Vikan - 06.07.1961, Blaðsíða 17

leizt ekki á bi'ki'”". pn allt í einu
þegar við byrjuðum að leika eitt lag-
ið, tók mannskapurinn viðbragð og
á skammri stundu dönsuðu þeir um
Grettir Björnsson.
allan salinn. Þá urðum við hissa. En
þeim hlytur eitthvað að hafa likað
þetta lag sérstaklega.
VÍ8 spjöllum næst við Lárus Sveins-
son, en hann leikur á trompet og git-
ar. Eins og vel/flestir hljóðfæraleik-
arar er hann prentari. Hann er frá
Neskaupstað, en þar hefur löngum
verið fjölskrúöugt tónlistarlíf, og
muna margir eftir hljómsveitinni,
Lárus Sveinsson.
sem var kynnt i vetur i útvarpinu.
Lárus er tvítugur og hyggur á frek-
ari nám. Fer hann því til Vlnar I
haust. Haukur Sighvatsson, sem leik-
ur á trommuna er ekki viðstadd-
ur I þetta sinn. Er því ekki hægt
að birta af honum mynd. Haukur er
prentnemi og er þá helmingurinn af
hljómsveitinni viðriðin prentiðn. Við
snúum okkur aftur til Kristins og
spurjum hann að Því, hvort skemmti-
legra sé að leika fyrir unglinga held-
ur en fullorðna.
— Yfirleitt er þægilegra aö leika
fyrir fullorðið fólk. Hins vegar er
mjðg gott að ná skemmtilegri
stemmningu þegar leikið er fyrir fé-
lagssamtök ungs fólks. Þar er yfir
leitt meira um það, að allir skemmti
sér með öllum og mikið fjör.
— Hvað leikið þið helzt. Það ei
að segja, hvað viljið þið helst leika
— Við leikum helzt vinsæl dægur-
lög, bæði ný og gömul. Rokkið höf-
um við í minnsta lagi, enda er rokk-
áhugi að dvina, hjá unglingum, Op
þannig viljum við lika helst leika.
— Þú hefur stundað ýmislegt ann
að en hljóðfæralei'" Kristinn.
— Já, ég hef fengist við skrifstofu-
og verzlunarstörf. Svo hef ég verið
með skemmtikraftaumboð.
— Er það ekki nokkuð þreytandi
starfi og erilssamur. Ekki getur þú
séö um það meðan þú ert fyrir Norð-
an.
— Það er nú tímabundið við vet-
urinn. Oft getur það verið erfitt og
tímafrekt. Að þessu loknu tekur
kvartettinn upp æfingar aftur og við
hlustum á þá leika nokkur lög. Einnig
syngur Agnes og þó hún hafi litla
reynslu, þá búumi' við við því að
hún geti orðið ágætis söngkona með
tímanum, en það kostar vitaskuld
vinnu. Það verður því fróðlegt að
vita hvernig henni tekst að nota þá
reynslu sem hún fær í sumar á Siglu-
firði.
, bréfaviöslcipti
I þetta sinn erum við með tvo út-
lendinga, sem vilja komast i bréfa-
samband við einhvern íslending. Ann-
ar þeirra er Itali og heitir hann
Gianni Casini. Honum er umhugað
að komast i samband við pilt með
frimerkjaskipti fyrir augum. Gianni
skrifar eitthvað litilsháttar á enskju
og sæmilega á frönsku. Þeir sem
kynnu að hafa áhuga á slíku, en þeir
eru sjálfsagt margir, geta skrifað til
hans á þessa leið: Gianni Casini, via A
Zodi, 14, Firenzea, Italia.
Hinn er ungur Bandaríkjamaður,
átján ára að aldri og heitir hann
Wilmer C. Faust. Hann langar til að
skrifast á við stúlku 16 til 19 ára og
vill helzt að hún kunni ensku. Hins-
vegar sé ekkert til fyrirstöðu kunni
hún þýzku. Heimilisfang hans er:
411 East Coover Street, Mechanies-
burg, Pennsylvania.
nýtt '
Þegar fegurðarsamkeppninni var
lokið í sumar gengu blaðamenn fyrir
stúlkurnar og meðal annars spurðu
þeir að því, hvað þær helzt vildu
starfa. Það kom á daginn að þær
vildu flestar starfa sem sýningar-
stúlkur. Þetta sýnir að það er að
vakna áhugi hjá okkur Islendingum
að fá að sjá föt öðru vísi en á snaga
eða herðatré. Og undanfarin ár hafa
verið að bætast í hópinn af sýningar-
stúlkum. Að vísu geta þær ekki haft
fulla vinnu af slíku, en með þvi að
starfa sem sýningarstúlkur og fyrir-
sætur fyrir fyrirtæki geta þær haft
þetta sem þokkalega aukavinnu. T.d.
er stúlkan hér á myndinni að aug-
lýsa khaki siðbuxur frá Heklu. Og
það leynir sér ekki að buxurnar taka
sig miklu betur út á stúlkunni, held-
ur en sem stífpressuð teikning i aug-
lýsingu. Þessi stúlka heitir Ingunn
Benediktsdóttir og var fyrir stuttu
á forsiðu hjá okkur. Eins og vera ber,
kann hún að bera sig eins og mann-
eskja, en situr ekki eins og saman-
vöðlaður strigapoki á bekknum. Og
þeir sem halda að svona uppstilling
sé þreytandi og óeðlileg vaða nefni-
lega reyk. Það er miklu minna þreyt-
andi og ívið þægilegra að sitja beinn
i baki og rétta að einhverju leyti úr
fótunum. Það þarf varla að taka það
fram, að það er miklu skemmtilegri
sjón. Þvi vonum við að fyrirsætu og
sýningarstúlkustarfið leiði meira af
sér en aukna sölu, sem sé að sýna
fólki hvernig eigi að bera þann fatn-
að sem það kaupir. Fötin fara þessum
stúlkum ekki vel að því að þau eru
sérstaklega saumaðar á þær, heldur
fyrir það að þær bera sig vel. Þannig
getur góður líkamsburður og vel hirt
föt farið hverri stúlku vel.
SKÁKÞRAUT.
Eftirfarandi staða kom upp i skák
milli Rotlewi og Rubinstein. (Rubin-
stein var heimsþekktur skákmaður á
sinum tíma, fyrir fyrri heimsstyrjöld-
ina, en lézt í marz á þessu ári).
Allir svörtu mennirnir eru stað-
settir ákjósanlega og nú er tími tii
kominn að láta til skargr skriða.
Hvernig hélt Rubinstein, sem hefur
svart, áfram ?
Lausn: 1. — Hxc3!! (Glæsilega
teflt) 2. gxh4 (Allir aðrir leikir leiða
til taps eins og hægt er að sannfæra
sig um) 2. — Hd2H (Þessi leikur er
einn íallegasti og um leið lykilleikur-
inn að leikfléttunni) 3. Dxd2 (Eða
Dxg4 þá 3. — Bxe4t 4. Hf3, Hxf3 o.
s. frv. Ef 3. Bxb7 þá 3. — Hxe2 4.
Bg2, Hh3! o.s.frv.) 3. — Bx^4t 4. Dg2
Hh3H Hvitur gafst upp, því mátið er
óverjandi. Þessi skák er kölluð „Rub-
insteins ódauðlega skák" og ber það
meö réttu.
Ingunn BenediJctsdóttir.
HÁSTÖKK
Framhald af bK 9.
sem langflestir hástökkvarar nota
núna, meðal annarra Rússarnir, sem
sigruSu á Ólympiuleikunum í Róm,
Salkatsche og Brummel og Banda-
ríkjamaðurinn John Thomas.
Grúfustíllinn varð i rauninni til
um svipað leyti og veltustillinn, en
þá var hann með nokkuð öðru móti
en nú tíðkast. Dave Albritton, sem
notaði hann einna fyrst, lá alveg
flatur yfir ránni og sncrist líkt og
um öxul. Hann stökk 2,08 með þess-
ari aðferð.
Negrinn, sem stekkur á mynd nr
2., sýnir vel nútíma grúfustil. Hann
stekkur nokkuð beint á rána og
stingur sér i rauninni yfir hana.
Þegar höfuðið og bolurinn eru kom-
in vel yfir og í rauninni á niðurleið,
eiga fæturnir cnn ófarinn góðan
spöl til þess að ná yfir rána. Með
þessu móti er það tæknilegur
möguleiki að þyngdarpunktur lik-
amans fari sáralítið yfir rána og
þar með er hægt að segja, að stökk-
krafturinn nýtist til fulls. Ef mynd-
irnar cru atluigaðar vel, kemur i
ljós að staðan er i rauninni ekld
svo ólik, — vinkilstaða i báðum til-
fellunum. Hins vegar snýr vinkill-
inn orðið nákvæmlega öfugt.
Þessi stökkaðferð er i eðli sínu
svipuð stangarstökki, þar sem
stökkvarinn leggur sig saman yfir
ránni og spyrnir sér ekki frá stöng-
inni, fyrr cn fælurnir eru komnit
í næstum lóðrétta stöðu hinum meg-
in við rána.
Hástökk er íþróttagrein, sem
skemmtilegt er að æfa og krefst
ekki mikils útbúnaöar eða aðstöðu.
Það byggist að sjálfsögðu að mestu
lcyti á stökkkrafti, en fullkomin
tækni getur gert ótrúlega mikið.
Likamshæð skiptir miklu máli,
vcgna þess að þyngdarpunkturinn
i stórum manni er hærri en i lág-
vöxnum mannj. Við sjáum það lika,
að allflcstir afreksmcnn í liástökki
eru mjög hávaxnir.
Eitt liið erfiðasta við hástökks-
tæknina, er notkun hraðans i at-
rennuntji. Fyrir byrjanda cr til-
gangslaust að reyna hratt tijhiaup.
Hins vegar er það kostur að geta
notað hraða atrennu, ef menn á
annað borð geta beint kraftinum
upp. Margir stökkvarar hafa „rýtma“
i atrennunni. Það er að segja, þeir
hoppa upp einu sinni eða tvisvar
1 atrennunni, en lilaupa siðan mjúkt
niður i lága stöðu. Sérstaklega reyna
þeir að fá siðasta skrefið langt og
teygja þá stökkfótinn sem lengst
fram fyrir sig og láta hælinn gefa
gott viðnám. Þá hefur stökkfóturinn
sömu áhrif og stöng: Stökkvarinn
kastast uþp og hcfur möguleika til
að nýta mjaðmavöðvana, sem eru
yfirleitt' meðal sterkustu vöðva
Ííkamans. Eftir því sem stökkvari
nær þessari tækni betur, þeim mun
liraðari atrennu getur hann leyft
sér að nota og þar með aukast lik-
urnar fyrir góðum árangri. John
Thomas, bnndaríski hástökkvarinn,
sem verið hefur i fremstu röð að
undanförnu, enda þótt hann tapaði
á s.l. Olympiuleikum, sýnir þessa
tækni vel á myndunum neðst á sið-
nnni, Hann tekur risaskref síðast
og hællinn nemur mjög ákveðið við
‘öllinn. Sveiflufætinum sveiflar
Itann kröftugiega upp í höfuðhæð,
og einnig það á sinn þátt í þvi að
beina hreyfingunni upp á við. ‘ ★
VIKAN 17