Vikan - 02.06.1966, Blaðsíða 46

Hér myndar hús og garður fallega heild. Gengið er beint úr stofunni út í garðinn, en þak er yfir
hluta hans og veggir á tvo vegu. Þar sem útsýnið er fallegt. er annar veggurinn með glerrúðum, en
til þess að sá veggur verði ekki of léttur samanborið við húsið og heila vegginn, er fiöturinn rof-
inn skemmtilega af stórum tréplötum, sem myndi reyndar líka enda heila veggsins. Þess er lika
gætt, að heili veggurinn verði ekki of tilbreyting irlaus. Næst húsinu er hann gerður úr breiðum
þverborðum, siðan mynda röftin ferhyrnda fleti og loks teygir gluggaveggurinn sig yfir á endann
með sömu ljósu og dökku andstæðum og að íram-.n.
Margir hugsuðu sjólfsagt með öfund til
þeirra, sem ættu garðhús eða atrium-
hús, eins og talað var um f 17. tölublaði
VIKUNNAR, og ættu þannig kost á
skjóli fyrir vindi og forvitnum augum.
En þeir, sem búa í venjulegum húsum,
geta hæglega veitt sér svipað skjól, og er und-
arlegt til þess að hugsa, að í þessari borg, þar
sem allir þekkja hvern annan og næstum aldrei
er logn, eru flestir garðar opnir og skjóllausir.
Oft eru þeir girtir girðingu í þeirri hæð, sem
tíðkaðist þar sem verjast þurfi ágangi kinda og
annars húspenings, en eru annars að litlu gagni
fyrir garðeigendur. Þar með er ekki sagt, að
girða þurfi hvern garð hárri girðingu út í allar
yztu brúnir; skjólgarðar inni í miðjum garði, við
húsið eða á einhverri brún hans, koma oft að
jafngóðum eða betri notum og skapa oft
skemmtilega tilbreytingu fyrir augað, auk skjóls-
ins, sem þeim er ætlað að veita.
Eg leitaði mér upplýsinga hjá Jóni H. Björns-
syni, garðaarkitekt, og veitti hann mér þær fús-
lega. En satt að segja féll mér allur ketill i eld
við að heyra hann lýsa þeim fjölbreyttu mögu-
leikum, sem stæðu flestum garðeigendum opn-
ir, ef þeir hefðu hug á, og sá ég að mér yrði
aldrei auðið að gera þessu efni nokkur skil að
ráði. Hvarf ég því frá því, að eiga við hann
blaðaviðtal í venjulegum skilningi þess orðs, en
birti hér lítið brot af þeim fjölda mynda, sem
hann sýndi mér, og með þeim svolítið af því,
sem hann fræddi mig um þær. Að það er ekki
meira né ýtarlegra er m!n sök, en ekki hans.
Eg kom til að spyrja hann um gerð og fyrirkomu-
lag skjólveggja í görðum, en það virðist vera
þannig með garðskipulagningu, að sé komið inn
á eitt svið, opnast ótal önnur, hvert öðru
skemmtilegra og nýstárlegra.
Það má kannski segja, að möguleikarnir séu
ekki eins fjölbreyttir hér og í heitari löndum,
en þó hefði mig aldrei grunað, að jafnmarg-
breytilegt kæmi hér til greina, sem framkvæma
mætti með góðum árangri. En við gerð skrúð-
garða er ekki verið að skapa neitt óumbreytan-
legt; þetta er lifandi efniviður og það þarf að
hugsa mörg ár fram í tímann.
Einmitt vegna þess, hve sumartíminn er stutt-
ur og stopull hér hjá okkur er hann okkur svo
dýrmætur, og sjálfsagt þykir að nota hann út
í yztu æsar. Garðurinn verður til þess að svo
sé hægt, sé hann vel skipulagður, og eru skjól-
garðar ekki sízta leiðin til þess. Eins og þið sjá-
ið á myndunum, geta þeir verið úr margs kon-
ar efnivið, af óteljandi gerðum og staðsettir
hreint eins og bezt hentar hverjum garði. Jón
H. Björnsson sagði mér, að það væri síður en
svo að garðarnir sýndust minni við skjólveggi,
jafnvel þótt þeir væru utan um allan garðinn;
fengi augað eitthvað til að staðnæmast við
sýndist rúmið stærra. Hann sagði, að á ferða-
lögum sínum erlendis, hefði hann komizt að
raun um, að aðrar þjóðir notfærðu sér slíka
skjólveggi miklu betur en tíðkaðist hér, þótt
segja mætti, að við hefðum þó allra þjóða
mesta þörf fyrir þá.
Þaö er ekki nauösynlegt að
girða lóðina alla til að fá góð-
an skjólgarð. Hér er garður-
inn opinn frá götunni og inn-
keyrslan greið, en skjólveggur
byggður nær húsinu, þar sem
íbúar hússins geta setið óséð-
ir frá götunni. Veggurinn er í
hæfilegri hæð til að byrgja
vegfarendum innsýn um stofu-
gluggann. í beðunum, sem
lögð eru inn í stéttina, er not-
uð bergflétta í stað grass, og
væri það skemmtíleg tilraun
til að skapa fjölbreytni hér —
þar að auki mikill vinnusparn-
aður, . ef vel tækist, þar sem
aldrei þyrfti að slá eða klippa.