Vikan - 06.07.1961, Blaðsíða 32

UPPÞVOTTURINN VERÐUR
hreinasti barnaleikur
B L I K fjarfægir mjög auðveldlega alla fitu og
skilar leirtauinu taumalausu og gljáandi
B L I K hentar því mjög vel í allan uppþvott, en
einkum er það gott fyrir allar uppþvottavélar
Blik gerir létt um vik — Blik gerir létt um vik — Blik gdrnvléM urr. vik
, ' : .miJiiíu
BJÓR.
Þetta er haft eftir dönskum
merkismanni: Ef þú liggur and-
vaka og getur ekki sofnað er
ágætt ráð að fara fram úr og
fá sér einn bjór. Ef það dugar
ekki verður maður að fá sér
einn í viðbót. Og ef svefninn
segir þá ekki til sín, neyðist
maður til að fá sér einn enn —
og eftir það er svo sem sama
hvort maður sofnar eða ekki.
Hertoginn og hertogaynjan af
Bedford eiga í dálitlum vand-
ræðum með sinn 16 ára son
Gilles, sem er í heimavistarskóla
í Frakklandi. Hann hefur alla
tíð verið mjög framtakssamur og
sfðasta uppátæki hans var, að
hann auglýsti í frönsku blaði,
undir persónulegar auglýsingar,
eftir konum, sem vildu senda
sér 400 franka í frímerkjum, en
í staðinn gætu þær fengið lokk
úr hári hans. Það streymdu til
hans frímerki hvaðanæva úr
Frakklandi og allir innsendendur
fengu lokk úr hári unga hertog-
ans, sem gekk um á milli félaga
sinna og keypti hár á 100 franka
búntið.
Þetta snjalla fyrirtæki þeirra
félaga var stöðvað áður en þeir
urðu algjörlega sköllóttir.
Mylene Demongeot, sem þið
sáuð nýlega í spennandi saka-
málamynd í Trípolíbíó, er gift
ljósmyndara. Og í rauninni byrj-
aði frægðarferill hennar með
því, að uppgötvaði hana sem
fjósmyndafyrirsætu.
— Ég gæti ekki hugsað mér
að vera gift leikara, segir hún.
Þeir eru alltof uppteknir af
sjálfum sér og það er líka nauð-
synlegt í okkar starfi, en það
mundi ekki henta mér að eigin-
maðurinn væri þannig. Hvenær
mundi hann hafa tíma til að
hugsa um mig, ef hann hugsaði
alltaf um sjálfan sig. Hann
mundi hafa mikið meiri áhyggj-
ur af sínu eigin útliti en mfnu.
— Maðurinn minn er mjög
eftirtektarsamur, þegar um útlit
mitt er að ræða, heldur Mylene
áfram. Og hann hefur yfirleitt
auga fyrir fallegum stúlkum. Það
er jú starf hans, og það er upp-
örvandi að láta sérfræðing dást
að sér. Það er skemmtilegt að
vita af því, að þegar eiginmað-
urinn slær mér gullhamra, þá
er það ekki bara af því að hann
er ástfanginn, heldur af þvi að
hann hefur vit á því, sem hann
er að segja.
Fíll og saumnál syntu einu
sinni kappsund yfir Ermarsund.
Fíllinn hafði verið heillengi í
landi, þegar saumnálin Ioksins
kom í ljós á ströndinni við Dover.
— Hvar í ósköpunum hefurðu
verið, spurði fíllinn.
— Ó, ég fékk vatn í augað,
svaraði saumnálin ergileg.
KARLMENNI.
Nýlega komu tveir synir hins
fræga enska leikara David Niven
og hinnar sænskættuðu konu
hans Hjördísar, til þeirra og
heimtuðu, að þeir yrðu gerðir
arflausir. Annar er 17 ára en
hinn er 14.
— Við viljum ekki verða nein-
ir latir og leiðinlegir pabba-
drengir, sögðu þeir. Við viljum
hjálpa okkur sjálfir, án þinna
milljóna.
David Nivcn og frú Hjördís
kinkuðu kolli. Og synirnir voru
gerðir arflausir umyrðalaust.
ÞÚ HEFUR GLEYMT
AÐ LIFA
Framhald af bls. 7.
núna. Kannski getum við farið sam-
an tij Parísar í vor, þegar kastaniu-
trén eru i blóma. Finnst þér það
ekki dásamleg tilhugsun? Helen
brosti dauflega, en sagði ckkert,
því að hún vissi, að með vorinu
yrði hann alveg önnum kafinn.
Að borðlialdinu loknu tók Hol-
ger til við vinnuna að nýju, en liann
var þreytlur og annars hugar. Þegar
Helen kom inn með kaffið að
klukkutíma liðnum, hafði hann
ekkert gert annað en að teikna
nokkur meiningarlaus strik. En eftir
að hann hafði drukkið kaffið og
kveikt sér í sígarettu, kom andinn
yfir hann, og þegar Helen kom inn
til að bjóða góða nótt, liafði vinnu-
gleðin náð tökum á honum.
— Ætlarðu að fara svona snemma
að hátta?
Snemma! Klukkan er liálfeitt.
— Nú, ég hef víst alveg gleymt
tímanum, sagði Holger og leit á
klukkuna.
— En það er auðvilað alveg á-
stæðulaust fyrir þig að vera lengúr
á fótum. Ég verð líklega ekki búinn
méð þetta fyrr en eftir nokfcra
khikkutíma, en ég treysti þér til að
vekja mig snenmia i fyrramálið,
ekki seinna en klukkan átta. Ég þarf
að vera kominn til Lindholm og Sön
klukkan níu. Að þvi loknu þarf ég
að fara til Helsingjaborgar og tala
við ritstjóra um skáldsögu, sem ég
á að myndskreyta. Ég býst við að
koma seint heim. Þú skalt að
minnsta kosti ekki bíða með mat-
inn.
— Ég skal sjá uin að þú vaknir í
tæka tíð. En vertu nú ekki mjög
lengi að vinna.
Góða nótt, ástin min. Ilelen beygði
sig niður og kyssti hann. Klukkan
var orðin þrjú, þegar Ilolger hætti
að vinna og gekk frá íéikningunum.
Honuin var flökurt og hann log-
sveið í augun af þreytu. Hann flýtti
sér úr fötunum, og fór inn í bað-
herbergið til að þvo sér og bursta
tenriurnar. Hann hafði vonazt eftir
því að kalda vatnið hefði hressandi
áhrif, en hann var alls ekki búinn
að jafná sig þegar hann lagðist gæti-
lega upp-í rúmið til að vekja ekki
Helen. Hann lá lengi andvaka og
bylti sér í rúminu. Honum leið
ekkert betur um morguninn, þegar
Helen vakti hann. Honum var illt í
höfðinu, og hann átti crfitt með að
halda atignnum opnum. Hann reik-
aði hálf rænulaus inn í baðherberg-
ið, og fór í steypibað. Honum skán-
aði dálítið við það, en samt hafði
hann enga matarlyst. Hann kveikti
sér i sígarettu og drakk nokkra
bolla af svörtu kaffi. Hann var orð-
inn seinn fyrir svo hann flýtti sér
að kveðja Helen og Susönnu, fór út
í bilinn og ók af stað Það var
myrkur og hellirigning um lágnætt-
ið. þegav Holger ók bilnum út af
ferjunni í Helsingjaeyri, og hann
átti erfitt með að glöggva sig á veg-
inum. Hann hafði þreytuverk i aug-
unum. Það var orðið mjög áliðið,
þegar hann komst af stað. Ritstjór-
inn f Helsingjabore hafði boðið
honum til kvöldverðar, og hann
kunni ekki við að eita því, þó að
hann hefði helzt kosið að hraða sér
heim. Skáldsagan, sem hann átti að
myndskreyta lá i aftursætinu. Tólf
kaflar. Tólf teikningar. sem hann
þurfti að leggja mikla vinnu i, en
32 VIKAN