Vikan - 28.01.1965, Blaðsíða 34

þeim. Vesalings Tertius hefur sjálf-
sagt orðið fyrir óskemmtilegum
skeytum frá nágrönnunum, þegar
hin heittelskaða Virgula svaraði
honum með skírri orðsendingu á
húsvegg: „Þú ert of heimskur".
Stundum hafa menn fengið opin
bréf, sem síðan hafa komizt á dag-
skrá og orðið aðhlátursefni dag-
lega lífsins í Pompeji. Eitt slíkt
hefur herra Verus fengið, en verus
þýðir sannur á latneska tungu. Á
vegg hans var þetta ritað: „Hér,
þar sem Verus býr, er sannleikur-
inn óþekktur." Og Cornelius fær
stutta og gagnorða orðsendingu
frá Samiusi: „Farðu og hengdu þig."
að: „Nicerate, bölvuð tíkin þín, sem
með brögðum lokkar Felicio að dyr-
um þínum, mundu . . . ." Þvílíkt
hnossgæti fyrir slúðurkerlingar í
Pompeii, að fá svona ófdráttarlausa
játningu um það sem ef til vill að-
eins lá grunur um. Hreppapólitík
var líka tómstundagaman. Árið 60
urðu almenn slagsmál við íbúa
smábæjarins Nuceria á leikvang-
inum í Pompeji og eftir það eru
þeim ekki vandaðar kveðjur,- „Nið-
ur með íbúa Nuceria."
Mikil hraun eru runnin til sjávar
síðan Pompeji var og hét og strönd-
in við syðra borgarhliðið og ná-
lægð flóans hefur aukið mikið á
pólitíska þroska umfram stjórn-
málamenn vorra tíma, að þeir
níddust aldrei á andstæðingum.
Miklu fremur reyndu þeir að hefja
sína menn til skýjanna.
Einstaklingar, félög og samsteyp-
ur standa að frambjóðendum, og
lofa þá og prísa fyrir heiðarleik
í hvívetna. Smiðir hafa sinn fram-
bjóðanda, litarar einn, sömuleiðis
gullsmiðir, fiskimenn, ávaxtakaup-
menn, kúskar og jafnvel burðar-
menn. Venusarprestarnir og Isis-
prestarnir gerast veraldlegir og
bjóða fram. Bakarar mæla með
Júlíusi nokkrum Polybiusi og hafa
þungvæg rök fyrir kosningu hans,
Þeir vildu standa meðan stætt var;
hugðu það él eitt mundi vera og
skyldi langt til annars slíks, eins
og spakvitur íslendingur sagði, þeg-
ar óvinir hans fóru að honum með
eldi. Þeir vildu ekki yfirgefa auð-
ævi sín og ríkuleg híbýli, en svo
kom gasið og askan og drap þá.
Norðarlega í bænum er hverfi
slíkra manna. Þar má sjá þess
merkþað götum hefur verið lokað
fyrir umferð vagna; þeir vildu ekki
ónæði af vagnskrölti. Mér er eink-
ar minnisstæð glæsileg villa í þessu
hverfi, sem leiðsögumaður okkar
sýndi okkur. Það var atríumhús
með garði í miðju og súlnagöng>
Framleiðum hina þekktu „1001“ skápa
í þrem stærSum, 16, 24 og 32 skúffu.
Eff svo, þá er lausnín hér
{ Eigið þér i erffiðleikum
með hirzlu undir skrúfur og annað smádót?
VINNUHEIMILIÐ AÐ REYKJALUNDI Aðalskrifstofa Reykjalundi, sími um Brúarland. Skrifstofa í Rvík, Bræðraborgarstíg 9, sími 22150
Ekki þarf að sökum að spyrja
að klámhundar og klósettskrifarar
af sama tagi og vart verður við
hér ( Reykjavík og flestum borg-
um raunar, óðu uppi í Pompeji, en
riss þeirra á ekkert skylt við þær
fáguðu myndskreytingar, sem
prýða sum baðhús í fínum villum.
Það voru einkum baðhús kvenna,
sem þannig þótti viðeigandi að
skreyta. En nú hefur dæminu heldur
betur verið snúið við, því einungis
karlmönnum er sýnt inn í þessi
myndskreyttu baðhús, þegar nú-
tíma leiðsögumenn fara þar um
með hópa af ferðamönnum.
Ekki er afbrýði kvenna nýtt fyrir-
brigði; það sést af hatursfullri orð-
sendingu frúar einnar, sem átti í
erfiðleikum með að halda eigin-
manninum í haftinu. Hún hefur skrif-
fegurðina. En þá þótti hvorki hollt
né skemmtilegt að nota sjóinn og
sólskinið. Miklu fremur reyndu all-
ir að forðast hvorttveggja. Þeir
héldu sig ( skugganum, ef hægt
var og efnaðir íbúar Pompeji, sem
þræla höfðu á hverjum fingri, eyddu
hluta dagsins við margslungin böð
og nudd í baðhúsum, eða þeir fóru
í ilskó og skikkju og slógust í hóp-
ana, sem ræddu bæjarslúðrið og
pólitíkina í súlnagöngunum við
basilíkuna, stóru réttarhöllina og á
Forum. Stjórn bæjarins var hita-
mál og bæjarstjórnarkosningar fóru
fram árlega við mikinn hávaða.
Þá voru slagorð og óhróður höfð
í frammi ekki síður en nú og meira
að segja notaður rauður litur í mál-
aðar orðsendingar um ágæti fram-
bjóðenda. En þeir höfðu þann
því hann bakar þetta forláta brauð
eins og allir vita. Enginn gerði
frambjóðanda þá óvirðingu að
gagnrýna hann persónulega; væri
einhverjum skeytum beint ( þá átt,
þá hlutu áhangendur frambjóðand-
ans þau: „Svefnpurkurnar kjósa
Vatia" og fyrir sama frambjóðanda
„vaða allir bandittar eld."
Þessi plakata- og veggjaskrift
er nálega allur sá litteratúr, sem
fannst í Pompeji. Engu að síður
gefur hann ákveðna hugmynd um
lífið í þessum suðræna himnaríkis-
bæ fegurðar og áhyggjuleysis, sem
snögglega breyttist í víti. En marg-
falt meiri að vöxtum er sá urmull
listaverka, sem fannst ( Pompeji,
bæði á almannafæri og í einkahí-
býlum. Mest fannst í villum auð-
manna ásamt beinum eigendanna:
um, en garðurinn var í senn fag-
urlega búinn listaverkum, gosbrunn-
um og gróðri. Oðrum megin við
atríum voru svefnherbergin, en fyr-
ir miðju þrjú herbergi og ( miðju:
Tablinum, vinnustofa húsbóndans
og miðdepill hússins. Þarna sáust
þess merki, að húsið hefði á sín-
um glansdögum verið ríkulega búið
málverkum, sem raunar voru mál-
uð beint á veggina.
Pompeji situr eftir í minningunni
löngu eftir að sá sem hennar vitj-
ar er kominn á fjarlægar strendur.
Sá sem sér myndir og minjar um
mannlíf ( Pompeji, verður fyrir ein-
kennilegum áhrifum. Sú minning
stendur svo einstök og skfrt mótuð,
að hún gleymist varla ( önn dag-
anna eins og margt annað, sem
maður gjarnan vildi muna.
24 VIKAN 4. tbl.