Vikan - 08.04.1965, Blaðsíða 37

Klassíska
flóttamanna-
platan
Sex
heimsfrægir
píanóleikarar
r
I
fyrsta
sinn
á
International
Piano
Festival
hljómplötu
International
EinstæS 12” LP hljómplata
í stóru margra hlaða albúmi, gefin út til aðstoðar fyrir
flóttafólk í heiminum. Tilvalin gjöf.
Dýrmæt eign. Verð aðeins kr. 275.00.
H
FÁLKINN t
HLJÖMPLÖTtlDEIlD
um.“ En læknirinn rótaði sér
ekki lieldur þá greip Guðmar
í lappirnar á honum og kippti
honum afturábak frá læknum en
læknirinn var eins og slytti í
höndunum á honum. Þá liætti
Guðmar að toga i fæturna á
læknirnum og sneri honum við
og starði framan í hann, jú það
var ekki um að villast hann var
dauður svo Guðmar vatt sér aft-
ur á bak þeim Blakka og lagði
af stað upp úr gilinu en sneri
svo við aftur og reið að líkinu
og mælti: „Ek treysti því, at
þú sért drengr góðr ok gangir
eigi aftr.“ Svo sló hann duglega
undir nára á þeim Blakka og
reið upp úr gilinu og linnti ekki
sprettinum fyrr en hann kom
í hlað á Skálum en þar barði
hann þrjú högg i þilið með
svipuslcaftinu og gerði boð fyrir
Sigriði húsfreyju en þegar hún
kom út á hlaðið mælti Guðmar:
„Dauðan segi ek þér bóiada
þinn læknirinn/ Svo sneri hann
hestinum og reið heim að Bakka.
17. KAFLI
Hjónin á Bakka tekin
höndum
Það er af frú Jónhildi á Bakka
að segja að hún sat á þeirri mó-
álóttu bak við stóra steininn og
sá allt og heyrði sem fram fór
en henni var svo mikið um að
sjá hvað maður hennar fann
að hún gat sig hvergi hrært og
mátti ekki mæla fyrr en Guðmar
var farinn á StóraBlakk en þá
sneri hún hestinum eins og í
leiðslu og lagði af stað lieim á
leið og fór fetið. Þegar liún kom
heim voru aðkomuhestar i tún-
inu og reiðver lágu á kálgarðs-
veggnum sem lnin ekki þekkti.
Hún gekk inn i bæinn og mætti
þar Bjarna hreppstjóra í Hlið
þar sem hann gekk fyrstur og
með honum tveir fílefldir menn
sem héldu Guðmari á milli sin..
„Hvað á þetta að þýða Bja(rni
hvað eruð þið að gera við Guð-
mar minn?“ spurði frú Jónliild-
ur livasst.
„Ekki annað en það Jónhild-
ur“ sagði Bjarni með þunga „að
hann Guðmar hefur verið kærð-
ur fyrir manndráp!“
„Guð sé oss næstur“ sagði frú
Jónhildur. „Og livern á hann að
hafa drepið?“
„Og ekki annan en læknirinn
okkar.“
„Lækn. .. lengra komst hún
ekki heldur hné í yfirliði nið-
ur í göngin en Bjarni kallaði til
griðkvennanna að halda á henni
upp í Suðurhúsið og skvetta á
hana vatni ef hún kæmi ekki til
að sjálfdáðum. „Aldrei hejði
mann grunað að hann Guðmar á
Bakka ætti þetta til“ sagði hann
„en trúlegast þætti mér að hún
frú .Tónhildur væri bara með-
sek úr þvi hún lyppast bara
svona niður.“
Þeir settu Guðmar upp á hross
og fóru með hann heim að Illið
þar sem Bjarni tók að yfirlieyra
hann i stofunni, meðan Jórunn
kona Bjarna hitaði þeim kaffi.
„Guðmar á Bakka drapst þú
læknirinn?‘
„Og það held ég ekki,“ sagði
Guðmar. „Og ætli það.“
„Menn mínir sem riðu liéðan
beina leið á fjallið er boðin komu
frá Skálum,“ sagði Bjarni,
„sögðu að það hefði verið ó-
gerningur fyrir læknirinn að
drukkna í þessum læk af sjálfs-
dáðum. Nú er verið að fara með
líkið norður af fjallinu til kaup-
staðarins og þaðan verður farið
með það á báti yfir fjörðinn
til læknirsins hinumegin sem ef
til vill getur sagt okkur greini-
lega frá þvi hvernig hann hefur
dáið en það vægir dóminn þinn
Guðmar ef þú játar strax.“
„Og ætli það verði nú ekki
einhver töfin á þvi ég fari að
játa,“ sagði Guðmar. „En vænt
þætti mér um það Bjarni minn
ef þú gæfir mér nú kaffilögg og
kannski í nefið lika ef þú mátt
missa það.“
„Hún Jórunn mín er nú rétt
að koma með kaffið,“ sagði
Bjarni og rétti Guðmari bauk-
inn. „En þeir sögðu mér það
piltarnir að það hefði verið gras
og mold framan i læknirnum og
far eftir hann eins og hann hefði
verið dreginn nauðugur frá
bakkanum.“
„Ojá, ekki hjálpaði hann til,
en ekki veit ég hvort hann var
svo nauðugur,“ sagði Guðmar
og saug drjúgum af tóbaki upp
í nefið.
„Þú játar þá sem sagt til að
byrja með að liafa dregið hann
eftir jörðinni?"
„Og ekki get ég neitað því að
aðeins togaði ég vist í skánkana
á honum.“
„Hvernig stóð á þvi að þú
réðist á hann?“
„Á, réðist ég nú á hann líka?
Það vissi ég ekki áður. En varla
trúi ég að blessaður hreppstjór-
inn fari að skrökva.“
„Það var fjöldi fólks i kaup-
félaginu vitni að þvi að ykkur
læknirnum varð sundurorða i
búðinni og þú hafðir í heitingum
við læknirinn á fornmáli," sagði
Bjarni hreppstjóri.
„Ég trúi ég hafi kannski rifj-
að upp fyrir honum eitt og ann-
að úr Njálu sem mér hefur alltaf
þótt góð bók.“
Rétt i þessu kom frú Jórunn
í Hlíð með rjúkandi kaffi og
lummur og jólakökur og bauð
þeim að gera svo vel, en þegar
þeir ætluðu að fara að gæða sér
á kaffinu var riðið rösklega i
hlað og barið að dyrum og áður
en þeir vissu af var frú Jónhildur
komin inn til þeirra. „Illa fórst
þér nú Bjarni Björnsson að draga
manninn minn hingað nauðugan
meðan ég lá i yfirliði.“ sagði hún
án þess ða heilsa og það gustaði
um hana.
VIKAN 14. tbl. gíjr