Vikan - 06.07.1961, Blaðsíða 34

Látið nýju
EXAII mpdovélino
varðveita endurminningarnar frá næsta sumar-
ferðalagi yðar.
Tilvalin til töku á fallegum litmynáum. Ódýr og sterk myndavél.
Einkaumboðsmenn:
G. Helgason & Melsteð h.f., Hafnarstræti 19.
Söluumboð:
Gleraugnaverzlunin Optik, Hafnarstræti 18.
HÚS OG HÚSBÚNAÐUR
Framhald af bls. 8.
Mér finnst, að skúrþak þurfi aS ná
talsvert út fyrir veggina til þess aS
húsiS verSi ekki sviplaust. Auk þess
má ætla, að slíkt þak verji húsið bet-
ur fyrir ágangi vatns.
Það er skemmtilegt að ganga um
vel skipulögð hverfi með fallegum
húsum. ÞaS er út af fyrir sig ekki
ósvipað og horfa á listaverk og ber
vitni um menningu og snilli huga og
handar.
Þetta hús, sem ég sendi teikning-
una af, hef ég nú i smíSum. Teikn-
ingin var samþykkt athugasemda-
laust i Byggiftgarnefnd Hafnarfjarð-
ar.
Húsið er 120 fermetrar og allt á
einni hæð. Slik hús þrá flestir að
eignast og þeir sem búa í blokkum,
segja, að enginn lofi einbýlið eins
og vert sé. Ég hcf leitazt við að
móta húsið þannig, að sem minnst
pláss fari í ganga og skála, scm taka
mikið flatarmál og notast illa. Þá
hef ég reynt að hafa sem þægileg-
astan hringgang um stofuhluta og
eldhús og stutt til dyra þaðan. Að
öðru leyti skýrir teikningin sig sjálf.
Mér er Ijóst, að það sem hentar mér
persónulega, mundi ekki vera heppi-
legt fyrir aðra. Sjónarmiðin eru svo
jnörg og ólík. En ég sendi þættinum
jretta og tek það enn fram, að ég er
leikmaður á þessu sviði.
Með beztu kveðju,
Guðmundur Guðgeirsson, rak-
arameistari, SuSurgötu 68,
HafnarfirSi.
Þátturinn þakkar Guðmundi Guð-
geirssyni, rakarameistara, fyrir
bréfið, myndirnar og hlýleg orð í
garð okkar. Það er vel, ef svo marg-
ir hafa áhuga á þessum málum,
sem hafa ótvírætt menningargildi,
eins og Guðmundur bendir á. ....
. .Við birtum hér teikningu af húsi
Guðmundar af Iíkönum hans, bæði
af umræddu húsi og öðrum. Nú er
það svo, að sjálfsagt er planteikn-
ing Guðmundar miðuð við sérstakar
persónulegar þarfir hans og fjöl-
skyldu hans. Frá almennu sjónar-
miði hefur teikningin bæði kosti og
galla. Eldhúsið er vel sett í miðjum
íveruhlutanum, en mér sýnist að
hluti þess notist aðeins sem gangur
þar sem ekki virðist vera nein inn-
rétting á þcim vegg, sem út að stof-
unni snýr. Sama er að segja um
hluta borðstofunnar; þar cr í raun-
inni um að ræða áframhald af svefn-
herbergjaganginum, enda þótt opið
sé. Þegar húsinu er skipt nokkurn
veginn í íveruhluta og svefnhluta, er
það kostur, ,að geta haft salerni
nærri forstofunni eða einhvers stað-
ar í íveruhlutanum. Guðmundur læt-
ur hins pegar nægja að hafa salerni í
baðherberginu á svefnherbergja-
ganginum. Frá almennu sjónarmiði
virðist mér alvarlegasti gallinn á
teikningunni vera sá, að geymsla og
þvotteh ip •'ru í miðjum svefnhlutan-
um. Það hefur fyrir flesta reynzt
betur að hafa þessar einingar í nánu
sambandi við eldhúsið. Húsmóðirin
geymir matvörur í geymslunni, sem
hún notar i eldhúsinu og hún þvær
í þvottahúsinu jafnframt því sem bún
vinnur í eldhúsinu. Nú er það langt
á milli eldhússins annars vegar
og hins vegar geymslu og þvottar
húss, að það hlýtur að teljast tals-
vert óhagræði. Það er kostur að hafa
bakdyrainngang á þvottahúsinu.
þann inngang geta börnin notað,
þegar þau koma óhrein frá leik o.s.
frv. Hins vegar virðist ekki koma til
greina að nota þennan bakdyrainn-
gang fyrir eldhúsið að neinu veru-
legu leyti og það virðjst mér galli.
Nú kann vel að vera, að einhverjar
sérstakar aðstæður réttlæti þetta í
þessu tilfelli, en ég ræði hér einung-
is um planið frá almennu sjónar-
miði. Mér virðist útlitið betur form-
að en innréttingin. Það er fremur
hreinlegt og látlaust. Þó eru ein-
hverjir listar eða bríkur á hliðinni,
sem mér finnst, að mættu hverfa að
skaðlausu. GS.
SENDIFÖR TIL
UNGVERJALANDS
Framhald af bls. 15.
herbergi á efri hæð. Þar átti ég að
vera um nóttina.
Klukkan var hálfníu, þegar ég
vaknaði um morguninn. Ég taldi víst,
að brátt yrði ég leidd til yfirheyrslu á
ný og aö þá mundu öldurnar lokast
yfir höfði mér.
En það leið að hádegi án þess að
nokkuð gerðist. Óvissan tók að verka
á taugar mínar. Ég hafði verið látin í
ofurlítinn klefa á annarri hæð, og þar
reykti ég heilmikið af heimagerðum
vindlingum, sem einn varðmannanna
var svo góður að gefa mér. Loks var
nafn mitt kallað upp.
-Eg reis á fætur i undirgefni og
fylgdi verðinum.
Szabo beið mín á skrifstofu sinni.
Hann stóð fyrir innan skrifborðið og
_mælti þegar i stað, án nokkurs for-
mála:
— Þér eruð frjáls. Þér megið fara
heim!
Mér fannst eins og létt væri af
mér þungri byrði. En ég varð svo for-
viða, að ég stóð sem steinrunnin og
starði á hann.
— Skiljið þér ekki? Þér getið far-
ið!
Skyndilega varð ég gagntekin af
ótta. Þetta var líklega gildra?
— En Alapy kafteinn? spurði ég.
Hvar er hann?
— Hann fór héðan i vagni íyrir
hálfri stundu. Hann ætlaði vist til
læknis.
Hann sagði þetta eins og það væri
hið eðliiegasta sem hugsazt gæti. Síð-
an gekk hann til og opnaði dyrnar
fyrir mér. Tímar kra.'taverkanna voru
þá ekki enn liðnir!
Hið fyrsta, sem mér datt í hug, var
að fara rakleitt til sendiráðsihs. Þegar
ég var að beygja fyrir götuhorn, rann
græn herbifreið upp að hliö mér.
Sá er við stýrið sat, var einn af
þeim sem stjórnuðu yfirheyrslunum.
Hann opnaði hurðina og benti mér að
setjast inn i bílinn.
— Hvert eruð þér að fara? spurði
hann. — Hefir yður verið leyft að
hverfa brott úr húsinu?
Öll mótspyrna var hér tilgangs-
laus. Voru þeir kannski að leika sér
að mér eins og köttur að mús? Andar-
taki siðar námum við staðar framan
við byggingu þá, sem ég var nýgengin
út úr. Þetta var eins og andstyggi-
legur skripaleikur. Líklega hafði Ga-
bor ekki heldur verið látinn laus,
þegar til kastanna kom.
— Eruð það þér, sem hafið látið
þau laus? spurði maðurinn Szabo,
Þegar við mættum honum í forsaln-
um.
— Já, auðvitað! svaraði hann. — Eg
fékk skipun frá . . . Hann hvíslaði ein-
hverju að hinurrí, og allt í einu varð
hann vinsemdin sjáif.
— Þetta gleður mig, ungfrú, mælti
hann. — Ég vona að við skiljum sem
vinir?
Vinir! Drottinn minn dýri! Að Þessu
sinni hljóp ég alla leið til sænska
sendiráðsins. Ég kærði mig ekki um
fleiri óvænta endurfundi.
AÐSETUR sendiráðsins var áÞekk-
ast býkúpu, sem er nýoltin um koll.
Ég hélt rakleitt upp á skrifstofu föð-
ur míns. Þegar ég kom inn, stóð hann
við gluggann og sneri baki að dyrum.
Er hann heyrði að þær voru opnaðar,
sneri hann sér þegar við, og ég sá að
hann var mjög fölur og dökkir baug-
ar fyrir neðan augun. Ég fleygði mér
um háls honum.
— Þetta var kraftaverk, pabbi!
hrópaði ég í gleði minni.
— Það var ekkert kráftaverk, svar-
aði hann og reyndi að vera önugur í
rómnum. — Þið hafið vist ekki gert
ykkur ljóst í hve mikilli hættu þið
hafið verið. Veiztu það, að ef Þið hefð-
uð verið í haldi einni einustu v
klukkustundu lengur, hefði Svíþjóð
og öll önnur hlutlaus ríki rofið stjórn-
málasamband við hina núverandi
stjórn Ungverjaiands?
Ég varð undrand', hreykin og efa-
blandin, allt I senn.
— Þið hafið verið ótrúlega lánsöm,
sagði faðir minn. — Fólk héðan úr
sendiráðinu sá uppistandið fram und-
an flokksstöðvunum, og þegar Wall-
enberg var sagt frá því, varð hann
fjúkandi vondur. Hann tók þegar að
hringja til sendiráða hinna hlutlausu
ríkjanna í Búdapest, og skömmu síðar
gengu fulltrúar sendisveita þeirra á
fund Bagossy vara-ríkisritara.
— Verði þessar manneskjur ekki
látnar lausar innan tuttugu og fjög-
urra klukkustunda, sagði Wallenberg
við hann, munu sendisveitir allra
hinna hlutlausu ríkja hverfa frá
Búdapest. Þér getið valið sjálfur um.
Ég skildi mætavel, að það var mikils
um vert fyrir örvakrossmenn, að
stjórn þeirra nyti viðurkenningar
hlutlausu þjóðanna. Og atburðir á-
þekkir þeim, er hér hafði gerzt, gátu
eyðilagt fyrir þeim alla slíka mögu-
leika. En ég fékk ekki skilið, að við
Gabor værum alls þessa ómaks verð.
— Ekki veit ég hvernig ég fæ
Wallenberg fullþakkað, mælti ég við
föður minn. — Ég fyrirverð mig dá-
lítið fyrir þetta allt saman, þar sem
hann var þegar frá upphafi andmælt-
ur þátttöku minni.
— Já, sannarlega stendur þú í
þakkarskuld við hann, svaraði pabbi.
— Og viltu svo koma þér inn til hans
og segja honum það sjálf!
BLÓMIN OG HEIMILIÐ
Framhakl af bls. -16.
Mig langar að siðustu að ncfna
„Balsamina", sem eina af mest
blpmstrandi sumarplöntum, 40—60
cm há og blómstrar bæði einföldum
og fylltum blómurn f ótal litum og
stendur með blómum vikum saman
■og gefur að síðustu fullþroska fræ,
og má geyma það á þurrum og köld-
um stað til næsta vors. Er þá hæfi-
legt að sá því i marzbyrjun.
Að öllu forfallalausu mun ég
skrifa fleiri greinar I Vikuna um
leiðbeiningar og hirðingu stofu-
blóma.
Ilveragerði. 25 mal 1961.
Paui V. Michelsen.
34 VIKAN