Ljósberinn - 19.12.1925, Blaðsíða 41

LJÓSBERINN
415
íslenzki fáninn.
Ú eru jólin að nálgast og sum af ykkur
börnunum eru áreiðanlega fyrir löngu far-
in að hlakka til þeirra, eins og eðlilegt
er, pví að jólin eru mesta hátíð ársins.
Betta ár eru 1925 ár liðin síðan frelsari heinisins
fæddist. En til hvers hlakkið þið mest, Er það betri
matur og drykkur eða fínni föt eða skólafrí? Eða er
það af J)ví, að jólin eru afmælishátíð frelsarans, og
að þið viljið fagna honum af hjarta?
Margt er gert til að minnast frelsarans: farið í
kirkju, fundnir haldnir í K. F. U. M. o. fl. En svo er
eitt, sem |>ið haflð, ef til vill, ekki veitt athygli. Pað
er hinn kæri fáni vor. Hann minnir okkur ávalt á
Jesúm og riki Guðs. Þið vitið, að hann er þrilitur.
Grunnnrinn er blár; hann bendir okkur á himininn,
J)ar sem Jesús býr. lJá er krossinn rauður og hvítur.
Hvíti liturinn minnir á hreinleika frelsarans, og hann
vildi ég að við eignuðuinst líka. Rauði lituriuji minn-
ir á, að Jesús gaf sig saklausann í dauðann fyrir
okkur og sýndi með [)ví kærleikann til syndugra
mannanna barna A J)essum jólum ættuð J)ið að greiða
eitthvað af þeirri þakkarskuld, sem [)ið eruð í við
Jesú, með því að J)óknast honum sem bezt. Pað er
skuld, sem aldrei verður greidd að fullu. Og finnist
Jiér að næstu jólum, að Jni hafir gert alt sem J)ú g'atst
til að J)akka honum og Jióknast, Jiá getur [»ú saint
ekki annað en sagt: Yertu mér syndugum líknsamur.
Gleðileg jól! A. G.