Fréttablaðið - 12.12.2009, Side 52

52 12. desember 2009 LAUGARDAGUR
F
ékkstu klassískt tón-
listaruppeldi og hlust-
aðir á Bach í öll mál?
Nei, alls ekki. Ég
lærði á trommur og
tók mörg stig á þeim.
Ég spilaði svo aðallega í bílskúr-
um í hinum og þessum pönkbönd-
um. Ég var reyndar píndur til
að spila á píanó þegar ég var lít-
ill. Var í tímum í þrjá mánuði og
hætti af því að mér fannst það
ömurlegt. Ég var með Þóri Georg
Jónssyni í þungarokkshljómsveit-
inni Fighting Shit og spilaði með
honum á plötunni My Summer as
a Salvation Soldier. Auk þess að
vera með honum í hundrað litlum
hliðarverkefnum sem fóru aldrei
neitt.
Þetta er þá dularfull þróun út í
klassíkina?
Þetta var engin þróun. Þetta
bara gerðist svona einn, tveir og
þrír. Þegar ég var unglingur hlust-
aði ég mjög mikið á kvikmyndatón-
list. Ég byrjaði eitthvað að dútla
við slíkt sjálfur í tölvunni svona
þrettán eða fjórtán ára gamall.
Þetta var mjög lélegt. (Hlátur) Nei,
þetta var reyndar ekkert lélegt en
ég gæti ekki hlustað á þetta í dag.
Mér finnst þetta dálítið hallæris-
legt. En þetta fékk nokkra athygli
erlendis frá og í kjölfarið var ég
beðinn um að gera inngangs- og
lokastef fyrir lög hjá þungarokks-
hljómsveit sem heitir Heaven
Shall Burn. Þeir eru risastórir úti.
Ég gerði eitthvað voðalega epískt
fyrir þá og eftir þetta kom lítið
útgáfufyrirtæki, Progression, og
spurði hvort ég vildi ekki búa til
svona plötu.
Engin rappsena í Mosó
Þú kláraðir aldrei píanóið, en þú
spilar samt á ótal hljóðfæri?
Já, ég næ yfirleitt að fikra mig
áfram á öllu sem ég kemst í. Ég
skil hljóðfæri. Þannig er það bara.
Það er kannski frekar einhver
tækniatriði sem vefjast fyrir mér,
eins og á fiðluna, ég er hrikalegur
þar. En það er ekki endilega vegna
skorts á skilningi.
Þú ert úr Mosfellsbænum. Er
Mosó ekki vagga rappsins?
Úff, ég var aldrei í þeim pakka.
Það var svona ákveðinn kúltúr á
tímabili þegar ég var í áttunda og
níunda bekk. Þó var þetta aldrei
meira en nokkrir gaurar, Dóri
DNA og fleiri. Þeir voru reyndar
frábærir í minningunni en þetta
rappæði stóð yfir í svona eitt ár.
Það er engin rappsena í Mosó.
Hinsvegar er Sundlaugin, upp-
tökustúdíó Sigur Rósar í Mosfells-
bænum.
Þú varst nú einmitt að túra með
Sigur Rós í fyrra, og vinnur mikið í
því að útsetja fyrir annað fólk?
Já, ég er mikið að útsetja
strengi fyrir aðra. Ég útsetti til
dæmis strengi á nýju plötunni með
Bloodgroup. Svo er ég að vinna
með Barða Jóhannsyni núna, eða
réttara sagt, hann er að vinna með
mér, að minni tónlist fyrir næstu
plötuna mína sem kemur út í mars.
Found Songs kom út erlendis í
ágúst og var að koma út hér heima
núna. Platan með Barða hefur
verið í vinnslu í eitt og hálft ár. Við
erum á lokahnykknum með þessa
plötu og hún er vonandi væntan-
leg í mars.
Found Songs kom fyrst út erlend-
is, hvað er eiginlega að gerast hjá
þér þarna úti?
Ég veit það ekki. Ég virðist hafa
mun stærri áheyrendahóp þar, sem
er kannski eðlilegt því að allir litl-
ir jaðarhópar verða miklu stærri í
löndum með meiri fólksfjölda. Mér
finnst oft erfitt að gera eitthvað
hérna á Íslandi vegna þess að hér
eru allt aðrar markaðsáherslur.
Það sem ég er í rauninni að gera
með tónlistinni minni er að reyna
að opna þennan klassíska heim
fyrir fólki.
Tónlistin hjálpar fólki í gegnum
erfiðleika
En hvernig fólk hlustar á tónlist-
ina þína?
Það er mjög breiður hópur.
Erlendis er það kannski hópurinn
sem hlustar á Sigur Rós og múm.
Ég vil ekki einskorðast í annað-
hvort klassík eða poppi heldur
færa þessa hópa nær hvor öðrum.
Ég er til dæmis að fá tölvupósta
frá fólki sem segir mér að mamma
þeirra og pabbi hafi pínt það til að
spila á fiðlu í mörg ár en það hafi
aldrei langað að spila þessa tónlist
sem var á nótunum fyrir framan
það. Nú segir þetta fólk: ég vil
spila þína tónlist. Ég vil fara með
nóturnar að henni til kennarans
míns og segja, ég vil spila þetta
og halda áfram að læra á fiðlu.
Málið er bara að ekki allir krakk-
ar nenna að spila tvö hundruð ára
gamla tónlist. Það eru ekkert allir
sem skilja þessa „klassísku klass-
ísku“ tónlist. Mikið af þessu er
mjög erfitt og líka nútímaklass-
íkin sem er tormelt. Fáir skilja
hana nema þeir sem eru að semja
hana. Þegar ég kom á sjónarsvið-
ið var enginn að gera svona tón-
list fyrir utan Jóhann Jóhannsson
og Bretann Max Richter. Þannig
að það má kannski segja að við
þrír séum í raun upphafsmenn að
ákveðinni stefnu. Fyrst þegar ég
kom inn í þetta var mér líkt við
Jóa og Max, og nú er fólk farið að
líkja nýgræðingum á senunni við
okkur þrjá saman. Og það er mjög
skemmtilegt.
Kallar tónlistin þín fram sterk-
ar tilfinningar hjá fólki?
Já, tónlistin er þess eðlis að
hún á það til að framkalla ýmsar
tilfinningar hjá fólki og margir
segja reyndar að hún hafi hjálp-
að þeim í gegnum erfiðleika. Eitt
það minnisstæðasta er reyndar
frekar löng en falleg saga. Það
var tölvupóstur sem ég fékk frá
aðdáanda eftir tónleika í Svíþjóð.
Hún var með bi-polar sjúkdóm og
ári fyrr hafði hún reynt að enda
líf sitt með einhverjum pillum en
endaði þess í stað á sjúkrahúsi í
marga mánuði. Þar leið henni enn
verr og fór í raun bara versnandi.
Einhvern daginn kom vinur henn-
ar með ipod handa henni. Hún
fann nafnið mitt inni á honum og
ákvað að hlusta, og sagði að tón-
listin mín hefði gert henni kleift
að finna fegurðina í lífinu á ný.
Eftir þennan dag byrjaði henni
að batna, bæði líkamlega og and-
lega. Með mína tónlist alltaf í bak-
grunninum. Þetta fannst mér rosa
fallegt. Eitthvað sem fullvissar
mann um það að maður sé á réttri
braut í lífinu.
Eru ekki kvikmyndatónlistar-
tilboðin að streyma inn?
Jú, en ég er búinn að segja nei
við einhverju. Fyrsta kvikmynd-
in mín mun skipta miklu máli um
hvernig framvinda mála verð-
ur frá mér. Það yrði að vera eitt-
hvað ógeðslega flott sem ég hef
geðveikan áhuga á. Ekki einhver
ömurleg mynd sem eyðileggur
allt. Heldur mynd sem passar vel
við tónlistina mína og myndi hefja
hana á hærra plan.
Langaði alltaf að gera epíska tónlist
Ólafur Arnalds er tuttugu og þriggja ára gamall tónlistarmaður og tónskáld sem gefur nú út sína þriðju plötu, Found Songs.
Hann missti af rappsenunni í Mosfellsbænum en þess í stað gerði hann epíska tónlist fyrir þungarokksbönd, túraði með Sigur
Rós og fékk mikla umfjöllun á alþjóðavettvangi. Anna Margrét Björnsson hitti hann yfir kaffibolla og ræddi um gamaldags tón-
list, dauða geisladisksins og allt þar á milli.
KOMINN MEÐ HOLLYWOOD-TILBOÐ Tónskáldið Ólafur Arnalds mun hafa nóg fyrir stafni á nýju ári. FRÉTTABLAÐIÐ/VALLI
Málið er bara að ekki allir krakk-
ar nenna að spila tvö hundruð
ára gamla tónlist.
„Vel heppnuð kammer „glitch”
dásemd.“
(4/5) UNCUT
„Besta píanóplatan árið 2009.
Endurhvarf til kjarnans.“
DE:BUG (DE)
„Er þetta popp eða er þetta
klassík? Hvort sem það er þá er
þetta eintóm fegurð.“
(5/6) Tonspion (DE)
„ Fallegasta og mest hrífandi
sköpun hans hingað til.“
(8/10) Drowned In Sound
„Tónlistin hans virðist stundum
vera einum of fullkomin.“
(9/10) Soundmag (DE)
„Það er óvenjulegt að nútíma-
tónskald skapi svala klassíska
tónlist, en Ólafur Arnalds gerir
það með einfaldri fágun. Með
Found Songs hefur Arnalds skap-
að tímalaust listaverk.“
FensePost (US)
„Þetta er sannkallað stórvirki og
á skilið viðurkenningu sem slíkt.“
(4.6/5) The Milk Factory
ERLENDIR DÓMAR
UM FOUND SONGS