Vikan - 06.07.1961, Blaðsíða 36

Fegurð hársins hefst með
Hversvegna? Vegna þess, að
með því að nota White Rain
verður'hárið lifandi og blæfagurt.
Þessi silkimjúki vökvi er með
lokkandi ilmi, gerir hárið glitr-
andi, gefur þvi blæbrigði . . . vek-
ur hina duldu fegurð þess. White
Rain er framleitt á þrennan mis-
munandi hátt til þess að fegra
sérhverja hárgerð — ein þeirra
hæfir einmitt yðar hári.
í FELUM . . .
Framhald af bls. 5.
straumur. En um flæðar eru sker
þessi i kafi.
Nú fór svo, þegar Svanur kom aft-
ur frá Gilsbrekku, að hann renndi
upp á eitt skerið innan við Suður-
eyri og sat þar fastur, því að útfall
var.
Lá báturinn þar á hliðinni í
nolckra klukkutima. En það var eins
og um Tyrkjaskipið á Seylunni
forðum, enginn kom um borð og
enginn fór í land. Þeir félagarnir
þrír létu sem ekkert væri. Um næstu
flæði losnaði báturinn af skerinu.
Var þá haldið rakleitt út fjörðipn
og norður í Hrafnsfjörð i Jökulfjörð-
um. Þar var Lehrmann settur á iand,
og skyldi hann nú sjálfur komast
norður yfir, en Svanur hélt til ísa-
fjarðar.
í FURUFIRÐI Á STRÖNDUM.
Lehrmann lagði nú á fjallið og
bar á baki nokkurn farangur. Það
var taska með einliverju af fötum í,
litill ferðaprimus, kaffiketill og lít-
ið tjald.
Náði hann heilu og höldnu til
Furufjarðar. Þar hitti hann á tún-
inu tvo menn. Var annar þeirra
Vagn bóndi. Iíannaðist hann við
loforð sitt að veita Þjóðverjanum
forbeina og tók hann í bæ sinn.
í Furufirðí dvaldist Lehrmann
um tveggja mánaða skeið. Hann fór
aldrei neitt út af bænum og liafðist
ekkert að, sem bent gæti á njósnir,
var mikið inni við eða heima við
bæinn. Bóndi reyndi jafnan að sjá
svo um, að hann væri ekki úti við,
er gesti bar að garði. En nokkurt
samneyti hafði hann við sambýlis-
fólk Vagns, en þar var tvibýli.
Loft var nú mjög lævi blandið
og fregnir af ógnum styrjaldarinnar
bárust titt. Brctar hertu á ýmsum
fyrirmælum hér á landi. Þeir óttuð-
ust ferðir þýzkra kafbáta inn á flóa
og firði, og i citt sinn lokuðu þeir
Reykjavikurhöfn, vegna þessarar
hættu, settu tundurduflagirðingu
fyrir hafnarmynnið.
Þá var öllum þeim, er stuttbylgju-
tæki höfðu, fyrirskipað að skila
þeim tafarlaust, ella þung refsing
lögð við. Slökkt var á fjölmörgum
vitum frá 25. ágúst, og umferðar-
bann sett viðs vegar með strand-
lengjunni.
Dagana 12. og 14. ágúst fundu
Bretar tvær óleyfilegar sendistöðv-
Blátt OMO skilar yður
heimsins hvítasta þvotti
X-OMOtOO/EN-
ar. I Reykjavik fundu þeir stutt-
bylgjustöð, sem hafði náð sambandi
við stuttbylgjustöð i Þýzkalandi.
Hitt var sendistöð á Akureyri. Eig-
andi hennar var handtekinn og
sendur til Englands.
Það var því sizt að undra, þótt
Vagn bóndi í Furufirði hugsaði
margt í sambandi við Þjóðverjann
og þætti ekki tryggilegt að hýsa
hann til frambúðar. Sagði hann
Lehrmann, að brátt myndi nú vist
lians ekki verða lengri á sínum bæ.
Hafði hnnn þá verið í Furufirði um
tveggja mánaða skcið. Var ekki i
mörg liús að vcnda. Og dag einn
renndi Htill vélbátur frá Ströndum
inn til ísafjarðar. Var þar kominn
Vagn ' bóndi til þcss að skila
Lehrmann af sér.
NÝ VANDAMÁL VEGNA
FLÓTTAMANNSINS.
Hlutust nú enn vandræði út af
dvöl Lelirmanns á ísafirði og þótti
illa horfa til frambúðar. En fólk
virtist hafa stofnað til hjálpar við
hann ýmist af vorkunnsemi eða
kupningsskap, en naumast af öðrum
hvötum, Þrengdist nú æ meira um
þá von, að atferli þetta gæti fengið
farsælan endi.
Fyrir strið liöfðu þýzk hjón verið
bijsett á ísafirði, Hans Hasler bak-
ari og Gertrud, konn lians. Hafði
Iíans Hásler verið handtekinn
skömmu eftir bernám Breta og
fhittur burt-
Leþrmann fór að þessu sinni til
frú Gertrud Hasler og bað hana
ásjár, Var liann þnr á laun nokkurn
tlma, on hafði samband við aðra
vini sjna og verndara. Um þær
mundtr hitti Jóhann Eyfirðingur að
máli Þorbcrg vitavörð við Galtar-
vita í Keflavík. Sagði hann Þorbergi
frá málavöxtum og bað hann skjóta
skjólsluisi yfir Lehrmann fram und-
ir áramót fyrir mcðgjöf.
Fcllst Þorbergur á að taka hann
um tima og sjá, hversu úr rættist.
Fór Lehrmann siðan með Þorbergi
til Keflavikur.
VETRARLANGT í GALTARVITA.
Dvöl Lehrmanns í vitanum varð
lengri, en ráðgert var i upphafi. Það
reyndist ekki auðgert að losna við
Iiann aftur, og svo fór, að hann
íientist þarna vetrariangt.
Þegar komið var að áramótum
vildi vitavörðurinn losna við Lehr-
mann. Fór Lehrmann i desember
til ísafjarðar, en kom strax aftur,
þar eð ekkert hafði raknað úr. Öðru
sinni hélt hann til ísafjarðar. Var
þá komið fram i marz, en var enn
snúið aftur til Keflavíkur, þar eð
ekki raknaði neitt úr tii annarra
bjargráða.
Vitavörðurinn tók nú mjög að
ugga um hag sinn. Hann hafði tekið
manninn i greiðaskyni um stundar-
sakir, en hafði að öðru ieyti óhug
á framferði þcssu og vildi nú fyrir
hvern mun iosna við hann.
HULDU HÖFÐI VESTUR HEIÐAR
Það var komið fram i aprílmán-
uð, þegar Lehrmann kvaddi i
Keflavik og hélt þaðan alfarinn.
Kom Lehrmann enn til ísafjarðar.
Voru nú vaxandi erfiðleikar fyrir
vini hans á ísafirði að leyna hon-
um. En nú var vor og sumar fram
undan, svo að Lehrmann tók þann
kost, að halda landveg vestur dali
og heiðar og frcista, hvernig til-
tækist að ieynast á Vestfjarða-
kjálkanum.
Hann hélt þvi frá ísafirði með