Vikan - 02.01.1964, Blaðsíða 17

iagíír r
.
X;-': '• ■
' '/. •
,v**,' •''•'-••• ■
*'••

*«" T/;
J ' •'
lHl,uí‘l‘i' , ‘ ' ''
,7:
"•""

10M

að verki.
Göngin voru tilbúin til notk-
unar 31. ágúst. Hafði tekið sjö
vikur að gera þau og þau voru
átta metrar á lengd.
Þá var að taka ákvörðun um,
hvenær flóttinn skyldi hefjast.
Við urðum að ganga úr skugga
um, hvernig íbúar hússins við
brenniskúrinn höguðu daglegu
lífi sinu. í þeim tilgangi lágum
við á gægjum undir pallinum í
brenniskúrnum og reyndum að
fylgjast með dyrunum á hús-
inu, en því miður sáum við svo
rimlahurð, sem lá fram að öng-
strætinu, en við gátum ekki átt-
að okkur á, hvers konar læsing
væri á henni. Um þær dyr urð-
um við að fara til að öðlast
frelsið. Ég lagði mér á minni,
að ég yrði að hafa með mér
skrúfjárn þegar við hæfum flótt-
ann. Það kom líka á daginn, að
það var heppileg ákvörðun, svo
að ekki sé meira sagt!
Fyrstu dagana héldum við vörð
allan daginn, en snerum okkur
brátt að því að gera þetta að-
eins, þegar kyrrlátast var. Við
sömdum yfirlit um umferðina að
og frá húsinu á ýmsum tímum
dags. Kona nokkur dvaldist
nokkurn hluta dagsins í skúrn-
um.
Við urðum að hafa til umráða
„öruggt“ tímabil, að minnsta
kosti hálfa klukkustund sem
ætlunin var að verja á eftirfar-
andi hátt: Fimm mínútur til að
opna göngin, tólf mínútur —
tvær á mann — til að koma
strokumönnunum af stað, og síð-
an 13 mínútur til að ganga kyrfi-
lega frá gangaopinu aftur.
Tvisvar á dag voru horfur á
— en þó engin vissa — að við
gætum fengið hálfrar stundar
frið. Varðmaður kom að horni
s|kúrsins í ljósaskiptunum, og
fór ekki aftur fyrr en í dögun.
í rauninni varði hann mestum
hluta næturinnar með því að
halla sér að skúrnum og lesa.
Framhald á bls. 33.