Vikan - 16.05.1963, Blaðsíða 28

FRAMHALDSSAGA EFTIR
FRANK G. SLAUGHTER
8. HLUTI
Nú var það Saunders, sem tók inginn — við vitum óyggjandi, að
snögglega til máls: „Við ætluðum þess háttar smygl hefur átt sér stað
að spyrja yður, hvort þér viljið, að um New York um langan aldur.
við segjum sannleikann. Ég á við, Einn góðan veðurdag komumst við:
hvort við eigum að skýra blöðun- áreiðanlega til botns í þessu máli.
um frá þvi, að maðurinn hafi and- Ef þér viljið hjálpa okkur, getur
azt án þess að mæla orð. Það mundi þetta ef til vill tekizt nú þegar.“
að minnsta kosti hafa í för með sér, „Getið þér ekki útskýrt fyrir mér
að sjúkrahúsið væri ekki lengur á öllu nánar, hvað kom fyrir vöru-
hættusvæðinu." bílinn, sem þér voruð að tala um,
Ash sat kyrr andartak, meðan áður en þér funduð hann?“
þýðing orða Saunders rann upp fyr- „Við gerum ráð fyrir, að leki hafi
ir honum í allri skelfingu þeirra. komið að einum eða fleiri blýflösk-
„Ég mundi meta það mikils, ef þér um með efninu meðan á flutning-
segðuð mér allt af létta, áður en ég um stóð. Eða meðan menn unnu við
tek ákvörðun míria,“ sagði hann losun. Ef innsigli á blýflösku hefur
eftir stutta þögn. brotnað, til dæmis af höggi eða fyr-
Hurlbut og Saunders litu spyrj- ir eitthvert annað óhapp, mundi það
andi hvor á annan, og það var rík- á tæpri sekúndu drepa allt líf um-
islögreglumaðurinn, sem yppti ör- hverfis sig eins og eldvarpa. Ef við
lítið öxlum áður en hann ákvað að hugsum okkur, að bílstjórinn og að-
leggja spilin á borðið. „Já, þér hafið stoðarmaður hans hafi stiknað lif-
rétt til að vita, hvernig í öllu ligg- andi, meðan þeir voru að afferma
ur, Ash. Fyrst og fremst verður að „varninginn", haldið þér þá, að við-
geta þess, að stolið var sérstöku takandi hafi viljað kalla á lækni?
efni úr Oak Ridge-kjarnorkustöð- Naumast! Það væri um að gera fyr-
inni ...“ ir hann að losa sig við mennina tvo
„Jæja, það var þá um slíkt efni — og bílinn líka.“
að ræða?“ „Og hvað þá um afganginn af
„Já, en ég get ekki sagt yður, „varningnum“?“
hvaða efni það var — ég má jafn- „Þeirri spurningu get ég ekki
vel ekki segja yður það,“ svaraði svarað enn. Ef til vill er hann þegar
Saunders. „Ég get einungis skýrt á leið úr landi. Margt bendir nefni-
yður frá því, að það er fljótandi, lega til þess, að viðtakandi hafi
erfitt viðureignar — og geislavirkt. sjálfur séð um frekari flutninga —
Og það er svo hættulegt, að það er og hann hafi haft starfsemi sína í
alltaf flutt í blýumbúðum. Upp á grennd við sjúkrahúsið hér. Þess
síðkastið hefur mörgum skömmtum vegna tel ég, að við höfum nú
af því verið stolið. Þjófarnir hafa prýðilegt tækifæri til að ginna hann
/"'// 'r' 4

1 I Æso,

wm m iÉL J 'á
Eiit i
Lt : ' lím. ÍÍfÁÍ
Tony kreppti hnefana til að reyna að sigrast á því,
hvað hann var skjálfhendur.
„Réttu mér vasaljósið,“ sagði hann svo rólegri
röddu við hjúkrunarkonuna.
„Ég ætla að aðgæta hörundslit hans.“
SÍCILDAR
MEÐ ^MYNDUM
bersýnilega flutt það til þessa hluta
Manhattan-eyj ar á vörubifreiðum.
Við fundum eina bifreiðina í nótt
á botni hafnarinnar. Vörupallurinn
var þannig útlits, að það var eins
og honum hefði verið stungið inn
í glóandi ofn og hann síðan tugginn
af risaeðlu."
„Þér eigið þá við, að það hafi
verið efni, sem var orsök slyssins,
og ekki hafi verið um sprengingu
að ræða?“
„Já, mér er óhætt að skýra yður
frá því.“
Ash horfðist í augu við Saunders
hinn rólegasti. „Var þetta uranium
hexafluorid?“
„Nei,“ anzaði Saunders þolinmóð-
lega. „En eigum við ekki að hætta
þessum spurningaleik? Ef til vill er-
um við dálítið móðursjúkir, þegar
við gerum okkur í hugarlund, að
þetta efni sé hluti sprengju, sem
verið sé að setja saman við nefið
á okkur. En það er möguleiki, sem
við verðum að taka með í reikn-
FÁST
í NÆSTU
VERZLUN.
fram úr fylgsni sínu — ef við get-
um þá skotið honum skelk í bringu.“
Martin Ash stóð á fætur. „Ég
þakka yður kærlega fyrir þessar
upplýsingar. Ég skil nú í alla staði,
hvaða hlutverk þér hafið ætlað
mér.“
„Eigið þér við, að þér séuð enn
fús til að láta svo, sem sjúklingur-
inn geti farið að tala á hvaða stundu
sem er?“
Ash gekk fram að glugganum og
starði út yfir stórar sjúkrahúsbygg-
ingarnar; hugleiðingin um, að bygg-
ingar þessar kynnu ef til vill að
verða lagðar í rústir, var honum
næstum um megn. En Saunders
hafði vitanlega á réttu að standa ...
í rauninni hafði hann ekki um neitt
að velja. Þeir urðu að komast aftan
að fjandmanninum — hver svo sem
hann var — og ráðast síðan á hann
frá öllum hliðum.
„Við munum veita yður allan
þann stuðning, sem okkur er auð-
ið,“ sagði hann með hægð.
28 — VIKAN 20. tbL