Fálkinn - 05.04.1965, Page 9
Texti:
Frímctnn Helgason
Þeir sem fylgdust með Þór-
ólfi Beck, þegar hann var að
byrja að leika sér, munu hafa
sannfærzt um að í þessum litla
ljóshærða snáða væri mikill
áhugi, og mikið dekur og dálæti
með knöttinn. Við sem stund-
uðum völlinn á þessum árum,
komumst ekki hjá því að veita
því athygli, að Þórólfur hafði
„vininn“ alltaf með sér. Ekki
troðinn í sjálfheldu undir armi
sínum, heldur dansandi í bandi,
þar sem fætur hans „gældu“
við hann í hverju skrefi um
leið og hann gekk.
Með þessu komust fætur hans
ekki hjá því að skynja hreyf-
ingar knattarins, en það hefur
mörgum knattspyrnumannin-
um orðið þrautin þyngri.
Það varð Því fljótt ljóst að
Þórólfur hafði mikið vald yfir
knettinum, þegar í yngri flokk-
unum, en það er hverjum
manni nauðsyn, sem ætlar að
verða góður knattspyrnumað-
ur. Það kom líka fljótlega fram
að hann hafði næmt skyn á því,
hvað flokksleikur var, og
hvernig ætti að leika til þess
að liðið sem heild næði árangri.
Maður með þessa eiginleika
hlaut því að skera sig nokkuð
úr hópi knattspyrnumannanna,
og það leið ekki á löngu þar
til hann varð sá maðurinn í liði
Knattspyrnufélags Reýkjavík-
ur, sem var stjórnándinn í
sóknarleik félagsins. Kom þar
til hinn næmi skilningur hans
& samleik, finna beztu lausnina
hverju sinni. Hann hafði það
líka í sér að sjá fram í tímann,
hvað mundi gerast „í náinni
framtíð." Það er snilli hins góða
taflmanns, og það er líka eirt-
kenni góðs knattsþyrnúmanns,
'sem skilUr taflið sem léikið er
af þessum 11 mönnum.
Þettá ’ einkenndi fyrst og
fremst leik Þórólfs, er hanrt
lék með KR á sínum tíma, og
eftir þeim fréttum sem af hön-
um hafa borizt úr leikjum hans
érlendis frá, eru það sending-
ar hans og uppbygging sem
vekur mesta athygli. Það þarf
naumast að taka það fram að
það þarf meir en góðan skiln-
ing á samleik og staðsetning-
Þórólfur og Eyleifur ásamt framkvæmdastjóra Glasgow Rangers.
um, það þarf mikið vald yfir
knettinum.
Það er sama, hve góðan skiln-
ing maðurinn hefur á samleik,
það dugar ekkert, ef nákvæmni
í sendingum er ekki fyrir
hendi. Þar hafði Þórólfur lagt
trygga undirstöðu þegar á unga
aldri.
Það voru vafalaust þessi at-
riði í leik Þórólfs sem vöktu
athygli hinna skozku atvinnu-
manna, er samning gerðu við
hann.
Það er greinilegt að Þórólfur
hefur vaxið til mikilla muna,
síðan hann kom út til Skotlands
fyrir bráðum fjórum árum. Það
sem fyrst og fremst bendir til
þess, er samningur hans við
Glasgow Rangers, og að hann
hefur leikið með því liði, þó
hann sé þar ekki enn sem fast-
ur leikmaður í aðalliði.
Meðan Þórólfur var hér
heima, þurfti hann naumast að
leggja að sér þá þjálfun sem
hann varð að gera eftir að
hann gerðist atvinnumaður, en
ekki er ósénnilegt, að hann
hafi vegna hinnar miklu leikni
sinnar og góðu skynjurtar á
samleik þurft að érfiða minná
í leik óg því ekki talið sig
þurfa að léggja sig í harða
þjálfun, eirts og hann verður
að gera nú.
Meðah hann lék með KR
voru hvörki harka né mikill
hraði hans sterku hliðar, held-
ur þær sem áður hafa títt verið
nefndar. Á þessu hefur orðið
mikil breyting hin síðari ár.
Um það leyti sem Þórólfur
gerðist atvinnumaður, mun
hann hafa verið bezti knatt-
spyrnumaður okkar; um það
munu allir sammála. Ekki er
að efa, að margir munu hafa
orðið til þess að gera saman-
burð á honum og okkar fyrsta
atvinnumanni, Albert Guð-
murtdssyni. Það er þó alltaf
erfitt að gera slíkan saman-
burð á mönnum, sem uppi eru
sinn á hvoru tímabili, og liðin
eru mörg ár milli þess tíma,
sem sá fyrri var á toppi, og til
þess tíma, sem sá síðari stígur
það skref að gerast atvinnu-
maður með öllum kröfum, sem
því fylgja.
Báðir munu þessir menn hafa
það sameiginlegt að skynja
mjög vel leyndardóm sámleiks
og báðir geta framkvæmt það
með nákvæmni hins leikna
manns. Gera má ráð fyrir, að
sem skytta hafi Albert borið
nokkuð af, og eins hvað líkam-
legan kraft snertir hafi hann
átt af méiru að taka. Skapgerð
Alberts og’ óve.njulég einbeitni
í keppni.mun og eiga fáa sína
líka. Við hér heima höfum
aldrei séð Albert eins og hann
var beztur, og höfum við þó
séð margt sem við höfum dáðst
að.
Það væri freistandi að fara
út í meiri samanburð, fyrst
maður er byrjaður, og til að
byrja með fara langt aftur í
tímann, allt til áranna 1940—
1943, en þá var í liði Vals,
ásamt Albert, maður að nafni
Snorri Jónsson.
Ef til vill hefur hann haft
ennþá meira vald yfir knettin-
um, en þessir tveir menn, sem
nefndir hafa verið, og skilning-
ur hans sízt minni á samleik
og staðsetningum en þessara
tveggja atvinnumanna. Því
miður varð hann fyrir því slysi
að fótbrotna svo illa, að hann
náði sér aldrei aftur.
Snorri vildi líta á knattspyrn-
una sem list, þar sem enga
hörku ætti eða þyrfti að nota,
aðeins leiknina og listina, og
þeirri stefnu var hann trúr,
meðan hann gat stundað knatt-
spyrnuna. Þá væri ekki úr vegi
að minnast á Ríkharð Jónsson,
sem fyrst og fremst hafði yfir
að ráða, hraða, krafti, ákafa, og
skothörku. Þetta eru eiginleik-
ar, sem margur atvinnumaður-
ipn hefur komizt langt á, og
knattspyrnan krefst, ef hún á
að gefa áhorfandanum það sem
hann vill fá fyrir inrigangseyr-
inn.-
í dag eru þéssir ágætu menn
ýmist háettir að leika, éða' að
hætta, og eftir höfum við því
aðeirís minningarnar um ágæta
menn, þar sem erfitt er að gera
á þeim samanburð, eins og fyrr
segir.
Þórólfur er sá eini, sem enn
er á framfaraskeiði, og vafa-
laust hefur hann ekki enn sagt
sitt síðasta orð. Allt bendir til
Framh. á bls. 25.
„Sendingar hans
og næmur
skilningur á
samleik vekur
mesta athygli”
FÁLKINN 9