Vikan - 13.02.1964, Qupperneq 17

i * -J
' .r“j!
' 'ját' ” ‘“V “ ■
t
fc
i
5
■■■■■■■
lí fö "

■
V". i

S,
\

i
plp§ I
• ■•>

r
illsiiai

|NÍM
ií
■ 'Ú
: ■•.,
.. s.
-V: A:

,L j’Ja.jg
i^v'vívi-AÍi'-
■
t \.t’+
. ,

ffl \'

j
■i i . il
■ V

tlffifii

.:. -oiv.-'..'
.
..
- v
f^p
Hlilil

■; _>
j ■
:'.i.' . '.
’vJ'U'l.f.-'' fji

: jf
3| Wfc 1 fii! ■áB\ w v
m&i |Mfc\<» »<4| fi
. ., _ ■ Mid&rít
PflPr „ - WjjjMM
Allur matvælaiðnaður byggist á rafmagni
meira og minna. Líklega hafa flest frysti-
húsin samt varastöðvar svo að frystivélar
geti gengið, en ekki vitum vér hvort svo er
alls staðar. Niðursuða mun stöðvast með
öllu, niðurskurður á kjöti og innpökkun,
mjólk verður ekki hægt að gerilsneyða né
fitusprengja, ekki hægt að setja á flöskur
eða hyrnur. Vinnsla á matvælum eins og
pylsum, bjúgum, farsi, hakki o.fl. stöðvast.
Blöð hætta að koma út og allt annað prent-
að mál. Útvarp stöðvast. Samkomusjtaðir
lokast, vegna þess að þar er ekkert Ijós,
og varla hægt að hita kaffi, hvað þá meira.
Sennilega munu kvikmyndahúsin samt
halda áfram að sýna, því flest hafa vara-
stöðvar, en þau geta ekki auglýst vegna
blaðaskorts. Bifreiðum í umferð mun óðum
fækka, því að benzín Verður vafalaust
skammtað, en benzíndælur á sölustöðvun-
um ganga fyrir rafmagni.
Allur iðnaður stöðvast, vélaverkstæði,
járnsmiðjur, trésmiðjur, viðgerðaverkstæði,
saumaverkstæði. Aburðarverksmiðjan, Sem-
entsverksmiðjan, fiskvinnslustöðvar á Suð-
urnesjum — allt verður lokað.
Brauð og kökur verður ekki hægt að baka.
Götulýsing engin og götuvitar dauðir.
Reykjavík verður borg myrkurs og iðju-
leysis, dauð borg með fátæku fólki, köld og
döpur. Milljóna verðmæti munu fara í súg-
inn, bæði beint og óbeint, því þar geta fæst-
ir unnið að sínum störfum, — og jafnvel
læknar á sjúkrahúsum standa hjálparvana
yfir sjúklingum sínum, því þá vantar raf-
magn til að lýsa þeim við nákvæma upp-
skurði, til að sótthreinsa tæki sín, til að vélar
geti gengið. Jafnvel tannlæknirinn leggur
hendur í skaut, því rafmagnsborinn hans er
máttlaus.
Og allt þetta — vegna þess að einn ör-
grannur þráður Jlíftaug íslands — fór
í sundur. Við höfum treyst á það blint og
athugasemdalaust, að þessi eini, mjói raf-
þráður, mundi endalaust sjá okkur fyrir öllu
því afli, sem nauðsynlegt er, og aldrei látið
okkur til hugar koma að hann kynni að
bregðast. Við höfum bvggt líf okkar og
landsins á einni taug, sem varla er þykkari
en venjulegur blýantur . . .“
Jarðhræringar höfðu engar orðið um nótt-
ina, og útvarpsstöðin í Keflavík skýrði frá
því í fréttatíma, að álitið væri að þær mundu
vera liðnar hjá. Þær hefðu komið við upp-
haf gossins, en eftir að það fór af stað, væri
sennilega ekki að óttast jarðskjálfta — í
bili.
Styrmir fór á jeppanum niður í bæ, til að
svipast um, hvernig fólkið tæki þessum at-
burðum. Honum datt það fyrst í hug, að hann
þyrfti að fá benzín á bílinn, því hann hafði
ekið mikið daginn áður og farið að lækka
í geyminum. Framhald á næstu síðu.
VIKAN 7. tbl.
17