Vikan - 08.09.1966, Page 13

íilli, er stóð opin. Það logaði Ijós...
geti maður ekki lifað hana í raunveruleikanum
spyr maður heldur ekki um hana.
— Birgðu þetta ekki inní þér. Hugsaðu þetta
frá þér.
Storminn hafði lægt og aftur komið logn yf-
ir dalnum og nóttinni, og yfirborð Hylsins kyrrt.
Eg er að hugsa um þig, kæra Freyja, meðan
þú bíður þess að Hirðstjórinn komi.
Eg hefi tekið eftir að fætur þínir, grannir og
fagurskapaðir, eru mjög brúnir eftir sólina og
þannig er einnig andlit þitt og brjóst. Og ég
er að hugsa um fagurt yfirbragð þitt, stundum
glettið eins og bjartir aprílvindar, en oftar frá-
hverft og dreymandi, af því hugræn mýkt Ijóðs-
ins vakir í geði þínu.
Eg var búinn að fara í kringum þig í nokkra
mánuði, vitandi í allri kvenfólkseklu dalsins
gat enga betri en þig. A þessu tímabili varst þú
með mörgum strákum. Það voru aðallega pilt-
ar, sem áttu gamlar bifreiðar, og óku þeim af
einum samkomustað á annan, eftir því sem yf-
ir varð komizt.
Þú skiptir blessunarlega oft um pilta. Eg get
ekki nema í níu skipti af hverjum tíu hugsað
þú elskaðir bifreiðarnar meira en piltana, sem
óku þeim.
Stundum, þegar ég var ekki mikið drukkinn,
bauð ég þér uppi dans á þessum samkomum.
Meðan við dönsuðum töluðum við um skáld odj
ég sagði þér allar hneyklissögurnar frá vikunni
á undan. Og meðan ég ekki þraut af sögunum
varst þú mjög kát í dansinum, og augun þín
Ijóðræn og heillandi, svo hætti ég á að segja
þér ekki fleiri sögur, en reyndi að nálgast þ'g
á annan hátt. Þá varstu strax mjög treg, en
ekki afundin. Eftir það fór ég að fyrirlíta pilt-
ana, sem óku þér í bifreiðum sínum um allan
fjórðunginn. Þeir myndu ekki hafa kaup sem
erfiði.
Svo bar það við seint um haust, ég gisti á
bæ þínum. Það skeði sama sumarið, sem varð-
inn var reistur á fjallinu, og þetta sama haust
saztu oná Hirðstjóranum úr réttinni, af því hann
var orðinn of drukkinn til að stýra og hafði feng-
ið minna drukkinn mann að aka fyrir sig í nátt-
stað.
Við sváfum sitt í hvoru herbergi, aðeins ein
hurð á milli, er stóð opin. Það logaði Ijós I báð-
um herbergjunum. í birtu þess gat ég horft á
andlit þitt hvdandi á koddanum, og [ augu þ(n
dökk. Eg sá að sængin reis hærra, þar sem hún
huldi brjóstin.
Þannig töluðum við saman gegnum opnar
dyrnar, þangað til þú reist upp ( rúminu, slökkt-
ir á lampanum, lokaðir hurðinni og tvílæstir.
Á eftir fór ég að hugsa um að ekki hefði verið
þrekraun karlmanni að fara uppí til þín. Þú
varst mjög fögur er þú komst á fætur morgun-
inn eftir, grátlega fögur og eftirsóknarverð eft-
ir svefninn. Og fögur varstu er þeir reistu varð-
ann uppá fjallinu. Ég man þú stóðst hjá Briml-
inum meðan þeir héldu ræðurnar. Og þegar
þeir luku við að tala og syngja og afhjúpa
varðann fórst þú inní bílinn með Brimlinum og
þið ókuð saman norður. Ég hafði orðið fljótt
mikið drukkinn er ég sá ykkur saman við varð-
ann. En á leiðinni norður sá ég að hafið og eyj-
arnar voru rauðar sem blóð, en blámi yfir döl-
unum fremra. Ég gleymdi þá um stund að þú
varst til. Ég bætti miklu á mig meðan Brimill-
inn dansaði uppihaldlaust við þig um kvöldið.
— Nú er Hirðstjórinn kominn, sagði Straum-
urinn, þau standa bæði upp við jeppann hann
og Freyja. Nú koma þau oná bakkann. Hann
heldur á koníakinu og þau eru að tala sam-
an.
Bara koníakið hans væri komið nú, hugsaði
ég.
— Hopp og hí, ástir og vin, gljáfraði Flúð-
in, án þess orðum hennar væri gefinn gaum-
ur.
— Reyndu að líkja eftir orðum þeirra, sagði
ég við Strauminn.
bakkanum og drukkuð ginið og ég kallaði (
þig uppí bílinn. Þær höfðu allar karlmenn þar
nema ég.
— Það var mikið gin í þeim réttum.
— Af hverju komstu ekki?
— Þá var ekki orðið nógu dimmt fyrir ást-
ina.
— En síðar um kvöldið?
— Já, og eftirminnilegt að sitja með þig (
fanginu í bílnum og þurfa ekki alla leið suð-
— Gengurðu mikið nakin að ofan, Freyja?
— Stundum.
— Er það gott?
— Já, þegar heitt er.
— Og láta strákana horfa þannig á sig.
— Þeir eru mjög elskulegir.
— Það er ekki kvenlegt.
— Ekki vera svona gamaldags.
— Ég er orðinn mjög gamall.
— Ekki í réttunum ( fyrra.
— Nei, kannske ekki þá, en alltaf endranær.
— Þá varstu mjög ungur og fullur og hörku-
mikill kvennamaður.
— Þeir sögðu það.
— Manstu þú sazt ásamt skáldinu oná ár-
ur.
— Ekki drekka meira koníak í nótt, vinur.
Þú kemst ekki heim ef þú drekkur meira.
— Nú skiptir ekki máli hvenær ég kemst suð-
ur. Og enn ætla ég í margar réttir verandi ung-
ur og hörkukvensamur, án þess að fara alla
leið suður í myrkrinu.
— Nei, þarna máttu ekki hafa höndina. Ég
sagði áðan ég væri sólbrunnin á brjóstunum.
— Ertu svona Ijúf og eftirlát við alla stráka?
— Skammastu þín.
— Elsku fyrigefðu.
— Hann er að verða regnlegur yfir brún-
inni á móti. Kannske rignir hann í nótt- vinur?
Framhald á bls. 44.
VIKAN 13