Vikan - 18.07.1963, Blaðsíða 51

á þesbum stað, innan um menn,
sem sötruðu í sig vodka og voru
grófir og áleitnir. Það var sann-
arlega dapurlegt útlit.
„Fyrirgefið,“ varð Grant Holl-
is að orði, um leið og hann gekk
aftur að borðinu og tók sér sæti
hjá Kennedy yfirforingja.
Stundarkomi síðar birtust
verðir, vopnaðir hríðskotabyss-
um, í dyrunum og kölluðu á
rússnesku: „Loftárás ... Allir
verða að fara ofan í kjallarann,
samstundis."
Katya gekk niður breið þrepin
á hæla þeim, Grant Hollis og
Kennedy yfirforingja.
„Hve lengi standa þær venju-
lega þessar loftárásir?“ heyrði
hún Kennedy spyrja.
„Það er misjafnt, en þó alltaf
of lengi,“ svaraði Grant. „Ég hef
vitað til þess að þær stæðu alla
nóttina, allan daginn eftir og
næstu nótt. Við þyrftum að hafa
nokkrar orrustuflugvélar."
„Það eru orrustuflugvélar um
borð í sumum flutningaskipun-
um, sem liggja úti fyrir Kóla,“
sagði Kennedy. ,,P-38“.
„Eru nokkrar af þeim komnar
í land?“
„Nei. Einu skipin, sem enn eru
komin í höfn, eru þau sem urðu
fyrir árásum og löskuðust á leið-
inni. Þeir voru hræddir um að
þau kynnu að sökkva.“
„Það er ekki síður hætta á að
hinum skipunum verði sökkt,
þeim sem liggja úti fyrir með
orrustuflugvélarnar um borð. Og
það yrði enn meira tjón.“
KATYA gat ekki dulið hneyksl-
un sína yfir þeim skorti á aga
og hlýðni, sem sagði til sín í tali
og framkomu þessara útlendinga
— að þeir skyldu leyfa sér að
gagnrýna yfirboðara sína og bera
brigður á stjórn þeirra. Um leið
gat hún ekki að sér gert að hug-
leiða þá staðreynd, að Rodion
var látinn. Hvað mundi hann
hafa sagt um framkomu og af-
stöðu þessarra gesta utan úr hin-
um kapitaliska heimi? Og hversu
máttvana og hógvær hafði ekki
efi hans varðandi forystuna ver-
ið, samanborið við allar þær
himinhrópandi ásakanir og að-
finnslur, sem hún heyrði stöðugt
af munni þessara einkennilegu
manna handan um höf, sem
gengu í land í Murmansk.
Kennedy yfirforingi leit til
hennar. „Hvers vegna fáið þér
yður ekki sæti hérna hjá okk-
ur?“ spurði hann.
Hún afþakkaði boð hans.
„Það er eins líklegt að við
verðum að halda okkur hér
í kjallaranum klukkustundum
saman,“ sagði Grant Hollis. „Og
þér megið vera viss um að engin
fer að sýna yður áleitni eða
bjóða hundrað pund smjörs fyrir
blíðu yðar.“
Kennedy yfirforingi glotti, og
henni fannst sem hún setti ofan
fyrir framkomu sína, svo að hún
kinkaði kolli og þáði sæti á milli
þeirra, Grants og yfirforingjans,
sem meira að segja hafði breitt
frakkann sinn á bekkinn.
Katyu fór brátt að líða þægi-
lega. Kennedy hafði gæruskinns-
úlpu Grants undir vanganum,
lokaði augunum og var þegar
sofnaður.
„Hvernig getur hann sofnað
svona fljótt?“ spurði hún Grant.
„Yfirforingi í skipalest hefur
um margt að hugsa og mörgu að
sinna,“ svaraði Grant. „Ég geri
ráð fyrir að það sé orðið langt
síðan að hann hefur sofið meira
en tvær til þrjár klukkustundir
í sólarhring ...“
„Þér voruð í síðustu skipalest-
inni?“
„Það er nú tími síðan. Rúmt
ár. Skipi mínu var sökkt.“
„Og hafið þér dvalizt hér síð-
an?“
„Já.“
„Það er margt erfitt sérna,“
sagði hún. „Ég var kennslukona
áður .Nú hef ég umsjón með
veitingasal fyrir drukkna sjó-
menn.“
„Hví þá það?“ spurði hann.
„Það hlýtur að vera þörf fyrir
kennara einhversstaðar í Rúss-
landi?“
„Það er styrjöldin,“ svaraði
hún, en vissi að það var ekki
eingöngu styrjöldin. Hún sá eftir
því að hafa látið Grant gjalda
þess, að hann hafði óafvitandi
ýft sár hennar. „Eiginlega,“ sagði
hún, „var ég send hingað til
Murmansk í þeim tilgangi að ég
reyndi að koma á fót einhverju
skólahaldi fyrir þau börn, sem
misst hafa foreldra og aðstand-
endur í loftárásunum. Mörg af
þessum börnum eru algerlega
eftirlitslaus. Það verður allt ann-
að en auðvelt við að fást.“
Allt í einu var sem ótal vítis-
djöflum væri sleppt lausum allt
í kring. Kennedy rumskaði ekki
hvað sem á gekk, en sá, sem sat
hinum megin við hann, spratt
skelkaður á fætur og við það
hreyfði hann sig eitthvað, svo að
hann lagði vangann á öxl Katyu.
„Ég skal ýta við honum,“ sagði
Grant.
Ósjálfrátt fannst henni allt
einhvernveginn öruggara, þegar
hún fann höfuð hans hvíla á öxl
sér. „Þetta er allt í lagi,“ sagði
hún. Framhald í næsta hlaSi.
Gerð 4403-4 fáanlegar með
3 eða 4 hellum, glópípu
eða steyptum (heilum),
klukku og Ijósi, glóðarrist
°9 hitaskúffu.
Gerð 2650 - 3
steyptar hellur,
auðveldar í hreins-
un, með bökunarofni
H.F. RAFTÆKJAVERKSMIÐJAN HAFNARFIBÐTI
RAFMAGNSELDAVELAR
MARGAR GERÐIR
‘ir, '1IC A RETRISI.A
Eldavélasett til innbygging-
ar I ný eða gömul eldhús, 2
gerðir, einnig með glóðarrist
Ódýrasta eldavélin á
markaðnum
VIKAN 29. tbl.
51