Draupnir - 01.05.1902, Page 25

DRAUPNIR.
25
Það leit ekki út fyrir að hér byggju nein-
ar vændiskonur, en tiginborin borgaradóttir, þvf
svo rambyggilega var um búið. Myrmax sá
sig ])ví í anda spenntan á pyntingabekkinn
barðan með burstum og svipum, þjáðan með
skrúfujárnum, pressaðann undir tígulsteinshlassi,.
og hálfkæfðan með ediki, sem hellt var í nas-
irnar. Hann spurði þvi aftur og mikið bærra:
„Herra! herra! Hvað ertu að hugsa um að
gera?“ Hipyllos tók steinkorn eitt upp af veg-
inum en þegar hann — líklega eftir umsamdri
vísbendingu — ætlaði að berja honum við stein-
vegginn, bar á rauða gluggatjaldið tvo skugga.
„Hver skrattinn!“ sagði hann. „Hún er
])á ekki einsömul“. Svo segjandi sendi hann á
fingri sínum koss upp í gluggann og hélt leið-
ar sinnar hálf gramur í gleði og stefndi á
Kerameikos, norð-vesturhluta borgarinnar.
Myrmax var ekki vanur að hugsa mikið,
en ef honum datt eitthvað í hug, var enginn
hægðar leikur að koma honum ofan af þvú
Hann spurði ])ví í þriðja skiftið.
„Herra! herra! Hvað ertu að hugsa um
að gera?“
I þetta sinni heyrði Hipyllos hvað hann
sagði og leit til hans og sá undir eins á sorg-
arsvipnum, sem var á andlitinu, hvernig í öllu
lá. Hann hló dátt og sagði: „Veslings Myr-
max“ um leið og liann kleip í kinnina á hon-