Vikan - 28.01.1965, Blaðsíða 26

:::::::::::::::::::::::::::::

Tiörnin er ekki lengur tiörn, ekki
einu sinni ís, heldur aðeins snævi þak-
in slétta. Og ekkert er eins hrylli-
lega kuldalegt og vökin hjá
Iðnó, þar sem andaveslingarnir hír-
ast, unz aftur þiðnar ís og sniór.
Þessi mynd er af tveim gömlum og
virðulegum trjám, sem standa þarna
hjá tjörninni og í baksýn sést hlióm-
skálinn.
Hver skyldi trúa því að óreyndu, að
þetta vetrarlandslag væri innan
úr miðri borg, en svona er það nú
samt. Það eru stórir flákar óbyggð-
ir enn og margir ætla að fá lóðir
í hlíðinni þarna við Borgar-
siúkrahúsið að þvi að sagt er. En næst
á myndinni er einn, sem þegar
er búinn að fá lóð og hefur reist
á henni þessa glæsilegu skúra,
sem eru sjálfsagður hlutur allt í kring-
um borgina. Og hann býr vel þessi:
Hann á hey úti.
26
VIKAN 4. tbl.
En niðri á Austurvelli stóð styttan af
Jóni Sigurðssyni eins og ekkert væri sjálfsagðara
og kveinkaði sér ekki hót í kuldanum. Jóni
hefði siálfum ekki blöskrað fannfergið. Á
manndómsárum hans var nokkuð harðindasamt
á Islandi og miklu snjóþyngra en á
þessari öld.

illi
Í#fi|p