Vikan - 08.04.1965, Blaðsíða 34

♦ *
Hvinur í stráum
Framhald af bls. 17.
aungum svara og borðaSi ekki
nema litið. Svona lá hann i
marga daga og talaði ekki við
nokkurn mann og stundum
snerti hann ekki heldur matinn.
Frú Jónhildur reyndi öll ráð
til að fá hann til að svara sér
reyndi meira að segja að gera
hann vondan ef honum skyldi
létta við að bölva svoltið en'allt
kom fyrir ckki enda hafði Guð-
mar á Bakka ævinlega verið
dagfarsgóður geðprýðismaður.
Þegar var komið fram um
jólaföstu og Guðmar ekki enn
farinn að fara á fætur kom frú
Guðný á Skarði mágkona frú
Jónhildar í heimsókn að Bakka
og kom með frú Jónhildi upp
i Suðurhúsið að líta á Guðmar.
Hún heilsaði Guðmari blíðlega
en Guðmar sneri sér til veggjar
og lét sem hann tæki ekki eftir
þeim. Þá sneri frú Guðný sér að
frú Jónhildi mágkonu sinni og
sagði: „Mikil óskapa inæða er
þetta elskan mín.“
„Já,“ sagði frú Jónliildur og
stundi. „Ég veit svei mér ekki
hvað ég á að gefa. Ég verð víst
að láta sækja læknirinn/
Þá reis Guðmar upp við dogg
úfinn og með margra vikna skegg
og sagði: „Ef þú lætur sækja
læknirsskepnuna Jónhildur mín
skal ég skera hana á liáls hérna
bara við rúmstokkinn hjá mér.“
Svo lagðist hann út af aftur og
sneri sér til veggjar.
„Guð sé oss næstur,“ sagði frú
Guðný á Skarði og krossaði sig.
„Gættu að Guði Guðmar minn,“
sagði frú Jónhildur. En Guðmar
sagði ekki meira heldur þagði
eins og hann hafði þagað siðan
um haustið.
15. KAFLI
Guðmará Bakka leggst
í óreglu
Daginn fyrir þorláksmessu fór
Guðmar á Bakka á fætur í fyrsta
sinn á þessum vetri og fór út og
lagði á StóraBlakk. Hann talaði
ekki við nokkurn mann heldur
reið þegjandi burtu strax um
morguninn og út i kaupstaðinn.
Þegar lcom fram á daginn kom
maður ríðandi að Skarði og fór
af baki og var þá óstöðugur en
kvaddi dyra og Þormar kom út.
„Vit alla vilda ek gott eiga,“
sagði maðurinn sem var enginn
annar en Guðmar á Bakka og
alldrukkinn. „En þat vil ek, að
þú senðir dóttur þinni sjóð þann,
er ég ber i hendi, og skal hún
með honum kaupa sér klæði
og skraut sem prestsefnum gæti
í geð fallið. Þat vil ek þá.“ Að
svo mæltu rétti liann mági sín-
um pyngju fulla af peningum.
„Ertu með réttu ráði, Guðmar?
Heldurðu að telpan sé á manna-
veiðum í Reykjavík? Það er rétt
á mörkum að ég ekki reiðist
svoddan vaðli. Hitt er svo annað
mál að ég skal geyma fyrir þig
fé þetta þar til þú ert með betri
rænu en núna og komdu nú inn
og við skulum gá hvort hún Guð-
ný mín á ekki volgan sopa á
könnunni einhvers staðar.“
Guðmar ansaði þessu engu en
gekk aftur að liestinum og tók að
baksa við að komast á bak en
þegar hann var seztur i hnakkinn
sagði hann:
„Þú hefur kartnögl á hverjum
fingri.“ Síðan sló hann ærlega
undir lend á þeim Blakka og
þeysti niður traðirnar út á þjóð
veginn.
Um jólin klæddist Guðmar en
talaði ekki við fólk og sinnti
engu. Frú Jónhildur las lestur-
inn og jólaguðspjallið og fór
með blessunarorðin en Guðmar
lét sig engu skifta og hinn þriðja
dag jóla fór hann út í skemmu
og sótti sér brennivínsflösku og
fór með hana upp í Suðurhúsið
og sötraði úr henni þar. Þetta
vissi frú Jónhildur ekki fyrr
cn hún hafði lokið búsverkum
og var komin upp í liúsið en þá
var Guðmar orðinn kófdrukkinn.
„Hvað er að sjá þig Guðmar þú
ert þó ekki á fylliríi hér?“ spurði
hún og var gustmikil. „Ég afsegi
það bara alveg hreint að þú sitj-
ir hér heima i sinnuleysi við að
drekka þessa ólyfjan ærið nóg
er að hafa þig sálsjúkan svo mán-
uðum skiftir í bælinu og það mál-
lausan í þokkabót þó svo þú tal-
ir sjaldnast neitt sem vert er að
hlusta á.“
Guðmar lyfti brennivínsglasinu
upp móti Ijósinu og mælti eins
og við það:
„Kenni ég hér rödd konu minn-
ar. Segi hon til, ef hon hefur
sakargiftir nökkurar við mik.“
„Vist hef ég við þig sakar-
giftir en ég liefði heldur kosið
að ræða við þig með ráði en
svona í fylliríi. Hvað kemur þér
til maður að láta svona heilan
vetur og trassa allt sem gera þarf
og láta búskapinn lönd og leið?“
„Þykir mér nú vandast málit,“
sagði Guðmar enn við brenni-
vínsglasið.
Frú Jónliildur beið um hríð
eftir að hann segði meira en
þegar það var ekki hélt hún á-
fram: „Ef ég get eitthvað lijálp-
að þér Guðmar minn til að ná
heilsunni skaltu bara segja mér
eitthvað til því ég hef nú reynt
allt sem mér hefur dottið í liug
af sjálfsdáðum.“
Guðmar saup drjúgum á glas-
inu og sagði svo: „Far þú ok
sof.“ Svo rak hann tappann i
glasið og lagðist upp i og breiddi
ofan á sig.
Svo lá hann svona í rúminu
eins og áður fram á góu en þá
dreif liann sig á fætur um miðja
nótt og lagði á StóraBlakk og
reið fram i kaupstað. Hann kom
þangað um það leyti sem verið