Vikan - 29.07.1965, Blaðsíða 5

\

:.p;v'
.'
-

• :

' ' - .
■
Fjórir
ungir menn
kynna
pop - list
á Isiandi
Myndir frá sýningu í
Ásmundarsal.
LJOSM.: PETUR O. ÞORSTEINSSON.
staöar er tekið á móti þvi með heilagri vandlætingu
og höfuðhristingum eins og vera ber. Pop er farið
að breytast talsvert frá þvi sem fyrst var i Banda-
rikjunum og það er orðið meira um málverk i því
en hreinan samsetning eða samröðun hluta eða klipp-
mynda. Engum dettur i hug, að það verði langlift,
en eins og allar róttækar stefnur, hlýtur það að hafa
einhver áhrif á þróun myndlistarinnar og ef til vill
verður það til þess að áhugi listamanna beinist
meir að fígúratívum viðfangsefnum.
Fjórir ungir menn hafa fengið köllun til að kynna
pop-list fyrir íslendingum og borið saman við sams-
konar sýningar, sem við höfum séð í útlandinu, þá
var þessi sýning þeirra nálægt meðallaginu.
Sýningargestir gengu um glottandi, en einstaka
höfðu i frammi höfuðhristingar, fullvissir um það,
að nú væri myndlistin endanlega fyrir bi. Þessir
frumkvöðlar í pop-list heita Jón Gunnar Árnason,
Hreinn Friðfinnsson, Sigurjón Jóhannsson og Haukur
|t Ásmundarsal. Sigurjón, Hreinn °g Jón Gunnar ásamt verkum sínum, frá vinstri:
í„Spírall“ „Svo er margt innið sem skinnið“, „f heimsókn hjá Jóni Gunnari“,
*„Element skúlptúr“ og Dýrðlega veröld“.
Það er ekki allt sem sýnist. Jón
Gunnar stendur á bak við „Herra
Guðmund“, rafknúið verk og ný-
stárlegt.
Sturluson. Hann gat lítið verið
við sýninguna eftir að síldin
fór að veiðast, en lét hina þrjá
um það.
Þegar inn var komið i Ás-
mundarsal, bar mest á stykki
eftir Jón Gunnar, sem i sýningar-
skránni bar nafnið Jónophone,
enda er þetta hljóðfæri, sem sýn-
ingargestir máttu leika á eftir
vild. Atii Heimir Sveinsson átti
inigmyndina að nafninu og hefur
lofað, eftir því sem Jón Gunnar
sagði, að kompónera tónverk á
það. Þarna voru líka nokkrar
fallegar eirmyndir eftir Jón
Gunnar, og höfðu tvær þeirra
selzt. Sigurjón átti þarna einnig
mynd i þremur lilutum saman-
setta úr ýmsum merkilegum
hlutum, svo sem blaðaúrklippum
úr Vouge og öðrum menningar-
ritum, hjólbörðum og skrúfum
og nöglum. Þegar komið var i
efri salinn, bar ýmislegt undar-
legt fyrir augu. Það sem bar
einna mest á, þegar komið var
upp, var heljarmikil samsetning
úr járni og alúmini, sem hékk
á einum veggnum, Þetta marg-
samanslungna verk bar nafnið:
Framhald á bls. 39.
Að ofan: Jónophome. Höfundur-
inn, Jón Gunnar, stendur hjá.
„Brotin hurð ber nafnið“ í heim-
sókn hjá Jóni Gunnari. Höfund-
urinn tþ.e.a.s. höfundurinn að
götunum á hurðinni) Hreinn
Friðriksson sést í gegnum eitt
gatið.