Vikan - 14.04.1966, Síða 19

Það er mjög gaman að sjá, hvernig aðrir taka við
og útfæra þau verk, sem maður hefur unnið.
Prjónastofan Sólin rædd og vegin ...
.. . leiksviðið mótað____
I Þjóðlelkhúsinu
PRJÓNASTOFAN
I DEIGLUNNI
Texti Sigurður Hreiðar
Myndir Kristján Magnússon
að voru mörg ár síðan ég hafði séð hann
nema þá ( fjarska, og mér fannst hann
öðru v(si en mig minnti, þegar hann kom
inn úr dyrunum. Mér fannst hann bæði
stærri og feitari, og meira að segja and-
litið öðru v(si. Kannski af því maður er
orðinn svo vanur karríkatúrnum.
Sama var að segja um röddina. Hún var öðru
vísi. Og öll þessi búkhljóð, sem hermikrákur
leggja áherzlu á — þetta er allt saman mikið
ýkt. Hans rétta rödd er fágaðri, ekki eins mik-
ið ofan ( kverkunum, meira að segja minna en
þegar hann les sögur sínar ( útvarp, enda beit-
ir hann röddinni sjálfsagt öðruvtsi dags dag-
lega en þegar hann les upp.
Og fasið, það var líka breytt. f minni minn-
ingu var hann alltaf blátt áfram og óþving-
aður, eðlilegur og afslappaður. Nú var hann
á verði, minnugur um kurteisisreglur og strang-
ar siðavenjur, framkoman eftir forskrift á heims-
mælikvarða.
Kannski var þetta allt saman vitleysa. Kannski
var ég aðeins óstyrkur og á verði í nánd þessa
mikla manns, eina íslendingsins, sem fengið
hefur Nóbelsverðlaun, mannsins, sem við reyn-
um að koma að seint og snemma ( viðræðum
okka við útlendinga og ef við förum með þeim
um Mosfellssveitina, bendum við þeim á Gljúfra-
stein og segjum: — Þarna á Halldór Kiljan Lax-
ness heima.
Þetta var niðri ( Þjóðleikhúsi, ( kompunni þar
sem þeir mála leiktjöldin. Gunnar Bjarnason,
leiktjaldamálari, hafði nýlokið við að gera l(k-
an að sviðinu ( Prjónastofuna Sólina, sem Þjóð-
leikhúsið æfir nú af kappi og frumsýnir á næst-
unni. Það var von á Halldóri og Baldvini Hall-
dórssyni, sem er leikstjóri ( Prjónastofunni Sól-
inni, til að skoða og ræða um sviðsltkanið.
Við biðum smástund eftir þeim; á meðan var
Lárus Ingólfsson að smyrja rauðu og grænu
Hörpusilki á haminn af Andskotanum úr Gullna
hliðinu. Svo hengdi hann gallann fram við
blásarann og setti í gang, og rétt um sama
leyti komu þeir Halldór og Baldvin.
— Gunnar minn, geturðu ekki lækkað þenn-
an hávaða, spurði Baldvin, og Gunnar slökkti
á blásaranum. Máttvana hamur Óvinarins hætti
að dingla fyrir blæstrinum. Að kveðjum gengn-
um tók Halldór að rýna í módelið.
— Jahá. Jahá. Svona er það. Jahá. Er ekki
þessi litur einum of hlýlegur, ha?
Það var verið að berja og banga ofan f
kjallara, svo ég heyrði ekki vel, hvað þeim
fór á milli. Þeir ræddu eitthvað saman allir
þrfr, Gunnar, Baldvin, Halldór; virtust mjög á
eitt sáttir. Þegar þrenningin gliðnaði Ktið eitt,
skaut ég inn spurningu:
— Er þetta módel svipað því, sem þér hugs-
uðuð yður sviðið í Prjónastofunni Sólinni?
— Já. Ég fæ ekki betur séð, en þetta sé mjög
líkt þv(, sem sviðinu er lýst ( bókinni.
Svo héldu þeir áfram að skoða sviðið. Hvað-
an Ijósin myndu koma, hvernig hægt væri að
raða húsgögnunum og hver þau yrðu, og svo
sagði HKL:
— Vantar ekki eitthvað hér, við prjónavél-
ina? Eitthvað til að leggja frá sér dót á? Eða
stól?
— Móðir mfn stóð ævinlega við sfna prjóna-
vél, sagði Baldvin. — Annars er það sjálfsagt
breytilegt. Það er hægt að hafa eitthvað þarna.
Einhvers konar knakk.
— Já. Já. Eitthvað til að leggja frá sér á.
Mmmmm — ég óttaðist kannski, að bilið hér
á milli — hann snerti fremstu tjaldvængina
hvorum megin — sé of breitt.
— Þetta eru nú ekki nema átta metrar, svar-
aði Gunnar.
— Átta metrar já. Átta metrar. Haldór sneri
sér út f herbergið hægra megin við borðið
og lyfti augum út að fjarri veggnum: — Eru
þetta átta metrar?
Gunnar mátaði fjarlægðina með augunum og
anzaði: — Þetta eru Kklega ekki nema sex
metrar.
Baldvin stikaði vegalengdina stuttum skref-
um og var óánægður með talninguna. Hann
stillti sér upp við vegginn og stikaði lengri skref
til baka. Það voru sex á móts við Halldór. Átta
rétt um mitt borðið.
Framhald á bls. 40.
Þctta eru mennirnlr, sem velja verk ÞJóðleikbússins. Hver um sig hafa þeir breytilega titla, en sltjl
þeir saman eins og bér, heita þeir ÞJóðleikhúsráð. Þeir eru, talið frá vinstri: Guðlaugur Bósinkrans,
Gylfi Þ. Gíslason, Vilhjálmur Þ. Gfslason, Ilalldór Laxness, Valur Gíslason.
Átta mctrar, já, átta metrar.