Ljósberinn - 01.04.1947, Qupperneq 11

LJÓSBERINN
51
„Hvernig hefur þú þá komizt að því,
Fríða litla, fyrst hún dylur það svo
Vel?“
„Það skal ég segja ykkur“, sagði Fríða
litla. Mér verður stundum of heitt á nótt-
unni, innilokuð í minni fallegu melónu-
stofu. Þá opna ég dyrnar í hálfa gátt og
lít út, og fæ mér þá um leið svalandi loft.
Þess vegna varð ég þess vör fyrir tíu nótt-
um, að Valgerður sat undir einu stóru
teiniberjatré, og þar situr hún einnig nú.
Eg lief nú heyrt hana biðja fyrir unga
kónginum og tala við sjálfa sig um, hvað
hún þráði það, að finna eitthvert undra-
blóm, sem gæti læknað meinsemd hans.
Og ég veit, að hún er að eðlisfari mjög
veikbyggð, og tekur það nærri sér að vera
úti um nætur. Ég hef séð hana hrökkva
saman af hræðslu við lítilfjörlega hreyf-
ingu eða hljóð frá fugli eða flæðarmús.
En þó situr hún trúföst á sama stað nótt
eftir nótt, vegna þess að hún elskar unga
kónginn svo óaflátanlega, og óskar eftir
að hún geti læknað Iiann. Þetta hlýtur
að vera einlæg og sönn ást. Er það ekki?
Eg er bara hrædd um, að veslings Val-
gerður bíði til ónýtis eftir þessu undra-
klómi“.
Nú sneri drottningin sér til gamla
mannsins með hvíta silfurskeggið og
spurði:
„Hvað heldur þú um þetta, Pírus?“
„Ég held það sama og Fríða“, sagði
kann, „að^yeslings stúlkan bíði til ónýtis.
Þessi undrajurt blómstrar nefnilega ekki
ú hverju ári, eins og hún heldur, heldur
aðeins eina nótt á hundrað ára fi-esti,
°g það eru nú liðin tuttugu ár, síðan hún
klómstraði síðast, svo að hún má þá bíða
1 áttatíu ár enn. En fyrst hún elskar kóng-
inn svona innilega mun liún, þrátt fyrir
það, geta hjálpað honum.
Ég skal nú, göfuga drottning, segja yð-
ur livar meðalið er, og ég skal reyna að
tala svo hátt og skýrt, að hin sofandi
stúlka heyri það“.
Og hann ræskti sig og talaði svo hátt,
sem hann gat.
„I dýrgripasafni Sigurðar konungs er
geymt afar verðmætt belti, alsett liinum
sjaldgæfustu gimsteinum. Það er mörg
liundruð ára gamalt, og er ekki notað
nema einu sinni af hverri drottningu,
aðeins á hennar brúðkaupsdegi. Það er
göinul sögn um þetta belti, að ef einhver
jómfrú í landinu snertir það, hvort hún
er af liáum eða lágum ættum, eða hvort
hún er rík eða fátæk, vinni ást kóngsins
og verði drottning landsins. En til þess
að það verði ekki snert af óverðugum,
er það sérlega vel geymt. Það er geymt
í sterkri járnkistu, sem er geymd í litlu
herbergi, og er það girt frá sjálfu safn-
inu með sterkri járngrind. Og það er vakt-
að af ungu ljóni, sem er lilekkjað við
grindina. Þegar nota skal beltiö handa
ungu drottningarefni verður fyrst að
svæfa Ijónið með þar til gerðu svefnlyfi.
Og þegar það fer að eldast og spekjast
er það tekið og ungt ljón sett í staðinn.
Það er því mjög erfitt fyrir Valgerði að
ná 1 beltið. En það verður hún þó að gera
til að bjarga kónginum.
Gimsteinar þeir, sem á beltinu eru, eru
blómaálfar, sem nornin liefur galdrað.
Ef að hrein jómfrú nær í beltið og getur
losað af því alla steinana liefur hún um
leið frelsað hlómaálfana. Og ef að Val-
gerður gæti það, mundu þeir óefað kenna
henni ráð til að lækna kónginn, því þeir