Ljósberinn - 01.10.1948, Page 2

]30
LJÓSBEKINN
LORELE
Eftir Heine. — ÞýSing Stgr. Thorsteinsson.
Ég veit ekki af hverskonar völdum
svo viknandi dapur ég er,
ein saga frá umli&num öldum
fer ei úr Imga mér.
Þaö húmar, og hljóðlega rennur
í hcegvi&ri straumfögur Rín,
hinn Ijósgullni hjargtindur hrennur,
þar blí&ust kvöldsól skín.
Þar e.fst situr ungmey á gnúpi
me& andlitiS töfrandi frítt,
og grei&ir í glitklœ&a hjúpi
sitt gullhár furSu sítt.
Me& gullkambi hún kemhir sér lengi
og kve&ur vi& annarlegt slag,
svo vóldugt a& vi&stenst engi,
sitt villta sorgarlag.
Og farma&ur harmblíSu hrifinn
þá hlustar, svo varú&in þver,
hann lítur ei lö&randi. rifin,
en Ijúft til hœ&a sér.
Um fleyiö og farmann e.r haldiS
a& fljótsaldan hvolfdi þe.im ströng,
og því hefur L o r e l e i valdi&
me& leiðslu-töfra söng.