Vikan - 16.05.1963, Blaðsíða 21

taki. Hún vissi ekki, hvað lá fram
undan, en hún var róleg og óhrædd,
þótt bundið væri fyrir augu hennar,
því að hún fann styrkar hendur
leiða sig út í tímalausa framtíð.
MORGUNINN eftir vaknaði Judy
fyrir sólarupprás, meðan heimurinn
var enn hulinn myrkri.
Hún lá í rekkjunni miklu í svefn-
herberginu, sem var beint fyrir of-
an stofuna. Þetta var bezta svefn-
herbergið í húsinu, og Lady Camer-
on hafði ætlað sjálfri sér það, en
Angus tilkynnti rólega og ákveðið,
að það væri herbergi Judith hús-
freyju og enginn annar fengi að sofa
í því.
Hún hafði ekki sofið mikið um
nóttina. Það var eins og skuggar
fortíðarinnar þyrptust aftur að
henni og rændu hana allri hvíld.
Hún tók að ókyrrast, og henni varð
hugsað til allra þeirra, sem áður
höfðu sofið í þessari voldugu rekkju.
Og dáið hér. Dauðinn? Hvað var
dauðinn? Fólk talaði mikið um
dauða líkamans og líf andans, en
hvað vissi það um slíkt? Voru það
raddir hinna framliðnu, sem hún
heyrði í vindinum, og fótatak þeirra,
scm færðist eftir göngunum, upp og
niður stigann og framhjá dyrum
hennar?
Mók færðist yfir hana, og hún
greindi óljóst svipi hinna liðnu
alda, er þeir nálguðust hana. Asjón-
ur þeirra voru gráar og augun ósjá-
andi. Hún hrökk upp, skjálfandi af
hræðslu, en martröðin hélt henni
í helgreipum, svo að hún gat ekki
hreyft sig. Einn svipurinn hafði
staðnæmzt við rúmið. Hún sá hvít-
an kjcl í tunglskininu, og herbergið
var fullt af hljóðum gráti ...
Judith Macdonald . . . Judith, sem
hafði látið múra upp í miðglugg-
ann, þótt enginn vissi hvers vegna
... Judy fann nærveru hennar, ein-
mana, sorgbitinnar og örvilnaðrar.
,,Judith!“ hvíslaði hún. „Judith!“
Þá livarf sýnin, og hún var ein
eítir í herberginu.
Hún var enn skelkuð. Hvað var
að gerast innra með henni? Hún
hafði íundið til vængjuðu verunn-
ar, sem virtist vera að brjótast um
einhvers staðar í djúpum sálar henn-
ar. Hún þekkti aftur staði og fólk,
sem hún hafði aldrei á ævi sinni
séð. Hún var full af ákafri gleði og
sorg, sem átti ekkert skylt við neitt,
cr tilheyrSi lífi ’nennar fram að
þessu.
Hvað var þctta? Var það Judith?
Hafði andi hinnar framliðnu Judith
nið tökum á henni?
Ásókn hirma framliðnu. Iiún hafði
einhvern tírna heyrt minnzt á sl'kt.
En gat það gerzt í raún og vern? Var
það að gcrast nú? Og hvers vegna?
Hvers vegna hafði Judith komið
til hennar? Iivað vildi hún láta hana
gera?
Framhald á bls. 50
ÞAÐ SEM ÁÐUR ER KOMIÐ:
Júdý, dóttir Cameron hjónanna, er trúlofuð
Charles. Hún sér málverk í giugga, málverkið
sýnir þrjá glugga og áhrifamáttur miðgluggans
ræður því, að hún ákveður að eyða sumar-
leyfinu í Skotlandi. Þar leigja gömlu hjónin
gamalt hús. Það bregður svo við, að Judy
þekkir þar hverja þúfu, jafnvel ráðsmaðurinn
gamli og eigandi hússins eru kunningjar hennar.
Ráðsmai’. urinn, Angus, þekkir hana líka og
kallar ’.ana Judith. Húseigandinn, Ian, þekkir hana
hins vegar ekki. Hún vill fá að vita hvers vegna
múrað hefur verið upp í miðgluggann
í stofunni, en Ian getur ekki svarað því. Þau
verða ein í stofunni og staðnæmast þétt saman við
gluggann — þá kemur Charles æðandi inn...
Dularfull og spennandi
ástarsaga
í þýSingu Steinunnar Briem.
Teikning: Þórdís Tryggvadóttir.