Vikan - 06.07.1961, Blaðsíða 3

VIKAHI
kemur út cins og vanalega
þrátt fyrir sumarleyfi, en
hins vegar verða tvö næstu
blöð 36 síður af þeim sökum.
Skírskotun til
Barnaverndamefndar.
Kæra Vika.
Mig hefur lengi langað til þess
að koma fram með kvörtun, en ég
iief bara ekki vitað hvert ég átti
að snúa inér, þangað til mér datt i
hug að skrifa þér, Vika mín, þvi
að ég veit, að þú ert mjög víðlesið
hlað. Málið er þetta: Almenningi
virðist tíklega sem svo, að mikið
sé gert til þess að forða börnum
og unglingum undan alls kyns
spillingu og öllu, sem gæti liafl
skaðleg áhrif á uppeldi þeirra og
sálarheill. Auðvitað er ýmislegt gert
i þessu, og verður að meta það. Til
dæmis er reynt að koma i veg fyrir
næturrölt unglinga, þeir fá ekki að
stunda böll frain eftir nóttu og ann-
að þvílíkt. Svo er börnum oft bann-
aður aðgangur að kvikmyndum, sem
taldar eru spillandi á einhvern
liátt fyrir þau. hetta er allt saman
gott og blessað — en það er ekki
nóg. Ég er sjálf hjúkr«narkona og
á Selfossi, sem höfum áhuga á dans-
músík og góðum danshljómsveitum.
Við viljum biðja þig að koma þvf
á framfæri fyrir okkur, að hljóm-
sveit Óskars Guðmundssonar á Sel-
fossi verði látin leilca i útvarpið.
Og fyrst við erum byrjaðar að tala
um útvarpið, þá er það alveg
kolómögulegt fyrirtæki, og versti
gallinn á þvi er þessi Þorkell Helga-
son með tónverkin á heilanum. Eini
ljósi punkturinn i þvi er Svavar
Gests.
Með fyrirfram þökk fyrir birt-
inguna, sem við vitum að ekki er
látin bíða lengi frekar en vant er.
Dollý og Lalla.
Ekki skil ég í öðru en þið verðið
bænheyrðar innan tíðar, stúlk-
ur mínar, og fáið að heyra í
honum Óskari og félögum hans
í útvarpinu, enda finnst mér síð-
ur en svo ástæða til þess að ganga
'fram hjá hljómsveitum utan af
landi. — En þið megið ekki láta
reiði ykkar bitna á honum Þor-
keli því að hann er ekki að
gera annao en skyldu sina — og
það mörgum til mikillar ánægju.
Útvarpið reynir auðvitað að gera
iillum til hæfis, og ungt fólk er
ungt fólk, hvort heldur sem það
hlustar á Bach eða Presley. Ég
vona svo að þið sýnið umburðar-
lyndi og leyfið öðru ungu fólki
að hlusta á „tónverkin" hans
Þorkels þennan eina kiukku-
hef unnið á margs konar stofnun-
um, og núna síðast á geðveikrahæli.
Á öllum þessum stofnunum hafa
verið barnungar aðstoðarslúlkur og
gangastúlkur, sem daglega sjá ýmis-
lcgt það, sem spillandi mundi telj-
ast i kvikmyndum og kannski vel
það. Að þvi er virðist er ekkert
eftirlit með þcssu. Tclpur, sem eru
rétt fermdar, umgangast til dæmis
á geðveikrahælinu sársjúka geð-
sjúklinga, og oft er sjúkdómi þeirra
þannig háttað, að það virðist hrein-
asta brjálæði að börn og unglingar
horfi upp á slíkt. Þessar tclpur
eru jafnvcl látnár þvo og baða
sjúklingana.
Ég verð að segja, að á mcðan
slikt er leyft, finnst mér harlalitil
ástæða til þess að meina unglingum
aðgang að kvikmyndum, þar sem
kannski sést í eitt bert læri. Ef það
er ættun uppalenda okkar að gera
næslu kynslóð h -<rigða bæði á
sálu og likama, verður að uppræla
mein eins og þesr'
Mcð þökk fyrir birtinguna.
Hjúkrunarkona.
Þetta virðast s annarlcga orð í
tíma töluð, og má heita furðulegt
að þetla eigi sér st ð í rauninni.
En ekki viljum við rcngja orð
þessarar ágætu hjúkrunarkonu,
og er það von ^kkar að hún fái
hið fyrsta áhey réttra aðita.
Rödd úr landsbyggðinni
um útvarpið.
Hvernig stendur á því að Reyk-
víkingar sjá aldrei aðra en sjálfa
sig? Við erum hérna tvær skutlur
Útgcfandi: VIKAN H.F.
RllDtjóri:
Gísli SigurðsHon (ábm.)
Auglýsingastjóri:
Jóhauties Jörnndsson.
Framkvæmdastjóri:
Hiimar A. Kristjánsson. '

' ÁL
■ I | S6
P.iLstjór.n og auglýsln,
33. Simar: 35320, 35321,
hóir 14?.. Afgreiðsia
Klaðodreíflng, Mlklubráut
36720. Dreifingnrstjðrir <
son. Verð i iausasölu kr,
orverO «r 200 kr, órsþriðjun;
greiðist' fyrirfram. Prentun
h.f. Myndnmót: Rafgraf
.
/ næsta blaði verður m. a.:
4 CAIRO. Grein um höfuðborg Egyptalands, borgina á mörknm
austurs og vesturs, sem er undarlegur hrærigrautur af nýtfcka
byggingum og afgömlum austurlenzkum húsum, blanda nú-
tíðár og fortíðar, stríðs og friðar, heillandi og fögnr.
4 Sænska eldspýtan, smásaga eftir Anton Tsjekor.
4 Orrustan við Gettysburg. Grein um eina frægustu orrustu
veraldarsögunnar úr bandarísku borgarastyrjöldinni. Um
þessar mundir eru liðin 100 ár frá því er borgarastyrjöldia
hófst.
4 Allt á einni hæð. Grunnteikning af einbýlishúsi ásamt
skýringum.
4 Töfrandi tónar. Smásaga eftir Möngu Lúðvíksdóttur.
4 Ný kvikmyndasaga í tveimur hlutum: Flótti í hlekkjum. Hún
fjallar um tvo sakamenn, annan hvitan hinn svartan. Þeir
hatast en eru hlekkjaðir saman. Þegar þeir af tilviljun sleppa
neyðast þeir til að hjálpa hvor öðrum.
4 Spámannseðli og raunsæi, grein eftir Dr. Matthfas Jónasson.
4 Að ná sér I mann. Kvenþjóðinni eru gefin ótal hollræði til
þess að leysa á farsælan hátt þetta eilífa vandamál.
4 Ný, hörkuspennandi framhaldssaga: Arfur frá Brasilíu.
Nafið eitt gefur nokkra vísbendingu. Fylgist með þessari
ágætu sögu frá byrjun.
tíma í mánuð Éf tónverkin
angra ykkur úr hófi fram, kann
ég eitt fyrirtaks ráð, og það er
— að slökkva á útvarpinu.
Rödd utan af Atlantshafi.
Kæru vinir.
Ég sit hér við skál með vinuni
um borð í m/s Gullfossi við Orkn-
og Shetlandseyjar. Sé danski er á
borðum og skálað er glatt og masað.
Og Vikan er líka á borðum, og vilj-
um við þakka ykkur fyrir allar fal-
legu myndirnar af dömunum og sér-
iega fyrir maigrein Ilelga Sæm.,
„Eggjárn i höndum óvitans”, sem
við teljum að sé rituð af mikilli
skynsemi. „Komi það, sem koma
skal, en sem seinast“. Greinin cr
Hka fjörlega rituð, eins og við cr
að búast af höfundi.
Einn úr hópnum,
Björn Jónsson
— bið að heilsa heiml
Rithandarsýnishorn.
Kæri Pósturl
Einu sinni var gert dálítið af að
lesa úr rithandarsýnishornum. Nú
langar mig til að biðja þig að lesa
úr þessari skrift minni og segja mér,
livað þér finnst um hana.
Með fyrirfram þökk,
Anneltc.
Vikan hefur á sínunt snærunt er-
lendan rithandafræðing, scm
lesið hefur úr nokkrunt sýnis-
hornum fyrir lesendur. En þar
sent rithandalcstur er vísinda-
grein, sem krefst mikillar ná-
kvæntni og tíma, vill sérfræðing-
ur okkar eðlilega fá eitthvað fyr-
ir sinn snúð. ÞaS kostar sem sé
kr. 75 að fá lesið úr rithönd
sinni, og kann það að virðast
ntörgum nokkuó mikið. En sann-
ast að segja gera fr,stir sér grein
fyrir öllu starfi rithandafræð-
ingsins, sem oftlega gctur veiit
mönnum ómetanlegar upplýs-
ingar.
... Ef þú meinar ekki neitt
með því ...
Disa Ó. skrifar okkur i öngum sin-
um, þvi að strákur, sem hún er „aga-
lega skotin í“ er búinn að svikja
hana. Ofan á allt saman bætist svo,
að stráksi ber einhverja tvo hluti,
sem hún eitt sinni átti, og nú situr
Dlsa ein og yfirgefin og veit ekki
sitt rjúkandi ráð. Hvað á hún að
gera? (Bréfið megum við þvi miður
ekki birta).
Ekki trúi ég að stráksi sé ýkja-
skotinn í þér, Dísa mín, úr þvf að
ekkert hefur frá honum heyrzt —
og eins og málum er háttað, væri
mesta vitleysa að fara aS eltast
við hann, því að hann hefur
greinilega ekkert meint með
þessu. Sjálfsagt finnst mér að þú
skilir honum þessum eigum hans,
og ef þér er annt um þessa „hluti"
þfna, er ekki úr vegi að skrifa
honum og biðjr. hann að senda
þér þá. Ef honum er hlýtt til
þín, ætti hann að guggna við svo
skorinort bréf.
Enn um fegurðardísirnar.
Kæra Vika.
Viltu vera svo góð að taka í póst
þinn cftirfarandi lípur? Ég hef eins
og margír aðrir fylgzt með myndum
þeirra stúlkna, sem þátt hafa tekið
i fegurðarsamkeppninni, og tel ég
vist, að margar af þeim séu laglegar.
En það er ekki nóg, þegar fegurðin
er hulin með þvi að afskræma sig
með þvi, sem er allra helzt til prýði
hverjum einasta kvenmanni um
heim allan — en það er hárið . . .
og hingað til hefir fallegt hár með
finlegum bylgjum verið notað til
prýði heldur en nota það sem smá-
tætlur, hangandi niður á enni — nú
— eða hvar það helzt vill halda sig.
Þetta minnir á gamlar konur, sem
orðnar cru stórkalkaðar eða konur,
sem hafa legið i sótthita og ekki haft
rænu á að leggja i hár sitt greiðn.
Álit mitt og allra þeirra, er um þetta
tala, er þetta. Mér finnst það skylda
hverrar konu að fegra sig með þvi
fallegasta, sem Guð gefur og halda
þvi vel við, en leggja heldur til hlið-
ar háralitun og augnabrúnaliti, því
að það er ekki nein þörf fyrir ungar
stúlkur að nota slikt. Svo eru þessi
breiðu belti á drögtum og kjólum,
sem hert eru um mittið og mynda
allavega vansköpun . . . líka eru
myndirnar sumar óskýrar.
Vika min góð — sjálfsagt þykir nú
þetta sumum ekki rétt, en ... snyrti-
mennska hélt ég að tilheyrði einnig
fegurð, sem ekki á neitt skylt við
það, sem kallað er móður ... Þakka
þér svo margt skemmtilegt, sem þú
flytur lesandanum þinum.
Inga.
Vafalaust er margt satt í bréfi
þínu, en ég er hræddur um að þú
sért fullskammsýn: Fegurð á
nefnilega talsvcrt skylt við þaS,
sem við köllum móð eða tizku.
Lfklega myndi nútímakona naum-
ast teljast fögur, ef hún klæddi
sig og greiddi sér eins og þær
gerðu til dæmis árið 1946. Það er
engin föst regla fyrir þvi hvernig
hár á að vera, til þess að geta tal-
izt fallegt. Ef það er viðurkennd
tízka, að hárið hangi „f smátætl-
um“ niður á enni, þá er þaS ful-
legt, hvort sem okkur líkar betar
eða verr.
5ZIKSM 3