Vikan - 05.03.1964, Blaðsíða 19

Það má alltaf búast við því að gíraffarnir komi skálmandi
út úr skógarþykkninu og' þvert yfir veginn. Þeir eru yfirleitt
mjög áhyggjulausir á svipinn enda þótt þrjátíu þeirra séu
drepnir í skóginum á degi hverjum.
DAGBÓKARBROT FRÁ SUÐUR-AFRÍKU - 4. HLUTI
EFTIR SIGURÐ MAGNÚSSON, FULLTRÚA
ÍGAKDINUM
ÞAR SEM HVER
ÉTUR ANNAN
og yfirgefið. Þá er auðvelt fyrir ljónin að drapa það, þau stökkva á
það og hálsbrjóta á einu andartaki. Þessi er gamall og einmana. Hann
verður áreiðanlega drepinn af ljónunum áður en þessi dagur er allur“.
Svona er þessi skógur, miskunnarlaus, fagur, þar sem hið vaninhyrnda
kududýr brokkar inn í hann, kyrrlátur að baki vatnahjartarins, sem horf-
ir áhyggjulaus til þín og veifar stórum eyrum, spaugilegur, þegar villi-
svínið hleypur yfir veginn með sperrta rófu, þunglamalegur, þar sem
vatnahesturinn liggur, rekur upp nefið úr mókinu og blæs, skringilegur,
þar sem apinn leitar kerlingu sinni lúsa meðan krakkar þeirra ólmast,
en grimmur er hann, miskunnarlaus. Hér mátt þú aldrei fara út úr
bifreið þinni. Það er bannað. Þá verður þú drepinn, tættur sundur. Hér
ert þú bara lítið tvífætt kvikindi, umkomulaust kjötflykki, sem hungruðu
Ijóni þykir gott að éta.
Krúger-þjóðgarðurinn er sá stærsti af þeim mörgu héruðum í þessu
landi, sem stjórnin hefir ákveðið að varðveita til þess að ókomnar kyn-
slóðir megi njóta náttúrunnar eins og hún var, þegar hvítir menn komu
hingað fyrst fyrir hérumbil þrem öldum. Ég les í bæklingi, að Krúger-
garðurinn sé álíka stór og fimmti hluti fslands, og þegar ég lít á
landabréfið, þar sem nafnið Skukuza er, þá sé ég, að það er ekki nema
í um fimmta hluti fjarlægðarinnar til nyrztu takmarka svæðisins, en
samt vorum við í gær um þrjá klukkutíma að aka frá hliðinu norður til
Skukuza. Fjariægðirnar í þessu landi eru alveg furðulegar. Það er
tæplega sex sinnum stærra en samanlögð stærð Þýzkalands, Frakklands,
ítalíu og Portúgal. Sjálf er Suður-Afríka 12 sinnum stærri en fsland,
en allt er landið, að viðbættum verndarsvæðum .hérumbil tuttugu sinn-
um stærra.
Við sjáum enn enga fíla. Hins vegar er hér mikið af trjám, sem þeir
hafa mölvað og á veginum eru stórar klessur, sem þeir hafa skilið
eftir sig.
„Hvað heldurðu um fílana?“ ,,Ég efast um að við sjáum þá. Þeir, sem
hrjóta um nætur sjá aldrei fíla, þegar sólin rís“, sagði Denis.
„Konan mín segir að ég hrjóti aldrei nema þegar ég geng fullur til
sængur", svaraði ég.
„Þá hefir þú verið fullur í gærkvöldi“, sagði Denis.
Ekki þræti ég fyrir það. Það má vel vera að ég hafi ekki verið
ófullur. Við sátum nefnilega í gærkvöldi úti á svölunum í kofa okkar
í Skukuza og spjölluðum um stjörnurnar, sem snúa svo undar-
lega við þeim íslendingi, sem Framhald á bls. 30.
Kl MEIRfl NÉ MINNA EN FIMMTI PARTUR AF OLLU ISLANDI. ÞAR HÆTTIR SÉR ENGINN ÚT ÚR
ÞEIM ÞYKIR GOTT AÐ ÉTA.
Hýenan hefur aldrei verið í mikKu áliti. Hún vakir yfir drápi
ljónanna og læðist á staðinn til að naga beinin, þegar gamm-
arnr eru búnir að koma við sögu.
Impala — eftirlætisfæða Ijónanna í Kriiger garðinum. Þetta eru léttbyggð
og falleg dýr. Þau halda sig oft í nálægð saddra ljóna, en finna á sér svengd
þeirra og verða þá hrædd.
Þeir svamla í forarpollum og verða víst engum að bráð, nema þá helzt
krókódílnum, sem ræðst á hvað sem fyrir er.
VIKAN 10. tbl. — jg