Fálkinn - 07.02.1966, Blaðsíða 41

800 krónur £ veröl*
AF
Það voru geysimargir þátttakendur í 1. umferð, og við
urðum að draga um verðlaunin, því að svo margir voru
með sama stigafjölda. Þeir sem búa í Reykjavík eru vin-
samlega beðnir að sækja verðlaun sín á afgreiðslu Fálkans,
Grettisgötu 8, en hinir að auðsýna þolinmæði ef þeir þurfa
að bíða lengi eftir póstsendum verðlaunum (það er verið
að senda þau út um allt land núna).
Kæri H. E., við erum þér hjartanlega sammála um, að
„ukkar“ fyrir „ykkar“ sé ljótt, en orðið er gefið athuga-
semdalaust í Orðabók Menningarsjóðs, og auk þess ráð-
færðum við okkur við hálærðan norrænufræðing sem valdi
úr lausnunum.
Verðlaunin:
1. verðlaun, kr. 500.00, hlýtur Guðlaug Marteinsdóttir,
Rauðalæk 51, Reykjavík, 578 stig.
Lausn: leitanna —- eitlanna —- innmatar — talinnar —
aleinnar — reitanna — manntali — aleinnar — natnari —
natnari.
2. verðlaun, 200,00, hlýtur Helga Laxdal, Túnsbergi,
Svalbarðsströnd, S-Þingeyjarsýslu, 577 stig.
Lausnin: leitanna — eitlanna — innmatar — talarinn —
aleinnar — rimlanna — manntali — aleinnar — neinnar
— neinnar.
3. verðlaun, kr. 100,00, hlýtur Davíð Haraldsson, Glerár-
eyrar 14, Akureyri, 576 stig.
Lausnin: leitanna — eitlanna — innmatar — talinnar —
aleinnar — reitanna — metranna — aleinnar — natnari
— natnari. t
Næsta þraut
Næsta lykilorð er SÖLUMAÐUR. Nýjum þátttakendum
skal bent á að aðalreglan er sú að aðeins má nota þá stafi
sem koma fyrir í lykilorðinu og ekki oftar í hverju orði en
þá er að finna í lykilorðinu.
sawt.
V
n V \ 'X
\s
V

N
\ \J N
X X N
Samtals:
Nafn: .......
Heimilisfang:
Bannað er að nota persónuheiti eða staðaheiti, enníremur
heimatilbúin orð eða orðskrípi. Rita skal orð eftir ríkjandi
réttritunarreglum.
Verðlaun:
Fálkinn veitir vikulega þrenn verðlaun, kr. 500,00,
200,00 og 100,00. Ef margir ná sama stigafjölda verður
dregið um verðlaunin. Frestur til að skila lausnum er
þrjár vikur. Merkið umslagið ORÐ AF ORÐI 4.
Utanáskriftin er: Vikublaðið Fálkinn, pósthólf 1411.
• Eg er saklaus
Framh. af bls. 36.
— Ne-ei, hvers vegna ætti
mér að gera það?
— Mér datt það bara í hug.
Louise geðjaðist ekki að því. Ég
held að henni hafi fundizt það
á einhvern hátt niðurlægjandi.
Hún hlýtur að hafa lagt bann
við því, því nú kalla allir hana
„frúna". Eins og það sé eitt-
hvað skárra!
Það hlýtur það nú að vera,
hugsaði Marianne. Hafði hon-
Um ekki skilist það?“ „Hún“ gat
átt við hverja sem var, en
„frúin“ þýddi það sama og hús-
freyjan. Að líkindum gengu þeir
út frá þvi sem gefnu að svo
myndi verða. Og hún félli svo
sem vel í hlutverkið.
Nú hringdi matarbjallan uppi
á þaki aðalhússins. Ulf stóð á
fætur í skyndi.
— Gott, nú fáum við hádegis-
verð. Ég er banhungraður, sagði
hann. Komdu, Tarzan!
Scháferhundurinn brölti á fæt-
ur og gekk til dyra. Þegar hann
kom út á flötina, tók hann eftir-
væntingarfullur á rás í átt að
eldhúsdyrunum.
— Jæja, hvernig hefur þér lið-
ið í dag? Spurði Louise, þegar
Marianne kom inn í borðstofuna.
— Þökk fyrir, ágætlega. Ég er
að byrja að átta mig á hlutun-
um.
— Marianne er bæði fljót og
vandvirk, sagði Ulf og fletti
sundur munnþurrkunni sinni.
Louise Reiner lyfti örlítið
brúnum, þegar hún heyrði Ulf
kalla Marianne með fornafni.
Skildi hann þá alls ekki, að hon-
um bar að halda starfsfólkinu í
hæfilegri fjarlægð? Louise ósk-
aði að hún hefði getað aftrað
honum frá því að leggja niður
þéringarnar við einkaritara sinn.
Einhvern tíma skyldi hún gera
það... þegar hún væri gift Ulf,
gæti hún gefið stefnuna ... Enn
um sinn yrði hún að sætta sig
við núverandi fyrirkomulag. Hún
brosti við Marianne og rétti
henni brauðkörfuna.
— En hvað ég dáist að þér,
Marianne, fyrir að þú skulir geta
tileinkað þér þekkingu á jafn
karlmannlegum störfum og skóg-
rækt og viðarhöggi og hvað það
nú heitir allt saman, sagði hún
og andvarpaði í gamansömum
uppgjafartón. Ég myndi ekki
geta það.
— Það gætirðu vel ef þú
reyndir, svaraði Marianne.
— Nei, ég veit, að það er von-
laust. Auðvitað er það ágalli,
að hafa svona einhliða áhuga á
kvenlegum sýzlum.
Aftur sá Mr.rianne þennan
hlýja glampa í augum Ulfs.
— En það er það, sem hæfir
þér bezt, sagði hann. í rauninni
ertu svo gegn-kveníeg, að ég
gæti aldrei hugsað mér þig sitj-
andi við ritvél.
Marianne svelgdist nærri því
á matnum. Eftir þessu var hún
ekki kvenleg! Hún varð sér þess
FALKINN
41