Fálkinn - 16.08.1965, Side 22

Fyrsti viðkomustaðurinn er Staupasteinn við Skeiðhól í Hval-
firði, að góðum sið, en ekki ýkja gömlum. Þeir eru nokkrir sem
vilja ekki viðurkenna nafnið á steininum þeim arna og vafa-
lítið hverjir eru fjölmennastir í þeim hópi. En óneitanlega er
steinninn staupi líkur og við setjumst í brekkuna vestan við og
réttum úr fótunum. Gónum til himins og gáum að erni, sem
einhver sagði að sézt hefði fyrir nokkrum dögum, en sjáum engan
engan. Annars var örn þarna í klettunum fyrir fjórtán árum
eða svo, og frekar tveir en einn, og áttu hreiður í klettarimunum
ofan við Skeiðhól.
Næsti viðkomustaður er í verzluninni við Litla-Sand og við
fáum pylsur með sinnepi og tómat og sumir nota tækifærið að
kasta af sér vatni, á þokkalegum salernum verzlunarinnar.
„Svo er haldið yfir „Dragann“ að skipan leiðsögumannsins,
Gísla Guðmundssonar, og farartækið, sautján manna Mersedes t
bifreiðin, paufast upp brattar brekkurnar.
Við erum níu í bílnum auk bílstjórans, fimm blaðamenn, arki-
tekt, vert, og ungur sonur leiðsögumannsins. Ferðinni er heitið
að_ Búðum á Snæfellsnesi og tilefnið er vígsla nýrrar viðbygging- r
ar við hótelið þar. Vertinn er Friðsteinn Jónsson veitingamaður,
sem rekur hótelið að Búðum, með aðstoð konu sinnar frú Lóu
Kristjánsdóttur. Arkitektenn er Halldór Hjálmarsson, en hann
teiknaði viðbygginguna.
Á leiðinni vestur, komum við að Grund og tökum einn far-
þega, Alexander Mc Arthur Guðmundsson, þess Guðmundar sem
byggði fyrsta söluturninn á Lækjartorgi. Og reyndar stendur
hann þarna í hlaðvarpanum gamli maðurinn og styður sig við
armstafi, mikilúðlegur á svip og grátt yfirskegg. Gísli kannast
við gamla manninn og fer út til hans og gefur honum ögn af
birtu í brjóstið og svo er lagt af stað á ný.
Við komum einnig að Skjálg og tökum litla dóttur Gísla með
okkur, sem þar er til sumardvalar. Eins og gengur verða fagn-
aðarfundir þegar feðginin mætast og sú litla fær sæti hjá bróður
sínum, og nú er margt að skrafa um beljur, hunda og jafnvel
hænur í sveitinni.
Síðasti viðkomustaður á vesturleið er Vegamót en þar er
tekin brennsluolía á bílinn og síðan er ekki gerður stanz fyrr
en í hlaðinu á Hótel Búðum. Þar er mannmargt og út um hraun-
ið eru tjöld á víð og dreif, gulir, bláir, grænir og rauðir punktar
í landslaginu. Við byrjum á því að skoða nýju viðbygginguna,
tíu tveggja manna herbergi, auk salerna og steypibaða, og smekk-
legrar setustofu. Þar inni sitja nokkrir gestir, venjulegt fólk,
skáld og leikarar, og hlusta á fréttirnar og lesa blöðin.
Síðan er okkur boðið til kvöldverðar, kalt borð, — kræsingar.
Að máltíð lokinni er slegið upp veizlu í setustofunni, að göml- ,
um og góðum sið. Ræður eru haldnar, smiðum þakkað, múrur-
um þakkað, rafvirkjum þakkað, málurum þakkað, velunnurum
þakkað og síðast en ekki sízt er Frú Lóu þakkað fyrir hennar
frábæru stjórn á hótelinu þau tíu sumur sem hún hefur haft
hana með höndum. Viðstaddir eru nokkrir af iðnaðarmönnum
þeim sem að byggingunni unnu, en hún reis á mettíma, eða
237,5 fermetra á fjörutíu dögum og fannst okkur sá árangur álíka
ósennilegur og klúbbfélugum Fíleasar Fogg þótti sá árangur
hans, að að ferðast umhverfis jörðina á áttatíu dögum.
Viðbyggingin nýja að Hótel BúSum.
Kristinn kaupmaður og Gísli leiðsögumaður.
Fjórar af starfsstúlkum hótelsins.
IVIYiMDIR OG TEXTI:
RAGIMAR LÁR.
Friðsteinn Jónsson, vert,
Halldór Hjálmarsson, arkitekt,
Jón Guðmundsson, yfirsmiður,
Lóa Kristjánsdóttir, hótelstýra og fjórir
af smiðunum sem unnu að nýbygging-
unni að Búðum.