Fálkinn - 07.02.1966, Blaðsíða 4

BENEDIKT YIGGÓSSON SKRIFAR FYRIR UNGA FÓLKIÐ ☆
REIKAÐ UMI ST. PAULI
Táningaklúbbur heimsóttur
Það kemur enginn til Hamborgar án
þess að kynna sér næturlífið í ST.
PAULI, þessu mikla gleðinnar hverfi,
og svo fór einnig með mig, er ég var
þar á ferð í september 1965.
Er við íslendingarnir gengum eftir
Reeperbahn og virtum fyrir okkur fjöl-
breytilegt götulífið, barst að eyrum okk-
ar gítarmúsík í gegnum hávaða stór-
borgarinnar. Brátt kom í ljós, að músík-
in átti upptök sín í þokkalegri krá og
þar inni spilaði hljómsveit æðisgeng-
in ,,beat“-lög. Það varð úr, að við skyld-
um dveljast þarna um stund og pönt-
uðum auðvitað öll bjór. Hljómsveit
þessi var alveg prýðisgóð og bráðlega
tókst mér að ná tali af hljómsveitar-
stjóranum. Hann upplýsti að nafn
hljómsveitarinnar væri THE JECKILS
og höfðu þeir félagar leikið víða í
Hamborg. Þegar ég sagði honum, að ég
væri frá íslandi og skrifaði fyrir vin-
sælasta vikublað þar, sagði hann, að
það gæti verið gaman að koma þangað
með hljómsveitina. Nú voru stúlkurnar
farnar að þrengja ískyggilega að okkur
auk þess sem þær veittu piltunum lítt
málfrelsi, svo að ég þakkaði spjallið og
forðaði mér í burtu.
Næsti staður, sem við litum inn á
hét BEAT KLUB, en þar var um að
ræða eins konar táningaklúbb. Okkur
þótti grunsamlega fámennt þarna inni.
Ég sneri mér að hljómsveitarstjóran-
um, pilti um tvítugt, og spurði um
ástæðuna. Hann brosti og sagði, að
unglingum innan 18 ára aldurs væri
með öllu óheimilt að vera á ferli í Ham-
borg eftir kl. 10 (en kl. var um 11) og
ekki væri að búast við því, að þeir
Hamborg: St. Pauli um nótt.
sem hefðu aldur til að sækja nætur-
klúbba, ílentust þar, sem ekki væri
hægt að fá áfenga drykki. Hann sagði,
að yfirleitt væri þessi staður mjög vel
sóttur af táningunum, enda hefði hann
upp á að bjóða 7 hljómsveitir í hverri
viku, sérstök hljómsveit hvert kvöld.
Ég spurði, hvað honum fyndist um
Rolling Stones, en um þessar mundir
voru þeir einmitt á hljómleikaferð um
V-Þýzkaland. Hann hristi höfuðið í
vandlætingu og kvaðst ekki taka þá
til fyrirmyndar, enda voru þetta snyrti-
legir piltar með hár rétt í meðallagi og
þeir kölluðu sig THE CRACK.
Næsti áfangastaður var Zillental,
bjórkráin fræga. Þar inni ríkti mikið
fjör. Fólk dansaði af miklum eldmóð
og sumir létu ekki gólfið nægja heldur
brugðu sér upp á næsta borð og tvist-
uðu af lífi og sál. Þess á milli skullu
þykkar bjórkrúsirnar saman, þegar
skálað var fyrir líðandi stund. Hljóm-
sveitarmeðlimirnir voru klæddir í
stuttar buxur einkar broslegir ásýnd-
um. Þetta allt kom okkur íslending-
unum dálítið spánskt fyrir sjónir, en
það leið ekki á löngu þar til við höfð-
um samlagast Þjóðverjunum. Hægt var
fyrir gesti staðarins að fá að stjórna
umræddri hljómsveit, en því fylgdi sú
kvöð, að viðkomandi var skuldbundinn
til að borga bjór fyrir alla meðlimi
hljómsveitarinnar. Þá varð mér að orði,
að það væri betra að innbyrða bjórinn
sjálfur og stjórna síðan hljómsveitinni
úr hæfilegri fjarlægð, svo að lítið
bæri á.
Þessir fjórmenningar eru vinsælir í Hamborg.
4
FALKINN