Vikan - 28.01.1965, Blaðsíða 25

VETURINN
HEFUR
VÖLDIN
Það ber ekki oft við á Suðurlandi nú orðið, að ofan gefi
snjó á snjó með harðviðri og frosthörkum. Að stórhrið-
in berji hús utan dægrin löng og stytti i bezta lagi upp
til þess eins að gera spilliblota og gierjungslag áður
en hann kemst í vestrið með nýju kafaldi. Nei, þess-
háttar heyrir til annálum og sögum, sem betur fer. Þó
ber þess að minnast, að enn er ísland á sínum stað og það
sem hefur gerzt, hlýtur að geta komið fyrir aftur. En það
bætir ekki úr neinu að hafa áhyggjur af því. Miklu fremur
hafa skíðamennn áhyggjur af því, að hvergi verði snjófönn all-
an liðlangan veturinn. Það er nú orðið svo, að Kerlingafjöllin
eru eini öruggi skiðastaðurinn og júlí og ágúst árstið skíða-
íþróttarinnar.
A þessari skammdegistið gerðist það óvenjulega, að snjó-
koma og frost var um Suðurland í stað rigninga eins og við
höfum átt að venjast að undanförnu. Að vísu var snjórinn
ósköp lítill, en orsakaði samt tafir á samgöngum og talsverð-
an fjölda af viðbótar bifreiðaárekstrum, sem annars hefðu
kannski aldrei orðið. En þetta föl minnti á það, hvað orðið
getur á íslandi (sjá þáttinn „í fullri alvöru í þessu blaði).
Fyrir þá sem komust leiðar sinnar vandræðalaust, varð snjór-
inn bara til þess að fegra umhverfið og birta upp skammdegið.
::

< \

■
Flestir verða óþægilegast varir við veturinn á þann hátt, að
þeir eiga í basli með bílinn, sem er tregur í gang. Það hefur
kannski dregizt úr hömlu að setja frostlöginn á eða farizt
fyrir að kaupa árans snjódekkin. Svo kemur að því einn morg-
un, að bíllinn er eins og snjóhús — og þá nær maður vita-
skuld í konuna sína og lætur hana skafa klakann og hrímið
af rúðunum eins og maðurinn á myndinni. Sjálfur situr maður
við stýrið. Svo lætur maður draga í gang, þegar búið er af
geyminum og kemst þá að raun um, að bíllinn spólar á jafn-
sléttu svo maður dembir sér í biðröðina til þess að kaupa
keðjur eða snjódekk sama dag og allir hinir.
Seltjarnarnesið er lítið og lágt eins og kunnugt er — lifa þar
fáir og hugsa smátt. Samt er það ekki lægra en svo, að vel
festir þar snjó ( harðindum og ekki hugsar fólk þar smærra
en svo, að það dreif sig í að taka þátt í samnorrænu skíða-
göngunni á túnunum vestan við Mýrarhús.
:

> - * * Wwzffií *:
; 'ms

Það er kunnugra en frá þurfi að segja, hversu mjög fjárbænd-
ur hafa átt undir högg að sækja í Reykjavík. Fyrst var bannað
hundahald og síðan var sauðkindin gerð útlæg. En ofan við
Blesugrófina er falleg gata með einþýlishúsum öðrum megin
og fjárhúsum hinum megin og fer einkar vel saman. Þarna
voru rollurnar að spranga í girðingarhólfum með harðfennlð
undir fótum meðan eigendurnir voru að hára. Það heitir nefni-
lega að hára að gefa á garða fyrir sauðfé og fóðurbætirinn
heitir mélhár eins og allir sannir fjármenn vita.
VIKAN 4. tbl.