Ljósberinn - 01.04.1947, Síða 3

PÁSKALILJAN
ÆVINTÝRI
Á Gyðingalandi forna, á dögum Jesú,
Ýar uppi ungmey nokkur, Júdit að nafni.
Hún var munaðarlaus, því að foreldrar
liennar voru dáin, en átti heima hjá ömmu
sinni í litlu liúsi í útjaðri Jerúsalem-
horgar.
Amma hennar hét Marta. Allir borg-
arbúar þekktu liana, því að hún kunni
vel til lækninga. Hún tíndi lækningagrös
°g geymdi fjöldann allan af þeim í litla
húsinu sínu; hafði hún tínt þau upp til
Ijalla eða í fjallabrekkunum, þar sem
víngarðarnir lágu; af þessum grösum var
hægt að búa til lyf og smyrsl, sem höfðu
Undrakraft í sér. Þegar einhver var reglu-
lega veikur, þá var sent eftir Mörtu gömlu
°g þótti það undarlegt, ef hún ætti ekkert
^eðal sem ætti við.
Einu sinni hafði rómverskur herfor-
xftgi sent henni orð og vakti það auðvitað
•^ikla eftirtekt, því að Rómverjar vildu
helzt ekkert eiga við Gyðinga saman að
Saelda. Þeir höfðu hernumið landið, en
virtu landsbúa að engu, einkum voru
rómversku herforingjarnir kunnir að
drambsemi. En Marta gamla lagði leið
sína heim til herforingjans. Það var ung-
ur maður, fríður sýnum og var mjög veik-
ur, að því er sjá mátti. Ekki svo að skilja,
að liann væri að kvarta, nei, því að róm-
verskur herforingi var harður í horn að
taka. Ekkert óp né stuna fór fram af vör-
um hins unga manns; en kvaladrættir
fóru um allan líkama hans öðru hvoru,
svo að hvílubeðurinn, sem hann lá á titr-
aði blátt áfram undir lionum. Marta gamla
leit á liann snöggvast, en síðan tók hún
lítinn leirbrúsa upp hjá sér og lítinn
máhnbikar, sem hún hafði með sér. Hún
gaf honuih nú að drekka hálfan bikar-
inn af lyfjablöndunni úr brúsanum, með
því að hella henni inn milli vara hans.
Að fám mínútum liðnum féll hann í fast-
an svefn, og er liann vaknaði að tveim
dægrum liðnum, þá var hann orðinn al-
bata. Þegar hann var aftur kominn henn