Vikan - 18.07.1963, Blaðsíða 10

bert brecht
kritarhringurinn
i augsburg
Á tímum þrjátíu ára stríðsins
bjó svissneskur mótmælandi
Zingli að nafni í fríríkishöfuð-
staðnum Augsborg við Lech og
átti þar stórt sútunarverkstæði
og skinnaverzlun. Hann var
kvæntur Augsborgarstúlku og
áttu þau eitt barn. Þegar þeir
kaþólsku nálguðust, réðu vinir
hans honum eindregið til að
flýja, en hvort heldur var, að
litla fjölskyldan hélt í hann eða
hann vildi ekki skilja verkstæðið
eftir í hers höndum, gat hann
ekki ráðið það við sig fyrr en
um seinan að yfirgefa borgina.
Hann sat þar því enn um kyrrt
þegar málalið keisarans storm-
aði borgina. Þegar rán þess hóf-
ust undir kvöldið leitaði hann
fylgsnis í kjallara undir útihúsi
þar sem hann geymdi jafnan lit-
unarefnin. Svo var ráð fyrir gert
að eiginkonan leitaði haelis með
barnið hjá ættingjum í útborg-
inni, en hún tafði brottför sína
með því að láta niður klæði,
sængurfatnað og skartgripi og
annað sem hún hugðist taka með
sér og vissi ekki orðið af fyrr en
hún sá út um glugga á neðstu hæð
íbúðarinnar hvar hópur soldáta
keisarans ruddist inn í garðinn.
Miður sín af skelfingu hljóp hún
frá öllu saman bakdyramegin út
á götuna.
Barnið var því að vissu leyti
eitt skilið eftir inni í húsinu. Það
lá í vöggu sinni á sal og ríslaði
sér við trékubb sem hékk á bandi
niður úr loftinu.
En ung vinnukona var þar
einnig eftir og stóð og sýslaði
við potta sína í eldhúsinu þegar
háreystin utan af götunni barst
henni til eyrna. Hún brá sér út
að glugganum og sá hvernig
soldátarnir rændu og rupluðu
í íbúðinni á efri hæðinni í hús-
inu hinum megin við götuna.
Hún hraðaði sér þá inn á sal og
var í þann veginn að lyfta barn-
inu úr vöggunni þegar barsmið-
in buldi á eikarhliðinu svo undir
tók í húsinu. Felmtri slegin flúði
hún upp á næstu hæð.
Ölvaðir soldátarnir lögðu sal-
inn undir sig og brutu þar allt
og brömluðu laust sem fast. Þeir
vissu að þar átti mótmælandi
heima. En þó að þeir leituðu og
færu ránshendi um allt húsið
heppnaðist vinnukonunni, Anna
hét hún, að leynast fyrir þeim.
Soldátarnir hurfu annað, Anna
læddist út úr skápnum þar sem
hún hafði staðið í felum og fann
meira að segja barnið í vöggunni
óskaddað. Hún tók það upp í
skyndi og laumaðist út í húsa-
garðinn. Myrkrið var skollið yfir
en í eldsbjarmanum af brennandi
nágrannahúsi leit hún með hryll-
ingi lík húsbónda síns óhuggnan-
lega útleikið. Soldátarnir höfðu
dregið hann upp úr kjallaranum
og drepið hann.
Nú fyrst gerði stúlkan sér grein
fyrir í hvílíka hættu hún stofn-
aði sér ef hún væri staðin að því
að freista að koma barni mót-
mælanda undan. Var henni þungt
fyrir hjarta þegar hún lagði
barnið aftur í vögguna, gaf því
mjólkurdreitil, vaggaði því í
svefn og hélt síðan af stað til
giftrar systur sinnar sem bjó í
öðrum borgarhluta. Um tíuleytið
hélt hún í fylgd með mági sínum
um strætin þar sem drukknir