tilfæringum.
Á leiðinni í bæinn komum
við við í Kaffivagninum á
Grandagarði og fengum okkur
kaffi og smurt brauð. Það voru
nokkuð margir á ferli svona
snemma þótt klukkan væri rétt
um hálfsjö. Við spurðum þá,
sem afgreidui okkur, hvort
ekki væri vaktmaður þarna í
Eyjunni. Hún kvað jú við og
þegar við sö_ ðum að hann hefði
ekki verið þar fyrir stuttu
síðan sagði hún:
— Hann hefur skroppið eitt-
hvað frá. Hvað eru menn líka
fið þvælast þarna útfrá snemma
á morgnana.
IVfafíen
Framh. af bls. 21.
Þessir flokkadrættir innan
Mafiunnar hafa valdið því, að
ekki var hægt í '3 hagnýta nýja
sjúkrahúsið. En nú er byrjað
að leggja fyrir vatni í húsið.
En „Sveita-Mafian“ svokall-
aða tilheyrir nú-orðið liðnum
tíma. í stórborgunum hefur
Mafian tekið á sig nýjan svip.
„í Palermo" var mér sagt, „ger-
ást hlutir, sem erjurnar í Corle-
pne eru barnaleikur í saman-
í>urði við.“
Framhald í næsta blaði.
Spilareglurnar
Framh af bls 11.
Hvar gat Nils haldið sig?
Víst var hann reiður út í hana
én hún var líka reið út í hann.
Daginn áður hafði hann rifið
hálsfestina hennar. Hann
skyldi fá löðrung — nei, ekki
dugði það, hann var henni of-
jarl. Þau slógust oft að gamni
sínu. Hún fann til dularfullra
i;ennda og fiðringur fór um
hana alla þegar hann hafði
jkellt henni í grasið og hélt um
handleggina á henni. Eiginlega
öskaði hún að hann kyssti hana
f*n heldur vildi hún deyja en
játa það fyrir sjálfri sér.
Það var vor í lofti og höfug
angan af grængresi steig til
lofts í því Anja skokkaði eftir
stígnum í áttina að stöðinni.
Mamma stóð í glugga og veif-
aði brosandi, hún hafði óskað
henni góðrar ferðar og beðið
að heilsa pabba og Lillian.
Á sínum tíma hafði hún orð-
ið áhersla að því þegar þau
gerðu upp sakirnar. Þá grét
mamma hennar og sagði bitur
og eitruð orð sem skáru í hjart-
að og enn sviðu. Þetta skildi
hún. Hins vegar skildi hún ekki
þennan uppgerðarvingjarn-
leikasvip sem mamma hennar
setti upp nú.
Það var fullt af fólki með
lestinni. Þarna voru hjón með
börn sín, feit og rjóð og kát
og sæl. Anja brosti til þeirra
og þau brostu á móti — dálítið
undrandi. Hún fór út úr lest-
inni á áfangastað þó hún hefði
gjarna viljað sitja lengur og
virða fyrir sér þessa hamingju-
sömu fjölskyldu. Á brautar-
pallinum var flautað á eftir
henni, en hún sneri ekki við,
heldur kerrti hnakkann og
gekk snúðugt brott. Hún hrað-
aði för sinni ef ske kynni hann
elti hana. Hún fór að hugsa um
ástina og allt hið kynlega sem
henni var samfara, hugsaði um
það sem strákar og stelpur
voru að pískra um í skólanum.
Hún fór að hugsa um sjálfa
sig, í seinni tíð hafði hún veitt
því athygli að hún var ekki
lengur flatbrjósta, líkaminn
var að taka breytingum.
Nokkru seinna barði hún að
dyrum og þá var hún aftur
orðin lítil telpa sem saknar og
þráir pabba sinn. Og vissi að
í dag mundi hún heldur ekki
xinna hinn raunverulega pabba
sinn frá því forðum daga.
Það var Lillian sem kom til
dyra. Grönn og yndisleg og 25
ára. Anja gerði sér ljóst að
Lillian væri töfrandi fögur. Af
henni lagði ilm. Það var senni-
lega þessi ilmur sem hafði svipt
pabba hennar ráði og rænu og
gert hann fráhverfan mömmu.
Þetta var áfengur ilmur af
kvenmannslíkama.
Þau horfðust í augu og Anja
neyddi sjálfa sig til að brosa.
Hún varð að viðurkenna að
Lillian tók henni fram um
kvenlega fegurð. Litlu brjóstin
sem hún var svb stolt af annars
urðu harla lítilmótleg í saman-
burði við þessi stóru þrýstnu
brjóst. Og mamma hennar
stóðst henni ekki snúning að
þessu leyti heldur.
Hún virti Lillian fyrir sér
og sagði svo: Skugginn yfir
hægra auga er ekki reglulega
góður. Þetta var komið fram á
Framh. á bls. 28.
KVIKMYNDA
ÞÁTTUR
HASKÓLABÍÓ
SVNIR:
THIS
SPORTIIMG
LIFE
Um þær mundir sem þessi þáttur kemur í blaðinu
mun Háskólabíó taka til sýningar brezku myndina
This Sporting Life. Verið getur að hún verði tekin
til sýningar aðeins fyrr en þar sem hér er um mjög
merkilega mynd að ræða munum við gera henni
nckkur skil því þetta er mynd sem enginn kvikmynda-
unnandi má láta framhjá sér fara.
Þessi mynd er byggð á samnefndri sögu eftir David
Storey og fjallar um Rugby leikara. Þegar þessi
skáldsaga Storey kom út vakti hún verðskuldaða
athygli enda mjög vel haldið á því efni sem hún
fjallar um. Storey þekkti líka vel til þessa efnis því
hann hafði um tíma verið atvinnu Rugby leikari.
Sagan og myndin segja frá Frank Machin námu-
verkamanni sem býr hjá ekkjunni Hammond sem á
tvö börn. Frank verður hrifinn af ekkjunni en hún
vill lítið með hann hafa. Hann er einmana og finnst
hann vera einn af útlögum þjóðfélagsins. Hann er
stór og sterkur en hefur ekki mikið af andlegheitum
að spila úr og er tillitslaus gagnvart öðrum. Kvöld
Frank og frú Hammond (Richard Harris og Rachel
Roberts) í einu atriði myndarinnar. Það er atriðið
þegar hún rekur hann á dyr.
FALKINN