Vikan - 09.12.1965, Blaðsíða 23

stuttklippt 00 svo svortlitað, að það
var blátt ( rafmagnsliósinu, alvar-
leg brún augu, sem höfðu sé8 mjög
fátt skoplegt, langa langa lengi;
þó var munnur hennar víður og
gefinn fyrir hlátur, svignaSi upp
við munnvikin, undan þunglama-
legri fyndni Diamonds. Hún var í
rauðum, baklausum kjól, og lát-
lausum, dýrum leðurskóm. Enginn
giftingarhringur. Andlit, Ifkams-
vöxtur og föt sameinuðust um aS
gera hana langsamlega glæsileg-
ustu stúlkuna f klúbbnum, en hún
hafði engar áhyggjur af því. Hún
kom þarna til að drekka og til að
hlægja með Michael Diamond.Craig
gazt vel að henni fyrir það og ýtti
frá sér minningunum stundarkorn
og reyndi að vera almennilegur.
Hún virtist búast við að hann dans-
aði við hana, svo hann gerði það
við og við, og meðan þau döns-
uðu, talaði Diamond við þjónustu-
stúlkuna.
Það voru þrír menn við næsta
borð. Tveir þeirra voru ungir og
stórir, klæddir f dökk ítölsk föt og
Chelsea skó. Sá þriðji var kominn
undir þrftugt, hafði Ifkamsvöxt og
fas hnefaleikara í millivigt. Hann
langaði að dansa við Tessu. Craig
fannst það skiljanlegt, þvf Tessa
var kynferðislega aðlaðandi og
dansaði mjög vel, en millivigtar-
maðurinn var illskulegur til munns-
ins og Diamond var vinur hennar
og þessi maður, sem kallaði sig
John Reynolds, var aðlaðandi á
nýjan og furðulegan hátt, sem hún
ekki skildi. Hún vildi heldur vera
kyrr þar sem hún var, láta enda-
laust hjalið í Diamond róa sig og
reyna að vekja athygli þessa nýja
vinar hans á sjálfri sér.
Craig heyrði varla til þeirra.
Hann hafði drukkið mikið af vfni
og síðan, jafnvel á mælikvarða
klúbbsins, mikið af viskfi. Hann var
eins og í þoku þess meðvitandi, að
þarna var falleg stúlka í baklaus-
um, rauðum kjól, sem fannst gam-
an að dansa við hann, og þessi
óþreytandi íri hélt áfram að hjaia
um tvo gamla flækinga, sem bjuggu
í ruslatunnum. Klúbburinn sjálfur
var ekki mikið meira en skærlitur
bar með glymskratta, og fyrir Craig
var hann í rauninni ekki til. ( hug-
anum var hann f Tangier að drekka
Pernot með Rutter. Það var 1955
og þeir voru að heyja orrustuna
upp á nýtt. Þeir höfðu hitzt f frfi
og bráðlega áttu þeir að fara út
að borða með tveim spönskum
stelpum, en meðan þeir biðu töl-
uðu þeir, fylltust afturverkandi
heimþrá til strfðsins, þegar þeir
minntust sigra sinna og áhættunn-
ar, sem gerði þá mögulega. Með
mestu varfærni hafði Craig fært
talið að vopnasmygli, og Rutter
hafði næstum brostið í grát, svo
þakklátur var hann fyrir tækifæri
til að verða hetja á ný. Hann vissi
aldrei, að Craig hafði elt hann uppi,
eins og hann sjálfur hafði verið
eltur uppi, veitt honum eftirför til
Tangier og af slíkri einskærri til-
viljun rekizt á hann í hótelbarnum.
En það skipti raunverulega ekki
máli. Hvernig ætti það að vera?
Rutter hafði vitað um áhættuna og
fengið sinn hlut og meira en sinn
hlut. Fyrir Rutter hafði lífið verið
svo þrautleiðinleg kvöð, að hann
kaus að Ijúka þvf af sem fyrst; gerði
ekki annað en veita þvf tilræði.
Það hafði verið gott að vera í þess-
um bar, köldum og svölum, með
lágværa, arabiska tónlist á segul-
bandinu.
— Ertu raunverulega endurskoð-
andi? var Tessa að spyrja.
— Já, svaraði Craig.
— Hvað gerirðu þá?
— Endurskoða.
Rutter. Baumer. Charlie Green og
ef til vill Alice líka. Á einn og ann-
an hátt hafði hann töluvert að
endurskoða.
— Skelfing hlýtur þetta að vera
leiðinlegt hjá þér stundum, sagði
Tessa. Þá brosti Craig.
— Nei, sagði hann. — Ekki leið-
inlegt, erilsamt.
— Hafið þið nokkurn tíma séð
þetta þarna með vitfirringunum
tveimur? spurði Diamond.
— Nei, svaraði Tessa. Svo við
Craig: — Komdu að dansa.
Millivigtarmaðurinn kom til
þeirra og bauð henni upp enn einu
sinni. Hún hristi höfuðið: — Þvf mið-
ur, sagði hún. — Ég er með þessum
tveimur sjentilmönnum.
— Láttu þá eiga sig, sagði milli-
vigtarmaðurinn.
— Annar þeirra hafði fengið raf-
magnssjokk, sagði Diamond. —
Hann komst f náin kynni við flæk-
ing. Hann leit á millivigtarmann-
inn. — Tessa er með okkur, sagði
Framhald á bls. 52.