Vikan - 29.07.1965, Blaðsíða 21

J. Paul Getty er aö öllum líkind-
um auðugasti maður heimsins
um þessar mundir. Hann var ein-
staklega heppinn, þegar allskon-
ar ævintýramenn voru að kaupa
upp lendur í Texas og bora þar
eftir olíu. Getty var einn af þeim.
Hann var orðinn auðugur olíu-
kóngur 21 árs og milljóneri í doll-
urum varð hann 23 ára. Nú á
hann heilan flota af olíuskipum
og enginn veit, hversu margar
billjónir hann á. J. Paul Getty
býr í gamalli höll í Englandi og
stjórnar fyrirtækjum sínum það-
an. Hann vinnur mjög mikið en
jafnframt því hefur hann gefið
sér tíma til að mennta sig svo
hann er á mörgum sviðum prýði-
lega vel að sér. Hann er ágæt-
lega ritfær og hefur ritað greinar
í amerísk blöð og einnig hefur
hann aflað sér staðgóðrar þekk-
ingar á myndlist þar sem hann
er ötull safnari verðmætra lista-
verka. Hann fær um 2000 bréf
á dag, sem flest eru einhvers-
konar peningakvabb.
IGA BAGT
Eftii* «1. Paul Cetty
sem talinn er
auðugasti
maður heimsins
til varnar.
Ég skal játa að ég er ekki féflettur kerfisbund-
ið, en sum veitingahús senda mér þó hærri
reikninga en þokkalegt má teljast, og hið sama
gera nokkur hótel og einstaka læknir. Þegar
slíkt kemur fyrir, strika ég einfaldlega hlutað-
eigandi stað eða sérfræðing út af listanum hjá
mér. Það er engan veginn auðvelt að gera ráð
fyrir öllum þeim óþægindum, sem ég verð að
þola út af allskonar smámunum í sambandi við
peninga. Tökum til dæmis sjálfsafgreiðslusím-
ann, sem ég hafði á sveitasetri mínu í Englandi
til afnota fyrir gesti mína. Þegar ég dvel hjá
vinum og þarf að hringja á fjarlægan stað,
geri ég það úr sjálfsafgreiðslusíma í næstu borg
eða þorpi. Ég lét hinsvegar leggja sjálfsaf-
greiðslusímann inn hjá mér í þeim tilgangi að
gera gestum mínum þægilegra fyrir um símtöl.
Og þar eð um sjálfsafgreiðslusíma var að ræða,
þurftu gestirnir ekki að hafa fyrir því að bjóða
borgun eftirá. En samt sem áður yarð árangur-
inn hellingur af bréfum og skrípamyndum.
Ef milljónari verður að gæta sin vel fyrir
fólki, sem hangir í honum til að hafa af honum
fé á einn eða annan hátt, verður hann ekki síð-
ur að viðhafa fyllstu varkárni i skiptum við
kvenfólk. Einmitt á þeim vettvangi verður rtki
maðurinn að þola óumræðilegar pínslir fyrir
það að vera ríkur. Ef hann skilur, verður hann
að þola slíka meðferð, að tilhugsunin ein hræð-
ir margan ríkan mann frá því að kvænast. Þótt
flestir gangi nú út frá því, að einn milljónari
eigi ekki að greiða meira fyrir máltíð, hótel-
herbergi eða læknishjálp en hver annar maður,
er allt aðra sögu að segja ef hann skilur við
konu sína. Auðugar fjölskyldur, sem safnað hafa
fé af ráðdeild í margar kynslóðir og fest það í
fyrirtækjum alþjóð til nytsemdar, hafa farið á
hausinn vegna tillitslausra dóma i skilnaðarmál-
um. Hver einasti milljónari, sem á annað borð
kvænist, er mögulegt fórnardýr. Konan hans
þarf ekki endilega að vera einn þessara venju-
legu gullgrafara, en ef til skilnaðar kemur, er
samt vel hugsanlegt að hún fyllist sjúklegri
ákefð í að hafa eins mikið út úr eiginmannin-
um og framast er mögulegt, annaðhvort til að
auðmýkja hann eða í hefndarskyni. Og ekki
stendur á lögfræðingunum að espa þær í ósvifn-
inni.
Allir þekkjum við konur, sem gera lífið óþol-
andi fyrir eiginmenn sína, þótt erfitt kunni að
reynast að sanna það fyrir rétti. Að mínum
dómi nær það engri átt, að slíkar konur skuli
geta fengið sér dæmdar margar milljónir doll-
ara fyrir það eitt, að hafa lent ( þeim ósköpum
að giftist margmilljónara. Og út yfir tekur, að
þeim mun meiri eyðsluhítir sem þær hafa verið
i hjónabandinu, þeim mun meiri fjárkröfur skuli
þær geta gert á hendur eiginmanninum við skiln-
aðinn, á þeim forsendum að þær þurfi að búa
við svipuð kjör og þær hafi vanist. Mér finnst
það líka furðulegt, að kona skuli geta gert kröf-
ur til gífurlegra upphæða af þvi fé, sem skap-
andi gáfur eiginmannsins hafa dregið í búið,
án hennar hjálpar.
Flest ríkt fólk, sem lent hefur ( skilnaðarmál-
um, hefur farið illa út úr þeim, og sennilega
er það þessvegna að svo margir milljónamær-
ingar kvænast sæmilega fjáðum konum og um-
gangast aðallega fólk, sem er álíka ríkt og þeir
sjálfir. Þá er minni hætta á því að stofnað sé
til vandræða. Konur, sem kvæntar eru mönnum
með venjulegar tekjur, græða yfirleitt ekkert á
skilnaði. Séu þær giftar milljónurum, hafa þær
hinsvegar mikið að vinna á þeim vettvangi.
Nú spyrjið þið kannski: Fyrst öll þessi vand-
ræði eru fyrir hehdi, hversvegna [ ósköpunum
Framhald á bls. 31.
VIKAN 30. tW. 21