Vikan - 14.04.1966, Page 25

Víkingahöfðingjar hafa trúlega boiið
vængskreytta hjálma eins og þann, er
sýndur er á myndinni til vinstri, en
óbreyttir liðsmenn þeirra liafa flestir
orðið aö láta sér nægja óbrotnari höf-
uðföt, lík því sem sýnt er á tréskurð-
armyndinni efst á 24. síðu. Slíkir hjálm-
ar voru líklega oft úr leðri, með járn-
spöngum og nefbjörg.
)
fyrir sér líkt og Heimdellingar, mik-
ilvægasta atriðið [ sögu ólfunnar
okkar: stórir hlutar Bretlandseyja,
Frakklands, Niðurlanda og Rúss-
lands voru um lengri eða skemmri
tíma undir yfirróðum Skandínava,
margar af merkustu borgum ólf-
unnar voru rændar af Víkingum
og um tíma virtust fullar horfur
ó því, að hinni rómversk-kristnu
menningu Vestur-Evrópu yrði út-
rýmt og að þeir Oðinn og Þór
tækju upp baróttuna um heims-
forustuna við spómanninn fró
Mekku.
Skáld og bissnissmenn.
Þetta átti þó ekki fyrir forfeðr-
^ um okkar að liggja; til þess voru
'V þeir of fámennir og kraftar þeirra
enn síður samstilItir. Engu að síð-
ur er mesta furða, hvern skurk þeim
'tókst að gera, meðan þeir voru
■og hétu Víkingar. (Um upprunalega
merkingu þess orðs eru mjög skipt-
ar skoðanir, sem verða ekki rakt-
ar hér).
Allmargar ástæður hjálpuðust að
því að koma öllum þessum ósköpum
af stað. Ein sú veigamesta mun hafa
verið gífurleg mannfjölgun á Norð-
urlöndum um þær mundir. Þá þótti
f þar frekar jákvætt að eiga sem
flest börn, og efnaðri menn að
minnsta kosti tóku sér mjög gjarn-
an meðkonur. Var því nauðsyn að
vinna ný lönd fyrir hinn sívaxandi
fólksfjölda. Viðskiptahagsmunir
voru önnur ástæða engu síður mik-
ilvæg, því það er alrangt að láta
sér detta í hug, að Norðurlanda-
búar þessara tíma hafi verið hrjúf-
ir og fákunnandi villimenn, sem
'ek’ki kynnu annað [þrótta en naga
•skjaldarrendur. Þeir voru þvert á
móti ekki aðeins vel lærðir í esti-
tískum fræðum eins og skáldskap
og listlegri gerð mynda og skraut-
muna, heldur og klókir bisnissmenn,
sem fylgdust ekki síður með í við-
Karlamagnús kcisari drottnaði yfir miklum hluta Evrópu í upphafi
níundu aldar, þcgr.r víkingafcrðir hófust. l>cssi stytta sýnir hann á
stríðsfáki, mcð ríkisepii í lófa og hið slútandi yfirskegg, sem þá var í
tfzku.
skpitalífi álfunnar en aðrir.
Margar víkingaferðir voru augljós-
lega farnar til að ná tökum á verzl-
unarleiðum. Sæju hinir norrænu
kaupahéðnar sér hinsvegar færi á
að ná meiri gróða og skjótfengnari
með ránum en verzlun, hikuðu þeir
auðvitað ekki við að bregða á það
ráð, enda á það víst við um bissnis-
menn allra tíma, þótt aðferðirnar
séu nú eitthvað breyttar. En Vík-
ingarnir höfðu hvað þetta snertir
afsökun fram yfir suma aðra því
Soninn Guðs ekki þekktu þeir,
því syndga hinir langtum meir,
sem kallast vilja kristnir bezt,
Kristum þó lasta allra mest.
Beztu sjómenn samtímans.
Hvað um það, mörgum norræn-
um athafnamönnum hefur víst þótt
sjóránið gefa slíkan auð í aðra
hönd, að þeir hafa tekið að stunda
það eingöngu, en lagt kaupskap-
inn alveg á hilluna. Til þess höfðu
þeir líka ágæta aðstöðu, þar sem
þeir voru langbeztu sjómenn sinna
tíma; langskip þeirra og knerrir
voru hrein kúnstverk í skipasmíði,
og raunar fyrstu skipin, sem lagt
var í að sigla yfir úthöf. Talandi
dæmi um þessa yfirburði Víkinga
á sjó er sú staðreynd, að aldrei
á víkingaöld kom það fyrir/ að
neinn óvina þeirra reyndi að sækja
þá heim yfir haf. Við þetta bætt-
ist svo, að Víkingar voru vel bún-
ir vopnum — ummæli Gerplu um
ryðfrökkur þeirra ber ekki að taka
sem sagnfræði, enda ætlast Kiljan
varla til þess sjálfur. Þeir voru
haldnir ævintýraþrá, hugrakkir í
orrustum og dóu hlæjandi, töldu
hvern þann heppinn, er fyrir vopn-
um féll, því sá átti þaðan af vísa
vist með ölteitum Einherjum að Óð-
ins. Heragi í flokkum þeirra var
ágætur og kunnátta ( ýmsum her-
vélum útbreidd.
Víkingaferðir munu hafa verið
Skildir Víkinga voru
kringlóttir og úr tré,
mcð skjaldarbólu úr
málmi.
Bardagaaxir Víking-
anna voru hræðilcg
vopn og öðrum frcm-
ur talin cinkennandi
fyrir þá.
Tréskurðarmynd af
Víkingi með hjálm
af þcirri gerð, sem
þcir viröast oft hafa
notað.
VIKAN 15. tbl. 25