Vikan - 16.04.1964, Page 6

Sólgleraugu
1964
frá Vesturþýzka firmanu Echtenia voru áber-
andi smekklegustu og vönduðustu sólgleraugu
á vörusýningunni í Frankfurt í febrúar s. I.
Heildsölubirgðir: H. A. TULINÍUS - Heildwzlun
Takmarkið er að hafa aðeins þekkt merki og
því aðeins beztu fáanlega vöru á heimsmark-
aðnum hverju sinni.
Hrossafargan...
Kæri Póstur!
Það er aldeilis orðinn munur
að vera hestur á fslandi. Áður
fyrr voru þeir notaðir til allra
skítverka, en nú eru þeir orðn-
ir skrautblóm í hnappagati fyrir-
menna, og það er líklega þess
vegna, sem engum dettur í hug
að blaka við þeim, svo mikil
plága, sem þeir eru í allri um-
ferð. Þetta er þó orðið fyrir sig
innanbæjar, en hestamenn hafa
nú fært út kvíarnar. Þeir hafa
nú lagt undir sig gamlan skála
skemmt frá Baldurshaga, sem
á stríðsárunum var hermanna-
kaffistaður og hét Broadway
Café. (Og þótt merkilegt megi
virðast, hefur enginn hernáms-
andstæðingur mótmælt því, að
blessaðar skepnumar séu leidd-
ar í þetta voðalega hús!) Þarna
eiga hestamenn sitt griðland, þar
sem þeir eru ekki fyrir annarri
umferð né hún fyrir þeim, og
meira að segja hefur verið rudd
reiðgata utan vegar.
En bíðum nú við: Reiðgatan
er bara aldrei notuð. Um allar
helgar eru hestamenn að þenja
þessar truntur sínar fram og aft-
ur um þjóðveginn, jafnvel tveir
í einu — samhliða — með þrjá
til reiðar hvor, á miðjum vegi
og sitt til hvorrar hliðar. Sum-
ir hestarnir eru illa tamdir og
vanstilltir, og eiga til að hlaupa
út undan sér í allar áttir, og
sumir „hestamenn“ þurfa alltaf
að vera jaga hestana eitthvað
til, skælandi á þeim hausana með
beizlistaumunum og með alls-
konar stæla, líklega til þéss að
svo líti út, sem níðlatar truntur
þeirra séu iðandi af vilja. Þar
við bætist, að þessir karlar fara
gjarnan á bílum upp eftir og
raða þeim sitt hvorum megin á
veginn, svo safnast að þessu
áhorfendur, sem líka leggja
báðum megin, en skjótast svo
inn í einbreiða rennuna milli
bílanna, þegar minnst varir. Öku-
menn á þessum slóðum þessa
daga þurfa margs að gæta: Hafa
vit fyrir tugum hrossa og reið-
amnna, sem endilega þurfa að
sína kúnstir sínar á þjóðvegin-
um en hundsa reiðgötuna utan
með honum, ráða fram úr því,
hvernig mæta skal mótikomandi
bílum á einbreiðum rinda milli
kyrrstæðra bíla og gæta sín á
áhorfendum, sem allt í einu og
fyrirvaralaust eiga það til að
taka sig út úr bílaröðunum, þvert
í veg fyrir umferðina. Og þó
tekur nú út yfir í myrkri, því
ekki dettur þessum dýravinum
í hug að hafa neitt ljóst á hross-
unum — ekki einu sinni borða í
taglið! Fyrir nú utan það, að
þegar svo er orðið áliðið dags,
eru „hestamennirnir" orðnir svo
fullir, að þeir eiga það hreinlega
til að ríða fyrirvaralaust í veg
fyrir bíla.
Ökumenn hljóta að eiga heimt-
ingu á því, að lögreglan reki alla
ónauðsynlega reiðmennsku út af
þjóðveginum — hann er þó
altént bílvegur — reiðgatan er
svo sem 10—15 metrum utan við
hann.
Með von um bráða birtingu.
Á. Guðl.
Skalli: Gömul plága ...
Kæri Póstur!
Ég hefi miklar áhyggjur af því,
að ég er að byrja að fá skalla,
aðeins 32 ára gamall, og vil
reyna allt, til að fá það lagað.
Ég hefi lesið allskonar auglýs-
ingar í erlendum tímaritum um
„öruggar lækningar“ á þessu, þar
sem sýndar eru myndir af mönn-
um „fyrir og eftir“ aðgerðina —
eða hvað það nú er.
Nú langar mig að spyrja: Er
eitthvað að marka þessar aug-
lýsingar, eða eru þær eintómt
skrum? — Og, er nokkur lækn-
ing til við þessu? Glókollur.
--------— Kæri Glókollur! — Mér
þykir fyrir því að geta ekki gef-
ið þér góðar og jákvæðar upp-
lýsingar um þessa hluti, en lengst
af hefi ég staðið á því fastar en
fótunum, að engin lækning væri
til við þessu, og að þessar aug-
lýsingar væru eintómt skrum, og
er satt að segja ennþá á þeirri
skoðun.
Ég las nýlega grein í einhverju
erlendu blaði um þetta, og þar
var m.a. sagt, að sá sem fyndi
upp öruggt lyf við þessu, yrði
milljónamæringur áður en hann
gæti snúið sér við.
Annars mun skalli geta staf-
að af ýmsum orsökum, en venju-
legast er það líklega arfgengur
sjúkdómur, og ekki gott við því
að gera. Á siðustu árum er samt
farið að skera upp við þessu —
til að fyrirbyggja skalla, eða
stöðva hann, og hefir það gefizt
vel, en sá skalli, sem kominn er,
g — VIKAN 16. tbl.