Ljósberinn - 01.10.1948, Qupperneq 28

156
LJÓSBERINN
XLVIII.
Von föðurins og fræðsla
móðurinnar.
Á prestsetri einu í Skotlandi bar svo til
einu sinni, a3 presturinn liafði Afríku-upp-
drátt fyrir framan sig. Hann starði á upp-
dráttinn jafn áhugasamlega, eins og skósmið-
urinn (iarey á heimsuppdráttinn sinn. Prestur
var svo niðursokkinn í þetta, að liann lieyrði
ekki að drepið var að dyrum, og sá eigi held-
ur, að kona gekk inn í herbergið með ung-
harn á örmum sér.
„Hérna færi ég yður gjöf“, sagði hún.
En presturinn tók ekki eftir því, livað Iiún
sagði, liehlur sneri sér á Iiæli og sagöi:
„Sjáðu landið að tarna! Það er eins og
pera í laginu. Og þó það gerist ekki, meðan
ég lifi eða þú, Annie, J)á mun fagnaðarerindið
samt festa rielur inn í ])essu landi miðju“.
„Já“, svaraði Annie, „en ]>að gerist ef til
vill á dögum sonar yðar, og liver getur vitað,
nema hann taki sjálfur þátt í því“.
„Sonur minn!“ hrópaði ])reslur upp yfir
sig. „Lofaðu mér að líta á hann!“
Þegar þessi drengur var kominn á legg,
])á sagði móðir hans lionnm bihlíusögurnar.
Og ef liann gat haft ])a*r réttar eftir henni,
þá var hún vön að launa lionum það, með
því að segja honum sögur frá kristniboðinu.
Og einu sinni sagði drengurinn við móður
sína: „Hvar heldur þú, að kristniboðar eigi
mesta starfið fvrir höndum, mamma?“ Eða
liann sagði: „Hvernig lízt þér á það, að ég
yrði kristniboði og færi til Afríku?“
Síðari spurningunni svaraði hún alltaf á
sömu leið:
„Ef Guð sjálfur hýr ]>ig undir það, dreng-
ur minn, annars ekki“.
En Guð gerði sér kristnihoða úr þcssum
dreng. Hann hét Alexander Mackay og hann
var á sínum tíma hrautryðjandi kristnihoðs-
slarfsins í Uganda.
XLIX.
Mackay og Uganda.
Þið viljið víst lieyra dálítið meira sagt
frá þessum dreng. Hann varð mannvirkja-
kristniboði, sem kallað er. En þótt hann yrði
ekki prestur, þá boðaði liann kristni, livar
helzt sem Iionum gafst færi á, og notaði allt,
sem í lians valdi stóð, til að ná tali af inn-
fæddum Afríkumönnum og starfa að lit-
breiðslu kristninnar meðal þeirra. Hann út-
vegaði prentsmiðju, til að útbreiða heilaga
ritningu. Hann smíðaði ýmsar vélar, til að
lijálpa heiðingjunum til að vinna störf sín
með hægara móti en áður. Hann sagði þeim
frá ýmsum niðurstöðum vísindalegra rann-
sókna, til þess að þeir skyldu ekki hafa hjá-
trú á náttúrunni og furðuverkum liennar.
Hann vann 14 ár að kristniboði í Afríku,
og þar dó hann árið 1890. Árið 1881 har
lionum sú gleði að höndum, að liann fékk
eftirfarandi bréf frá dreng, Sembera að nafni,
sem átti Iieima í Uganda; en í því landi hafði
Maekay boðað kristni. Bréfið var svo látandi:
„Bivana Mackay! Sembera færir þér kveðj-
ur og segir þér mikil tíðindi. Viljið þér skíra
Sembera, því að nú trúir hann á Jesúm
Krist?“
Sembera var skírður 6 mánuðum síðar,
og fjórir drengir aðrir. En síðan bættusl þús-
undir við þennan mjóa vísi Krisls safnaðar
í ])essu fjarlæga landi.
L.
Furð’uverkið' í Ugantla.
Sagan um viðgang kristninnar í Uganda
er einliver liin furðulegasta saga í árhókum
kristniboðsins.
Vonirnar voru mjög miklar, Jiegar byrjað
var. Stanley, landaleitarmaðurinn mikli, sendi
hréf frá Uganda 1875, þar sem liann gat þess,
hve fjölmenn Bagandaþjóðin væri, og lagði
til, að þar væri hafið kristniboð. Á einni
viku var ])á safnað 100 000 krónum, og á ann-