Draupnir - 01.05.1902, Qupperneq 17

DKAUPNIR.
17
og fór að athuga ástand sitt. Hún var, eins
og móðir hénnar hafði sagt 43ja ára gömul,
og hafði vanizt góðu þótt, foreldrar hennar væru
snauð að fé, þau vóru nú bæði komin á fall-
anda fót og eftir hverju var að bíða? Það voru
engar líkur til að hamingjustjarna hennar mundi
fremur nú en endranær beina henni braut til
auðs og upphefðar — þessara kostagripa, sem
hana, eins og svo marga aðra bæði fyr og síð-
ar munaði í, en nú var útséð um jiað. Síð-
asta vonin slokknaði með prestinum á Skinna-
stöðurn, hann hafði látið stjórnast af eigingjörn-
um hvötum og ekkert hirt um heunar tilfinn-
ingar, sem hann j)ó vel gat gelið sér til um
af því liðna, hví ætti hún ]>á að láta svo lítið
að hvarfla saknaðarhuga til hans? Þetta hefði
allt saman orðið gagnslaus röksemdafærsla fyrir
ungt elskandi hjarta, því þar verður allt þess
konar einungis að nýju eldsneyti til að tendra
bálið, en með Elínu var allt öðru máli að
gegna, því hún var ríkilát í fátæktinni og það
ætlaði hún sér að verða til síðustu stundar,
hún fann því fullnægju í því, um stundarsakir í
það minnsta, að sýna þessum manni, sem hún
var búin að smækka í huga sínum, að hún sæi
ekki eftir honum með því að ganga að eiga
Ara Sigurðsson, sem var af góðu fólki og eins
vel menntur og þá tíðkaðist meðal hinna betri
almúga manna — já, hún kaus holzt, ef kost-