Vikan - 02.01.1964, Blaðsíða 12

immmmmm
iiaaa
lilÍPIÍSÍIIlliÍll^lpiil
r i h
M '''' l I' y:
lilipllp
Reymond gat veitt mér rólegt og öruggt
iíf. Samt beið ég eftir Rdam. Skyidi hann
koma einhvern tíma aftnr?
Sé trúin nógu sterk, verður hún að veruleika.
Þetta heyrði ég móður mína segja, þegar ég var of ung til
þess að skilja hvað í því fólst. Það var daginn, sem faðir minn
kom heim. Hann hafði verið lengi burtu. í fyrstu hafði verið
tilkynnt, að hans væri saknað, en seinna kom fréttin um, að
hann væri stríðsfangi.
Þegar hann kom heim, sagði móðir mín rólega:
■— Allan tímann hef ég vitað, að þú kæmir aftur. Sé trú
manns nógu sterk, verður hún að veruleika.
Orð hennar komu upp í huga mér, þegar Adam hafði verið
erlendis heilt ár, og það eina, sem ég hafði fengið frá hon-
um, voru nokkur litsterk póstkort. Þau gáfu mér þó vitneskju
um, að hann væri lifandi.
Að sumu leyti fannst mér, að þetta hlyti að hafa verið auð-
veldara fyrir móður mína. Hún hafði vitað, að faðir minn
elskaði hana, og að heitasta ósk hans var að koma aftur
heim. En ég... ég hafði enga hugmynd um, hvort ég var
Adam nokkurs virði.
Við höfðum hitzt í samkvæmi hjá útgefanda hans, Ray-
mond. Raymond þekkti ég vel, hann var gamall fjölskyldu-
vinur. Adam þekkti ég hins vegar ekki nema af nafni hans
á bókakápum.
Einhver kynnti okkur. Ennþá sé ég hann fyrir mér: hár
12
VIKAN 1. tbl.