Vikan - 27.02.1964, Qupperneq 45

* 8
^ A-9-7-5-4
^ A-8-6-5-3
* A-2
é 10-5-4 N * A-G-9-7-6-3
V K-G-8-3 V D-10-6-2
♦ K-G-9-4 V A ♦ 7
* 7-3 S ♦ 6-4
* K-D-2
V ekkert
♦ D-10-2
* K-D-G-10-9-8- 5
Vestur Norður Austur
pass 1 hjarta 2 spaðar
3 spaðar 4 tíglar pass
pass 6 lauf Allir pas
1
3
5
Ofangreint spil olli erfiðleik-
um í nýafstaðinni keppni og þeg-
ar það var rannsakað af sér-
fræðingum á eftir greindi þá
á um, hver hefði rétt fyrir sér.
Tveggja spaða sögn austurs
var veik sögn, sem margir góð-
ir spilarar aðhyllast.
Vestur spilaði út spaðatíu,
austur drap með ásnum, spilaði
spaðasjöi, sem suður drap með
kóngnum og kastaði hjarta úr
borði.
Suður tók nú trompin í botn
og kastaði tígli og hjarta úr
borði til skiptis. í fyrstu þrjú
leufin, kastaði austur tígulsjöi
og síðan hjartatíu og hjartatvist.
Vestur kastaði hjartaáttu og síð-
an tveimur spöðum. Síðan kast-
aði austur aðeins spöðum og
vestur átti að lokum K-G í báð-
um rauðu litunum.
Að lokum spilaði suður spaða-
skrefum og lútandi höfði frá
einni stúku til annarrar, stund-
um þvert yfir kirkjuna. Hún
hafði auðsýnilega undirbúið
þessa för vandlega og fór eftir
fyrirfram gerðri áætlun.
En það er auðvelt að eyða
nokkrum stundum í Péturskirkju
án þess að láta sér leiðast. Ég
fór víða um og skoðaði myndir
og listaverk, sem ég hafði áður
rétt séð í svip. Þegar ég var orð-
inn þreyttur, settist ég á bekk
utarlega í kirkjunni rétt hjá
stúku Maríu Guðsmóður.
Þangað kom hún til mín. Hún
var ennþá fölari en áður og sýni-
lega mjög þreytt. Ég bauð henni
sæti.
Hún settist við hlið mér. Svo
sneri hún sér til hálfs að mér
og horfði lengi á mig, án þess
drottningu og vestur sem átti
aðeins fjögur spil varð að henda
frá öðrum rauða kóngnum. Borð-
ið átti A-x í báðum rauðu lit-
unum. Vestur spilaði (eða gizk-
aði) vitlaust og henti tígli. Suð-
ur spilaði síðan lágum tígli og
átti restina. Hefði vestur haldið
tíglinum var slemman einn nið-
ur.
Agreiningsatriðin voru tvö:
Gáfu afköst austurs nógu góðar
upplýsingar? Og hefði vestur átt
að vita að hann varð að halda
tígli en kasta hjarta? Niðurstað-
an var sú að vestur hefði átt að
vita það. Með skiptinguna 2-1 í
rauðu litunum, þá hefði suður
reynt að fría slag með því að
trompa einu sinni viðkomandi
lit. Þess vegna hlaut suður að
vera með skiptinguna 7-3-3-0 og
þar eð hann gat ekki átt þrjú
hjörtu (það voru aðeins tvö eft-
ir), þá átti hann þrjá tígla.
að segja orð, hagræddi sér síðan
ofurlítið á bekknum, lokaði aug-
unum og hallaði höfðinu upp að
öxl mér. Þanmg sátum við lengi
grafkyrr. Ég var farinn að halda,
að hún væri sofnuð og datt í
hug, að hún myndi hafa vakað
á bæn mestan hluta nætur.
Þá stóð hún hægt á fætur
benti á dyr Maríustúkunnar og
sagði:
— Nú á ég ekkert eftir, nema
fara hér inn og gera mína eigin
bæn á þessum stað. Þá er erind-
um mínum lokið í Róm.
Ég fylgdi henni inn í stúkuna,
þar sem hún signdi sig fyrir alt-
ari og féll á kné. Beið svo á
bekknum fyrir utan. Það leið
löng stund.
Þegar hún kom út, var hún
léttari í spori og brosti glaðlega
og úti í dagsbirtunni á tröppun-
um sá ég, að hún var búin að fá
roða í kinnar. Það var yfir allri
stúlkunni einhver annarlegur,
upphafinn ljómi, eins og henni
hefði hlotnazt einhver dásamleg
hamingja. Og við röbbuðum fjör-
lega á meðan við fylgdumst að
niður Péturstorg.
Þá var það, að upp kom í mér
einhver galsi, kannski sem eitt-
hvert mótvæffi undanfarinna
alvörustunda. Ég sagði:
— Jæja, kæra ungfrú Casale.
Nú hafið þér lokið skyldum yðar
hér og siglið frá Napoli til Rio
de Janeiro eftir tæpar þrjár vik-
ur! Ég dáist að því með hve
mikilli alvöru og samvizkusemi
þér hafið rækt þessar skyldur, en
ég gæti líka vel hugsað mér,
hvert verið hefði efni bænar yðar
í Maríustúku áðan.
— Eruð þér viss um það9
— Ekki viss. En ég gæti látið
mér detta í hug, að bráðfaller'.
gjafvaxta mey á yðar aldri bæði
heilaga Maríu að stuðla að þvi,
að á leiðinni vestur yfir hafið
yrði yndislegur piltur samferða
og að með þeim mættu takast
góðar ástir og endast jafnan síð-
an.
— Þetta er falleg bæn þeim,
sem þeirrar hamingiu verður
auðið. — En þetta var ekki m;n
bæn. — Viljið þér vita hver hún
var?
— Já, að sjálfsögðu. Ég lít á
það sem vott mikillar vináttu,
ef þér segið mér það.
Hún nam staðar og sneri beint
að mér.
— Ég bað þess, fyrir ásjónu
heilagrar móður Guðs, að ég
mætti mæta frelsara mínum á
minni dauðastund svo algerlega
óflekkuð og hrein af heiminum
og svo góðs hugar til allra manna,
sem ég er nú á þessari stundu.
Það stóðu glitrandi tár í auP-
um hennar, er hún hafði mælt
þessi orð. Og kvöldskinið á Pét-
urstorai lék um hana. eins og
annarlegur, upphafinn bjarmi. Þá
tók ég eftir, að hún var ekki með
kórallahálsmenið.
- - Þér — þér hafið týnt kór-
allaháismeninu yðar, ungfrú
Casale. sagði ég hiárænulega.
— Nei, vinur. Ég hef ekki týnt
því. Það er eini hluturinn, sem
ég hef eignazt, eini hluturinn,
sem vinkonur mínar hafa öfund-
að mig af. — Ég skildi það eftir á
altarinu. Þú getur ekki vænzt
bænheyrslu, ef þú tímir ekki að
gefa það, sem þú elskar.
— Og nú var röðin komin að
mér að verða alvarlegur. Svona
áhrifamikla prédikun hafði mér
sennilega aldrei auðnazt að halda.
Og siálfsagt hafðir þú enga hug-
mynd um það, litla Vittoria
Casale, hve töfrandi þú varst í
þinni djúpu, gagntakandi ein-
lægni, þegar þú mæltir þessi orð.
Tveim árum seinna fékk ég
nokkrar línur frá ungfrú Casale.
Stretchbuxur
ÞUNNAR
0 G
ÞYKKAR
Á HERRA
0 G DÖMUR
Vattúlpur
★
Skíðahúfur
Rúllukragar
HEILDSÖLUBIRGÐIR:
REYKJAVTk
Skúlagötu 57 — Simi 15005
AV**AV + *
VIKAN 9. tbl. —