Fálkinn - 24.01.1966, Blaðsíða 17

miðum, en ísfirzku Birnirnir, eða
„Rússarnir", eins og sumir kölluðu þá.
Og enn eiga ísfirðingar traust og fögur
fiskiskip — og að sjálfsögðu stærri en
áður — enda hæfir ekki annað hinum
hraustu afburða sjómönnum ísfirðinga.
Fyrsti sjómannaskóli á íslandi tók til
starfa á ísafirði fyrir meira en 100 ár-
um. ísafjarðarbær kom á fót fyrsta elli-
heimili hér á landi, og vatnsveita var
lögð á ísafirði á undan öðrum kaup-
stöðum landsins. Nýr þáttur í atvinnu-
lífi íslendinga hófst eftir 1930 með
rækjuveiðum og rækjuiðnaði á ísafirði.
Stórmyndarlegt barnaskólahús reistu
ísfirðingar í byrjun aldarinnar, og hef-
ur það prýðilega fullnægt hlutverki
sínu allt til þessa, en verður nú leyst
af hólmi af nýtízku glæsibyggingu sam-
kvæmt fyllstu kröfum tímans.
Þá verður ekki annað sagt, en að
myndarlega sé búið að Gagnfræða-
skóla ísfirðinga og Húsmæðraskólan-
um. f því hverfi í hjarta bæjarins sóm-
ir sér þá líka allvel Sundhöllin, byggða-
safnið, íþróttahúsið og bókasafnið, allt
undir einu þaki.
Þegar Sjúkrahús ísafjarðar var reist
árið 1925, var það tvímælalaust stærsta
og fullkomnasta sjúkrahús landsins ut-
an Reykjavíkur.
Þá hafa ísfirðingar virkjað allt virkj-
anlegt vatnsafl í næsta nágrenni kaup-
staðarins og þannig tryggt sér gnægð
ódýrrar raforku til heimilisnotkunar og
iðnaðar.
' Þá er það ótvírætt bæjarfélaginu til
sóma, að það þurrkaði mýrar Tungudals
og ræktaði hann hlíða á milli.
Skipasmíðaiðnaðurinn er sú iðngrein-
in, sem einna hæst ber í bænum. Hef-
ur atorkumaðurinn Marzillíus Bern-
harðsson smíðað marga fagra fleytu, og
einnig byggt mjög myndarlega dráttar-
braut. Er hann nú 1 þann veginn að
hefja smíði stálskipa á skipasmíðastöð
sinni.
Vélsmiðja er í bænum og ýmis smærri
verkstæði. Væri þó æskilegt, að iðn-
aðurinn væri fjölskrúðugri og þrótt-
meiri, en hann er.
Þegar bærinn fékk kaupstaðarrélt-
indi fyrir 100 árum, voru 5 fastakaup-
menn í bænum. Nú eru að sjálfsögðu ,
allmargar myndarlegar kaupmanna-
verzlanir á ísafirði, en það verzlunar-
fyrirtæki, sem ber höfuð og herðar yfir
öll önnur, er þó samvinnuverzlun fólks-
ins sjálfs, Kaupfélag ísfirðinga.
Tveir af ríkisbönkunum, Landsbank-
inn og Útvegsbankinn, hafa lengi haft
útibú á ísafirði.
Víst er „Pollurinn“ perla ísafjarðar,
— öruggasta náttúruhöfn landsins, í
fullkomnu skjóli fyrir norðansjóum af
sjálfu bæjarstæðinu, Skutulsfjarðar-
eyri, og umluktur af botni fjarðarins að
öðru leyti.
En samt hafa ísfirðingar byggt hin
myndarlegustu hafnarmannvirki. Þeg-
ar bátahöfnin var byggð, fannst mörg-
um slíkt óþarfa tilkostnaður. Var þá af
sumum talað um, að byggð væri höfn í
höfninni. En nú er hún ekki lengur um-
deild framkvæmd. Hún veitir ísfirzka
flotanum hið fullkomnasta öryggi. Þá
hefur einnig verið byggður mikill við-
legubakki úr stáli í stað gömlu tré-
bryggjanna, og er þar nú upp frá hon-
um rúmt og gott athafnasvæði fyrir að-
alatvinnuveg bæjarbúa, sjávarútveg-
inn.
Enn er þess að geta, að á seinustu ár-
um hafa götur ísafjarðar verið malbik-
aðar, og gangstéttir lagðar. Hefur bær-
inn við þetta tekið miklum stakkaskipt-
um og er nú með snyrtilegustu bæjum
landsins.
Sumir — einkum aðkomufólk —
kvarta um, að þröngt sé um bæinm
Hann sé í fjallakreppu. Það sé eins og
maður sé kominn ofan í pott, sem að-
eins sé eftir að setja á hlemminn.
En þannig verkar þetta ekki á ísfirð-
inga. Fjöllin eru skjólgarður staðarins.
Og tign býr í tindum og traust í björg-
um, eins og kveðið var. Það er hlýtt á
ísafirði milli fjallanna á góðum sumar-
degi, og það er bjart um ísafjörð á
Aðalgatan á ísafirði, Hafnarstræti. Ljósm.: Hannes Pálsson.
FALKINN
17