Vikan - 15.06.1961, Blaðsíða 16

ENGINN
CD
FULLKOM-
INN fll. HLUTI
veit, hve mörgum sinnum. Satt að segja er hún að
verða dálítið óánægð með mig.“ Jerry gat vel
skilið það, en Osgood hélt áfram að ganga á eft-
ir honum.
Á meðan var framkvæmdastjóri hljómsveitar-
innar, Bienstock, uppi á lofti að kvarta. Einhver
hafði stolið töskunni hans með fötunum og gler-
augunum í.
Sem betur fór, var Bienstock ekkert fyrir það
að synda. Ef hann hefði verið það, hefði hann
svo sem hálftíma seinna séð eftirlætisjakkann
sinn, buxurnar og gleraugun á háum, dökkhærð-
um og laglegum ungum manni.
Þetta var óþokkabragð, — en Joe hafði líka oft
lýst yfir því, að hann væri hálfgerður óþokki.
Þar að auki langaði Sugar til að hitta ungan
milljónara með gleraugu, — og Joe langaði I
Sugar. Svo einfalt var dæmið.
Meðan Sugar, Jerry og hinar stúlkurnar vein-
uðu og busluðu I sjónum, beið Joe rólegur.
Seinna stakk Jerry upp á því, að farið yrði i
boltaleik. Og þar kom, að boltinn rann að fót-
um Joe.
Þegar Sugar hljóp til að ná í hann, rakst Joe
á hana og feVldi hana. Með hrokafullri rödd með
enskum hreim afsakaði hann sig. Þessi yfirstéttar-
mikilmennska verkaði eins og segulstál á Sugar.
„Meidduð þér yður?“ endurtók hann. „Ég óska
þess. að þér vilduð ganga úr skugga um það.
Þegar fólk uppgötvar, hver ég er, fær það sér
venjulega hjólastól og lögfræðing og krefur mig
um tæpa milljón dollara.*1
upp að pallinum með stórkostlega blómakörfu. Það
var örlítil gjöf frá Osgood til Jerry.
Joe, sem hafði enga tilfinningu fyrir eignar-
réttinum, fékk hana „lánaða“ og sendi hana til
Sugar, svo að lítið bar á. Miðinn, sem hann festi
við hana, var vingjarnlegur og hógvær. Sugar
var þar boðið til kvöldverðar um borð i snekkj-
una.
Á meðan hljóp Joe upp og fór I skyndi úr
Josephine-fötunum og í milljónaragervið. Hann
varð rétt á undan Sugar niður á bryggjuna.
Ef tekið er tillit til þess, að Joe hafði aldrei
komið um borð í skemmtisnekkju Osgoods, bá
lék hann hlutverk gestgjafans mjög vel. Að vísu
þurftu þau að fara um borð í snekkjuna aftan-
verða, því að Joe gat ekki vel stýrt bátnum. En
þegar hann var kominn um borð, hafði hann allt
i hendi sinni. Sugar var ekki nein venjuleg stúlka.
Það þurfti sérstaka tækni við að biðla til hennar.
Þetta hafði mikil áhrif á Sugar. Hún dreypti
á kampavíninu og byrjaði að skjálfa. Joe hafði
beðið 'eftir þessu.
„Veiztu það, ég hef aldrei verið alein með karl-
manni áður, svona á miðri nóttu," hvíslaði hún,
,,og bað svona úti á miðju hafi."
,,Ó, þetta er alveg öruggt," fullvissaði Joe hana
um. „Skipið er í fyrsta flokks standi, og lífvörð-
urinn lofaði að láta mig vita, ef nokkrir ísjakar
væru á ferð.“
,.Það eru nú ekki ísjakarnir, sem ég óttast,"
sagði Sugar. „Eh sumir menn mundu kannski
notfæra sér aðstöðuna."
Efnisyfirlit: Joe og Jerry eru atvinnulausir
hljómlistarmenn, sem eru að flýja Spats
Colombo, vegna þess að þeir sáu hann og fé-
laga hans myrða nokkra menn. Þeir látast
vera stúlkur og spila með hljómsveit Sweet.
Sue í nokkrar vikur í Mia-^i. Þeir verða béðir
ástfangnir af Sugar, söngkonunni með hljóm-
sveitinni. en það er Joe. sem leggur á ráð um
að ná i hana, — þrátt fvrir það að fyrir allra
augum eru þeir „stúlkur".
Sugar hafði rétt fyrir sér. Miami lét rætast
allar þær óskir, sem stúlkur gátu átt. Þarna á
svölum gistihússins sátu milliónararnir f röðum.
Þegar Sugar, Jerry og Joe, — þ. e. a. s.
Daphne og Josephine og allar hinar stúlkurnar
streymdu út úr bílnum, fylgdu þeim mörg roskin
augu, sum þeirra eins og þau sæju í gegnum
fötin.
Einn kvikur iðjuleysingi í pokabuxum reyndi
sig við .Terry. ET hann hefði verið svo sem tutt-
ugu árum yngri, hefði kannski verið hægt i
myrkri að taka hann fvrir kvennagull.
..Ég heiti Osgood Fielding briðii.“ sagði hann.
En Jerry var ekki uppnuminn. „Ég heiti ösku-
buska önnur." sagði hann. En þessi hroki gerði
Osor-od aðeins ákafari.
„Eg skal segia yður, ég hef alltaf haft svo
gaman af öllu listafólki," hevrðist í Osgood und-
an kont.rabassanum. sem hann hafði endilega vili-
að bera. ..Og ef ég á að segia alveg eins og er.
þá hefur bað kostað fjölskyldu mína hreint ekki
svn lítla peninga."
Orðið peningar vakti áhuga .Terrys. — „Leggið
bár peninga í sýningar?"
..Súningarstúlkur." sagði Osgood. „Eg hef verið
kvæntur sjö eða átta sinnum, eða hún mamma
MILLJÓNARINN.
Augun ætluðu út úr Sugar. Þegar hún hafði
heyrt að hann væri erfingi að risastóru oliufyrir-
tæki og ætti skemmtisnekkju þarna úti á flóan-
um, en væri orðinn leiður á fína fólkinu, varð
hún yfir sig ástfangin.
En begar .Terry kom hlaupandi til að ná í bolt-
ann. bi'rfti hann ekki að Hta nema einu sinni
á betta kvennagull með gleraueun t.il þess að vera
rétt búinn að glevma því. að hann var stúlka.
. Mér var sögð svo sorgleg saga um st.úlku,
sem kom upp um herbergisfélaga sinn og fannst
VvrVt skö-rmu síðar í slnum eigin brióst.ahaldara,"
savði milliðnarinn. .Terry skildi sneiðina.
Sugar var í sjöunda himni. Hún hafð' hitt millj-
ónara þegar á fyrsta degi. Jerrv var lika æstur
Óbokkinn hann Joe var að reyna að ná í Sugar,
þó að hann hefði bannað .Terry að hugsa eins
oe karlmaður.
Þeo-ar Osgood bauð .Terrv nð borða kvöldverð
um borð f skemmtisnekkjunni, heimtaði Joe, að
bo*;?j g'lti fvrir sig og Sugar.
Hvar á Osgood að vera?" spurði Jerry rugl-
aður.
„Hnnn á að vera í landi með bér."
„Með mér? Æ-nei, ekki í kvöld. Josephine,"
veinaði Jerry.
Meðan hliómsveitin snilaði um kvöldið. var
.Terrv að rífast. í hljóði við Joe á milli hess. sem
hann brocti hlíðlega til Osgoods sem sat þar fram-
arleea við borð.
„Hvernig á ég að halda néunganum i landi?"
„Segðu honum, að þú verðir sjóveikur um borð
í skipi."
KVÖLDVERÐUR A S.TÓNTTM.
Nú rogaðist, litill og væskilslegur sendisveinn
Þá sló Joe út trompinu.
Nei, Sugar Þurfti alls ekki að vera hrædd.
„Stúlkur hafa engin áhrif á mig."
„Áttu við, að þú getir ekki orðið ástfanginn?"
Það færðist áhyggjusvipur á litla andlitið.
„Eg var einu sinni ástfanginn. — en ég vildi
helzt ekki þurfa að tala um það," andvarpaði
Joe. „Má bjóða þér dálítið af köldum fasana?"
Joe lét dekstra sig til að segja sorgarsöguna um,
hvernig hann missti áhuga á stúlkum.
Hún hét Nellie. Hún var lika með gleraugu.
Við vorum í sumarleyfi við Grand Canyon. Við
stóðum á hæstu brúninni og horfðum á sólarlagið,
begar allt 5 einu . . .
„Æ-nei!" hrópaði Sugar.
„Jú “ kjökraði Joe. „Átta stundum seinna komu
þeir unn með hana á múlasna. En hað var of
so'nt. Síðan hafa konur ekki haft áhrif á mig.“
„Vesalings. vesalings pilturinn."
TPifilskvida mjn gerði allt. sem i hennar valdi
ctfið r>nð var ráðin gullfallep frönsk vinnukona í
hús’ð 'bað var fenginn sérsmkur kennari til að
bsq fvrir mig allar bækur, sem bánnaðar vom
í Boston."
Toe leít í iaumi á Sugar. — Þett.a hreif. „Hef-
urðu nokkurn tíma reynt bandarískar stúlkur?"
sn'mði Sugar.
Þo.ð, sem eftir var kvölds, var Sugar miskunn-
samur engill Einhver varð að hjálpa þessum
ai'rbingja dreng. Það var skylda hennar að gera
tilraun t«l hess. Og að því verki gekk hún af
m'kilii gnfugmennsku.
Smám saman fór blíða hennar að bera árang-
ur. I hvert sinn. sem hún kyssti Joe, jókst, áhugi
hans töluvert. Þegar móða fór að færast yfir
gleraugun, taldi hún, að allir erfiðleikar væru
';runnir. Framhald á bls. 39.
MeSan Sugar, Jerry og hinar stúlkurnar veinuðu og busluðu f sjónum,
beið Joe rólegur.
Smám saman fór blíða hennar að hera árangur. f hvert sinn, sem hún
kvssti Jne. iókst nhngi hans tölnvert.