Vikan - 29.07.1965, Blaðsíða 10

Svör ;í bls. 50
Handritin ern að
koma Iieiin. en
hversu itaðgóð er
þekkingfin á
sögnnnm?
HVÁRT
MAN NÚ
NOKKUR
LENGUR
ÞESSA
GARPA
1
„Sjá þeir þá, at skip fara sunnan nesit ok
voru eigi færri en tíu. — En á því skipi,
er fyrst fór, stóð maðr við siglu. Sá var í
silkitreyju ok hafði gyldan hjálm — enn
hárit bæði mikit og fagurt. Sá maðr hafði
spjót gullrekit í henði. Hann spurði: Hverir
eigu hér leik svá ójafnan".
Upp á síðkastið hefur verið barizt helgri baráttu til þess að
sannfæra Dani um það, að handritin úr Árnasafni ættu heima
á íslandi og hvergi annarsstaðar. Þessi barátta hefur borið
árangur og Danir hafa sýnt skilning og sveigjanleik, sem kann-
ske er fágætur í samskiptum þjóða. Handritin koma heim.
En hversu staðgóð er þekking okkar á íslendingasögunum? Jú,
það er að vísu rétt, að sögurnar eru til á flestöllum heimilum,
bundnar í gott band og með gyllta kili. En hefur nokkur
skyggnzt bak við kilina í seinni tíð? Eru þessar fornfrægu sögu-
persónur að verða okkur framandi og hafa þær látið í minni
pokann fyrir Bonanza og öðrum hetjum úr sjónvarpinu. Við
höfum grun um, að lestur á Tslendingasögunum standi í öfugu
hlutfalli við alla þá gylltu kili, sem komið hefurverið upp í bóka-
skápa á síðustu árunum.
Það hefur ekki verið mikið um myndskreyttar útgáfur af Is-
lendingasögunum og ekki er heldur hægt að segja að persón-
ur og viðburðir sagnanna hafi verið viðfangsefni íslenzkra
myndlistarmanna. Fyrir nærri fimm áratugum voru gefnar út
teiknaðar myndir af frægum atburðum úr sögunum og munu
þessar teikningar hafa átt að stuðla að frekari sölu á sígarett-
um, því þær munu hafa verið látnar í pakkana. Það var þegar
aldamótakynslóðin var og hét og nú væri fróðlegtað vita, hvort
nokkur kannast við þessar myndir af frásögninni. Vikan birtir
hér nokkrar þessara teikninga og stuttan texta úr sögunum
með hverri teikningu. Af því eiga lesendur að sjá, úr hvaða
sögu myndirnar eru. Svör eru aftar í blaðinu.
„Þenna morgin stóð Atli hóndi snemma upp
ok gekk af sæng sinni. Atli var svá búinn,
at hann var í hvítum stakki stuttum ok
þröngum; var maðurinn eigi skjótlegur á
fæti; var hann bæði vesalmannlegur ok ljótur
at sjá, sköllóttr og inneygr. — Hann sá at
skip fór handan yfir fjörðinn, ok komit mjök
at landi, ok kendi þar Steinþór bónda mág
sinn, ok varð eigi gott við“.
„Aðasteinn konungr sat í hásæti. Hann lagði
ok sverðið um kné sér, ok er þeir sátu svá
um hríð, þá dró konungr sverðið úr slíðrum
ok tók gullhring af hendi sér, mikinn ok
góðan, ok dró á blóðrefilinn, stóð upp ok
gekk á gólfit, ok rétti yfir eldinn til Egils“.
JQ VIKAN 30. tbl.