Ljósberinn - 19.12.1925, Blaðsíða 37

LJÓáBERINN
411
sínar, f)á tók hún flíkur þær, sem móðir hennar hafði
saumað, vafði þær innan í silkipappír og fór með pær
í búðirnar eða pá til ríkra hefðarkvenna, sem við og
við pöntuðu útsaumaða dúk'a eða annað slíkt hjá
móður hennar.
Fyrir pessi jól, sem nú verður sagt frá, áttu pær
mæðgur fult i fangi með að hafa ofan af fyrir sér,
meðal annars af pví, að móðir Rönku fékk ilt í fing-
ur. Þegar svo jólin komu, pá hafði ekkjan ekki ráð á
að kaupa jólatré né jólagjafir. Og pá purfti ekki lítið
lag til pess að búa svo í haginn á jólunum, að vel
mætti við una. Um pær mundir voru miklir frostnæð-
ingar og feyktu peir snjónum saman í smáskafla fyrir
dyrum úti. En prátt fyrir pað var lilýtt og hreinlegt
inni. Ranka fór nú út tfl að kaupa síðustu matföngin
til jólanna: jarðepli, smjör og brauð. En hvað hún
óskaði sér, að hún gæti líka keypt eina inndælu jóla-
kökuna hjá honum Hansen bakara, pví að mömmu
hennar póttu pær kökur svo undur góðar. Hugurinn
hvarflaði til gullpeni/.gsins í sparibauknum. Ef hún
léti skifta honum, pá gæti hún líka keypt eitthvert
lítilræði handa peim bræðrum sínum. En hún vissi,
að f)á færi hún ekki að óskum föður síns.
Um kvöldið sátu pau öll hljóðlát við kvöldverðar-
borðið. Ekki var annað á borðum en te, brauð og
steikt jarðepli.
»Mamma!« sagði Ranka upp úr eins manns hljóði,
og reyndi að brosa: „Pú mátt ekki vera hnuggin,
pó að við höfum ekkert jólatré. Yið fáum reglulega
stórt jólatré á næstu jólum«. Og að svo mæltu slok-