Vikan - 06.07.1961, Síða 12

Læknirinn segir:
Afeng'i
og geðijnkdómar
.<- Nafn Teng Gee
skrifað á
kínversku.
Álirif áfengis geta verið harla margvísleg, en sennilega hafa fáir
fengið þau einkenni, sem sagt er frá i þessum greinaflokki,'um geð-
sjúkdóma. Maður fer i samkvæmi, þar sem alls konar vín eru á boð-
stólum, koníak með kaffinu og síðan whisky. Þegar hann kom og
sagði: — Það var mjög vingjarnlegt af ykkur að bjóða mér, var hann
fölur og hæglátur. Eftir að honum hafði verið afhentur borðseðillinn,
gekk hann til konunnar, sem hann átti að hafa til borðs og lýsti
yfir því, að heiðurinn og ánægjan væri öll sin megin o. s. frv., og
nokkrum klukkustundum siðar tekur hann utan um hana (undir
peisjakkanum) og vitnar í kvæði, sem honum tókst með mikium
erfiðsmunum að læra utan að fyrir löngu, þegar hann var í gagn-
fræðaskóla. Hann svo að segja „blossar" upp bæði andiega og líkam-
lega. Augun Ijóma, roðinn þýtur fram í kinnarnar, hann verður mjög
skrafhreifinn og virðist vera í ágætu skapi. Áfengið hefir gerbreytt
framkomu hans. Hinar svo kölluðu „guðaveigar" hafa haft svipuð á-
hrif á hann og hina gestina, og þessi áhrif verða til þess að gest-
gjafarnir telja, að samkvæmið hafi heppnazt mjög vel. En þessi
ágætu hjón hefðu seniiilega ekki orðið eins hrifin, ef „guðaveig-
arnar“ hefðu haft gagnstæð áhrif sem þessi: þvöglulega, drafandi
rödd, skjögrandi göngulag, fátkenndar hreyfingar, frekjulega fram-
komu gagnvart borðdömunni. Meðan allt þetta færi fram, liefði
liann sjálfsagt á tilfinningunni að hann væri i fullkomnu jafnvægi.
Sumir fara enn verr út úr þvi, sjá alls konar ofsjónir, svo sem hvitar
mýs og græna fíla, fá tilhneigingu til að fremja alls konar glæpi,
ef til vill sjálfsmorð, og missa jafnvel meðvitundina. Með orðinu
þeir, meinum við sjúklingana, því fólk er i rauninni sjúkt, þegar
það fær þessi einkenni sökum áfengisneyzlu.
ÁFENGI f DAGLEGU LÍFI.
Það er mikið rætt um áfengisvandamálið, og það er oft efst á baugi
í opinberum rökræðum. Vínið kemur svo mikið við sögu okkar i dag-
lega lifinu, jafnvel þótt við brögðum það ekki. Við getum átt á hættu
að lenda í umferðarslysi, sem orsakast af ofneyzlu áfengis, og haft á-
hyggjur vegna vina okkar og náinna ættingja, sem við álitum vera
svo vinhneigða, að þeim-geti stafað af því veruleg hætta og jafn-
vel tortíming. Maðurinn, sem fór i samkvæmið, telst ekki sjúklingur,
meðan hann er á því stigi, sem minnzt var á i byrjún. Á heíinlíei'ð-
inni verður hann scnnilega ekki eins léttlyndur, þvi að þá verðíir
farið að renna af honum.
ÁFENGI MEÐ MAT.
Uppsog- áfengis i meltingarfærunum tekur ekki langan tima. Mag-
inn sýgur strax upp næstum þvi fímmta hlutann. Ef um freyðandi
vin er að ræða, til dæmis kampavín, tekur það styttri tima, og ef
maður borðar samtímis, tefur það fyrir uppsoginu. Orlitill hluti þess
áfengis, sem neytt er, siast óbreytt frá sem loft um lungun og þvag
um nýrun. Eftirstöðvarnar, það er að segja aðalmagnið brennur upp.
Þessi brennsla fer alltaf fram með sama hraða, svo það er ekki
mikill vandi að reikna út hvenær ákveðinn hluti áfengisins er full-
komlega aðgreindur. Það skaðar ekki að bæta því við að alkohol-
magnið i blóðinu eykst skömmu eftir að áfengisins er neytt. Þetta er
Teng Gee og sonur.
Framhald á bls. 28.
Við getum átt á hættu að lenda í umferðarslysi, sem orsakast af
nfnftVT'.ln áfnnfris - . .
TENG GEE með sportbílinn sem
hún hafði til umráða á námsárum
sfnum. I blaðuúrklippum, sem hún
sýndi okkur stóð einhvers stáðar:
Teng Gee er vel þekkt í Clifton,
þjótandi um í bláum M. G. sport-
bíl á 150 km. hraða.
Ef ég hefði her, sem eingöngu
væru í elskendur mundi ég sigra
heiminn, er haft eftir merkum
manni. En það er vist ekkert eins
öflugt og ósigrandi og ástin. Jafnvel
sjúkleg peningagræðgi mannanna
og hégómi verður að láta i minni
pokann, þegar ástin segir til sin.
Þetta fengum við áþreifanlega sann-
að, þegar við eyddum einni siðdegis-
stund með frú TENG GEE Sigurðs-
son, áður miss LEE TENG GEE.
Eins og sést á nafninu er hún kín-
versk, en gift islenzkum manni, Jóni
Baldri Sigurðssyni, kennara við
Gagnfræðaskóla Vesturbæjar. Þau
Jón Baldur hittust í Bristol, þar
sem bæði voru við nám, hann í nátt-
úrufræði við háskólann og hún í
„the School of Drama in Bristol,"
liann sonur islenzk verkamanns, hún
dóttir kínversk milljónamærings, og
nú skulum við láta’Teng Gee um
framhaldið.
— Hvernig vildi það til, að þið
Jón Baldur hittust?
— Það var eiginlega skemmtileg
tilviljun. The International Club
hélt dansleik, sem mér var boðið
á og þar hitti ég Jón í fyrsta skipti.
Reyndar var ég búin að sjá hann
áður, en það uppgötvqði ég ekki
fyrr en löngu seinna. Þá sat ég með
beztu vinkonu minni, sem lika er
kínversk á expressobar’, þegar Jón
keniur inn með fleiri Islendingum og
voru þeir allir með stúdenthúfurnar.
Ég veitti Jóni strax athygli og
spurði vinkonu mína, hvort henni
fyndist liann ekki lita vel út. En hún
sagði að ég h'efði hræðilegan smekk
og þar að auki væru þetta sjóliðar, cn
þeir hafa slæmt orð á sér fyrir að
vera hættulegir. Það voru húfurnar,
sem fengu okkur til að halda, að
þetta væru sjóliðar. Ég lét alls ekki
segjast og hélt áfram að gefa hon-
um hornauga og þegar þeir fóru
vildi ég fara líka, en vinkona mín
hélt ég væri gengin af göflunum. En
þeir voru liorfnir, þegar við kom-
um út, hafa liklegast farið inn á
„pub.“ Svo gleymdi ég þessu auð-
vjtað eins og skot. En löngu seinna
rakst ég á þessa húfu inni í skáp hjá
Jóni og þá rann upp fyrir mér ljós.
— Hvernig var þetta á dansleikn-
um, sátuð þið saman við borð, eða
voruð kynnt. . . .
— Hann var með hóp af krökk-
um, sem ég kannaðist við, og það
fyrsta sem ég tók eftir var að hann
hélt sig dálítið utan við, þegar hin-
ir heilsuðu mér og mér leizt jafn-
vel á liann og fyrri daginn. Svo bað
ég um að láta kynna okkur og þegar
hann sagði Sigurðsson, heyrðist mér
hann segja Singer. Ó, sagði ég, þú
ert sonur mannsins, sem á Singer
saumavélafyrirtækið. Nei, nei, sagði
hann, og að lokum skildi ég að það
var Sigurðsson. Og síðan þá höfum
við verið saman.