Vikan - 04.05.1961, Blaðsíða 2

Elska ég hann nóg?
Kanter’s
Sundbolir
model ársins 1961 eru nú að koma á
markaðinn í fjölbreyttara úrvali en
nokkru sinni áður.
Biðjið um
- og þér fáið það bezta
Kæri Póstur.
í guðanna bænum svaraðu mér nú fljótt og
segðu ekki að ég cigi að snúa mér eittlivað
annað. Svo er mál með vexti, að í haust og
fram yfir áramót var ég með þýzkum strák,
sem hér var, og var svolítið hrifin af honum.
Þegar hann var farinn heim, komst ég að raun
um, að ég var orðin ófrisk. Ég skrifaði honum
og sagði honum af þvi, og hann skrifaði aftur
og sagði að það væri þá bezt að við giftumst.
Ég veit að hann er hrifinn af mér, en ég er
ekki viss um að hann elski mig, og held líka
að ég elski hann ekki nóg til þess að geta alltaf
verið hjá lionum. Nú vita allir að ég á von á
barni, en enginn veit, liver er pabbinn. Ég veit,
að það er erfitt fyrir ógifta stúlku að sjá fyrir
barni og hugsa nægilega vel um það, en hvað
á ég að gera? Svaraðu mér nú fljótt og vel.
Úlla.
í þessu máli getur þú í rauninni ekki sótt
ráð til utanaðkomandi manna, og þótt ég
vilji gera mitt bezta til þess að hjálpa þér,
er ekki þar með sagt, að orð inín séu lög.
En sjónarmið mitt sem ókunnugs ráðgjafa
er þetta: Þótt erfitt sé að ala önn fyrir barni
ein og sjálf, er það þó betra en binda trúss
við mann, sem maður kærir sig ekki nema
takmarkað um, og endurgeldur þær tilfinn-
ingar alveg á sama máta. Hjónaband, sem
þannig er til stofnað, getur að vísu orðið
hamingjusamt og gott, en h'kurnar fyrir því,
að á hinn veginn fari, eru samt alveg jafn
miklar, ef ekki meiri. Erfiðasti og varasam-
asti grundvöllur hjónabands er barn, sem
aldrei átti að verða til.
Siðmenning og þorrablót.
Kæra Vika!
Mig langar að biðja þig að koma þessu á
framfæri fyrir mig: Ég fór á þorrablót í þorpi
cinu á suðurnesjum í vetur og varð bæði hissa
og reið. Miðinn koslaði 100 krónur, en þar voru
innifalin ágætis skemmtiatriði, sem heimafólk
annaðist, og dansað til kl. 3%, en matinn hafði
fólk með sér, og látum þvi verð miðans vera.
En að borðhaldi loknu var auðvitað nauðsyn-
legt að þvo sér um hendur því borðað var bara
með einum hníf og svo guðsgöfflunum. En þegar
á salerni kom var þar elcki sápa handklæði eða
salernispappír, og það sem merkilegast var að
kvenfélagið hélt þessa samkomu.
Og svo að lokum langar mig að spyrja einnar
spurningar: Er leyfilegt að selja gosflöskuinni-
haldið á 15 kr. þegar ekki legst á það þjónustu-
gjald, ekki lireinsaðar tómar flöskur eða ösku-
bakkar af borðunum?
Hvað mundi heilbrigðiseftirlitið segja við
ofangreindu? Með fyrirfram þökk fyrir birt-
inguna.
Maggý.
Til að byrja með ætla ég að segja þér það,
Maggý mín, að söluákvæði um gosdrykki í
samkomuhúsum eru ekki skýrari en svo, að
sjálfsagt má finna einhverja bókstafaflækju,