Fálkinn - 31.08.1964, Blaðsíða 20

Mafian ræður lög-
um og lofum í sveit-
inni-, skattlégur bænd-
ur og ógnar J>eim á marga
lund. Hér sést meðlim-
ur Mafiunnar á ferð
með’ Byssu um öxl.
mig á draugahús.
Byrjað var að byggja nýja sjúkrahúsið ár-
ið 1951. Stjórnmál og efnahagsmál ófust inn
í byggingarmálin. Ekki kom annað til greina
en stjórn hans yrði falin valdamiklum pers-
ónuleika, sem hafði nær ótakmörkuð völd í
bæjarfélaginu, að öðrum kosti mátti búast
við að ekkert gengí.
Og þá kom aðeins einn maður til greina:
dr. Navarra. Hann var förstjóri gamla sjúkra-
hússins, var herlæknir, forseti lándbúnaðar-
ráðs héraðsiHs, var stjórnarformaður spari-
Sjóðá í níu hreppum ög var auk þess — þó
ekki flíkaði hann þeim titli — yfirforingi
og alvaldur Mafiu-klíkunnar í þessu sólbak-
aða fjallaþorpi.
Honum var svo lýst fyrir mér, að hann
hefði yfirbragð dýrlings en hugarfar djöfuls.
Hann var talinn hafa komið lækni einum, dr.
Nicolosi fyrir kattarnef. Og fleira hafði hann
á samvizkunni. Verkalýðsforingi einn í þorp-
inu, sem ekki vildi hlíta ráðum Mafiunnar
hvarf einn góðan veðurdag. Smaladrengur
einn, Giuseppe Letizia, var sjónarvottur að
því er tveir menn hengdu hann í trjágrein.
Við þá sýn fékk hann taugaáfall og var flutt-
ur á Sjúkrahús hins Hvíta bræðalags. Þar gaf
dr. Navarra honum sprautu og tveim tímum
seinna var hann liðið lík. Það var á allfa vit-
orði, að dr. Navarra hefði þannig rutt úr vegi
eina vitninu að morðinu. Hins vegar var það
gamla sagan að sönnunargögn skorti og ekk-
ert var gert í málinu.
Hins vegar var sannað á hann, að hann
hefði árið 1958 gefið mörg hundruð konum
vottorð um að þær væru sjóndaprar og nær-
sýnar og þyrftu því hjálpar með til að kjósa.
Síðan lét hann „sína menn" fylgja þeim á
kjörstað og „aðstoða“ þær og náði þannig
yfirhöndinni í bæjarstjórnarkosningum.
Læknirinn hefði eflaust orðið forstjóri nýja
Luciano Liggio
liggur lamaður á
börum, svikinn í
hendur lögregl-
unni af vinum
sínum í Mafiunni.
Andlitsskurðurinn
dugði skammt.
sjúkrahússins, ef ekki hefði dregið til þeirra
tíðinda, sem lengi höfðu verið á döfinni innan
Mafiunnar. Þótt Mafian væri sterk út á við, var
það staðreynd að innan hennar logaði allt í
flokkserjum og innbyrðis deilum. Þar stóð bar-
áttan milli eldri manna og yngri.
Mafian á að baki sér langa sögu, allar götur
aftur á 9du eða lltu öld. Þá var hún stofnuð
sem frelsis- og þjóðvarnarfélag, leynifélag, sem
beitti sér gegn yfirráðum og kúgun Araba á
Sikiley og seinna tók hún upp baráttuna gegn
áþján og arðráni Frakka, sem léku Sikileyinga
grátt og arðrændu þá. Þegar Garibaldi samein-
aði ftalíu í eitt ríki á síðustu öld og hnekkti er-
lendri kúgun, þá myndaði Mafian kjarnann í
hersveitum hans. Þá var Mafian skipuð frelsis-
unnandi hetjum, sem fórnuðu lífi sínu fyrir land
sitt og frelsi. Eitthvað eimdi af þessum anda í
gömlu mönnunum, þótt yngri mennirnir vildu
síðan allt eftir hugmyndum sínum um ameríska ;
glæpahringi. Og fræðslu sína höfðu þeir aðallega
úr amerískum kvikmyndum um starfsemi bóf-
anna í Chicago. Þeir voru til dæmis farnir að
nota þau vopn, sem tíðast sáust í kvikmyndum,
skammbyssur og vélbyssur, en höfðu lagt gömlu
úlfabyssurnar á hilluna. Þeir voru hættir að gefa
fórnardýrunum viðvörun í tíma, en það höfðu
verið óskráð lög Mafiunnar.
FAUCINN